اِرمیا 16 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

ارادۀ خداوند برای زندگی اِرمیا

¹ خداوند بار دیگر به من گفت:

² «تو نباید در چنین جایی ازدواج کنی و صاحب فرزند شوی.

³ به تو خواهم گفت که چه بلایی بر سر کودکانی که در اینجا به دنیا می‌آیند و والدین آن‌ها خواهد آمد.

⁴ بیماری مُهلکی همۀ آن‌ها را خواهد کشت. کسی برای آن‌ها ماتم نخواهد گرفت و اجسادشان را دفن نخواهند کرد. بدن‌های آن‌ها مثل توده‌های کود بر روی زمین جمع خواهند شد. آن‌ها یا در جنگ کشته خواهند شد یا از گرسنگی خواهند مُرد و بدن‌های آن‌ها طعمۀ پرندگان و حیوانات وحشی خواهد شد.

⁵ «تو نباید وارد خانه‌ای شوی که در آن سوگواری است؛ و نباید برای کسی ماتم بگیری. من با دادن صلح و سعادت، قوم خودم را برکت نخواهم داد و آن‌ها دیگر محبّت و رحمت من را نخواهند دید.

⁶ فقیر و غنی، همه در این سرزمین خواهند مُرد و کسی نخواهد بود که آن‌ها را دفن کند یا برایشان سوگواری نماید. کسی نخواهد بود که به نشانۀ هم‌دردی خود را مجروح کند یا موی سَرخود را بتراشد.

⁷ کسی بر سر سفرۀ شخص دیگری به‌منظور تسلّی و دل‌داری او در مرگ عزیزانش نخواهد نشست، حتّی اگر آن شخص والدین خود را از دست داده باشد.

⁸ «به خانه‌ای که جشن و ضیافت برپا کرده‌اند، داخل نشو و برای خوردن و نوشیدن با‌ آن‌ها هم‌نشینی نکن.

⁹ به آنچه من خداوند متعال، خدای اسرائیل می‌گویم گوش کن. من صداهای خوشی و شادمانی مجالس عروسی را به سکوت مبدّل خواهم کرد و شما همه زنده و شاهد این امور خواهید بود.

¹⁰ «وقتی تو تمام این چیزها را به مردم بگویی، آن‌ها از تو خواهند پرسید که چرا من خواستم آن‌ها به این سختی مجازات شوند. آن‌ها خواهند پرسید که تقصیر ایشان چیست و مرتکب چه گناهی علیه یَهْوه، خدای خودشان شده‌اند.

¹¹ آنگاه به ‌آن‌ها بگو که خداوند گفته است، 'اجداد شما از من بازگشتند و سایر خدایان را پرستش و خدمت کردند. آن‌ها مرا ترک کردند و از تعالیم من اطاعت نکردند.

¹² امّا کارهای شما از کارهای اجدادتان بدتر است. همۀ شما سرسخت و شریر هستید و از من اطاعت نمی‌کنید،

¹³ پس من شما را از این سرزمین بیرون خواهم انداخت و به مملکتی خواهم برد که نه شما و نه اجدادتان دربارۀ آن‌ چیزی شنیده‌اند. در آنجا شما خدایان دیگر را شبانه‌روز خدمت خواهید کرد، و من هم دیگر به شما ترحّم نخواهم کرد.'»

بازگشت از اسارت

¹⁴ خداوند می‌گوید: «زمانی خواهد آمد که دیگر مردم به نام من، خدای زنده‌ای که اسرائیل را از مصر بیرون آورد، سوگند یاد نخواهند کرد،

¹⁵ بلکه آن‌ها به نام خدای زنده‌ای سوگند یاد خواهند کرد که قوم اسرائیل را از سرزمینی در شمال و از سایر کشورهایی که ایشان را در آن‌ها پراکنده کرده بودم، بازگردانده است. من آن‌ها را به کشور خودشان، به سرزمینی که به اجدادشان داده بودم، برخواهم گردانید. من خداوند، چنین گفته‌ام.»

مجازات در آیندۀ نزدیک

¹⁶ خداوند می‌گوید: «من ماهیگیران بسیاری می‌فرستم تا این قوم را صید کنند. بعد از آن شکارچیان زیادی خواهم فرستاد تا در هر کوه و تپّه و در غارهای میان صخره‌ها آن‌ها را شکار کنند.

¹⁷ من هرچه آن‌ها می‌کنند، می‌بینم. هیچ‌چیز از من مخفی نیست و گناهان آن‌ها از‌ نظر من پنهان نمی‌باشد.

¹⁸ من آن‌ها را وادار خواهم کرد تا برای گناهان و شرارت خود دوچندان بپردازند، زیرا آن‌ها با بُت‌های بی‌جان خود، سرزمین مرا ناپاک ساخته آن‌ را از خدایان دروغین پُر کرده‌اند.»

اعتماد اِرمیا به خداوند

¹⁹ ای خداوند، تو هستی که از من حمایت می‌کنی، به من توانایی می‌بخشی، و در زمان سختی به من یاری می‌دهی. ملّت‌ها از دورترین نقاط جهان به حضور تو آمده خواهند گفت: «اجداد ما چیزی جز خدایان دروغین و بُت‌هایی بیهوده نداشتند.

²⁰ آیا انسان می‌تواند خدایان خود را بسازد؟ آری، ولی آن‌ها خدای واقعی نخواهند بود.»

²¹ خداوند می‌گوید: «یک بار و برای همیشه قدرت و توانایی خود را به ملّت‌ها نشان خواهم داد تا آن‌ها بفهمند که من خداوند هستم.»