اِرمیا 11 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شکستن عهد

¹ خداوند به من گفت:

² «به شرایط پیمان گوش کن.

³ به مردم یهودا و اورشلیم بگو که یَهْوه، خدای اسرائیل، کسی را که شرایط پیمان را اطاعت نکند، لعنت کرده است،

⁴ یعنی همان پیمانی که با اجدادشان بستم در وقتی‌که آن‌ها را از مصر، از سرزمینی که برایشان مثل کورۀ سوزان بود، بیرون آوردم. از آن‌ها خواسته بودم از من اطاعت کنند و هرچه امر می‌کنم، همان را انجام دهند. به آن‌ها گفتم اگر از من اطاعت کنند، آنان قوم من و من خدای آن‌ها خواهم بود.

⁵ در‌آن‌صورت من به وعده‌ای که به اجدادشان داده بودم، وفا خواهم نمود و این سرزمین پُر از شیر و عسل را که اکنون در آن زندگی می‌کنند، به آن‌ها خواهم داد.» من گفتم: «آمین، ای خداوند.»

⁶ آنگاه خداوند به من گفت: «به شهرهای یهودا و به کوچه‌های اورشلیم برو. پیام مرا در آنجا اعلام کن و به مردم بگو به شرایط پیمان توجّه و از آن‌ها اطاعت کنند.

⁷ وقتی اجداد آن‌ها را از مصر بیرون آوردم، ‌مصرّانه از آن‌ها خواستم از من اطاعت کنند و تا به امروز هم خواست من از ایشان همان بوده است.

⁸ امّا آن‌ها گوش ندادند و اطاعت نکردند. درعوض، همه به لجاجت و شرارت خود مثل گذشته ادامه دادند. من به آن‌ها دستور داده بودم که پیمان را نگه‌ دارند، امّا آن‌ها آن‌ را رد کردند. پس من هم همان‌طور که پیمان مقرّر کرده بود، آن‌ها را مجازات نمودم.»

⁹ آنگاه خداوند به من گفت: «مردم یهودا و اورشلیم بر ضد من توطئه‌های شرارت‌آمیزی می‌کنند.

¹⁰ آن‌ها به گناهان اجداد خود بازگشته‌اند و به آنچه می‌گویم عمل نمی‌کنند و به پرستش سایر خدایان پرداخته‌اند. هم اسرائیل و هم یهودا، پیمانی را که من با اجدادشان بسته بودم، شکسته‌اند.

¹¹ پس اکنون من، خداوند به آن‌ها اخطار می‌کنم که بلایی بر سرشان خواهم آورد که نتوانند از آن بگریزند. وقتی برای کمک به حضور من فریاد برآورند، به آن‌ها گوش نخواهم داد.

¹² آنگاه مردم یهودا و اورشلیم نزد خدایانی خواهند رفت که به حضور آن‌ها قربانی می‌گزرانند و از آن‌ها کمک خواهند خواست. امّا آن خدایان قادر نخواهند بود که ‌در روز بلا آن‌ها را نجات دهند.

¹³ مردم یهودا به تعداد شهرهای خود، خدایان دارند و اهالی اورشلیم هم به تعداد تمام کوچه‌های شهر برای بَعَل‌، آن بُت منفور، قربانگاه ساخته‌اند.

¹⁴ ای اِرمیا برای مردم دیگر به حضور من دعا نکن و چیزی نخواه. وقتی آن‌ها دچار زحمت می‌شوند و از من کمک می‌خواهند، به آن‌ها گوش نخواهم داد.»

¹⁵ خداوند می‌گوید: «قوم محبوب من مرتکب شرارت می‌شوند. آن‌ها چه حقّی دارند که وارد معبدِ من شوند؟ یا فکر می‌کنند با وعده و قربانی‌های خودشان، می‌توانند جلوی بلا را بگیرند و دوباره شاد و خوشحال شوند؟

¹⁶ من زمانی نام آن‌ها را درخت زیتون پُر برگ و پُر از میوه‌های زیبا گذاشته بودم، امّا اکنون با خروشی مثل رعد، برگ‌های آن‌ را خواهم سوزانید و شاخه‌هایش را قطع خواهم کرد.

¹⁷ «من خداوند متعال، اسرائیل و یهودا را مثل نهالی کاشتم، امّا اکنون خبر مصیبت‌باری برایشان دارم. این بلا را خودشان بر سَرخود آوردند، چون مرتکب شرارت شده‌اند؛ آن‌ها با گزراندن قربانی در برابر بَعَل‌، مرا خشمگین کرده‌اند.»

توطئه بر ضد جان اِرمیا

¹⁸ خداوند مرا از توطئه‌هایی که دشمنانم بر ضد من چیده‌اند، آگاه ساخت.

¹⁹ من مانند برّه‌ای رام بودم که برای کشتن می‌برند، و نمی‌دانستم آن‌ها چه نقشه‌های شومی علیه من کشیده‌اند. آن‌ها می‌گفتند: «بیایید تمام شاخه‌های این درخت را تا تازه است، قطع کنیم؛ بیایید او را بکُشیم تا دیگر کسی او را به یاد نیاورد.»

²⁰ آنگاه من در دعا گفتم: «ای خداوند متعال، تو قاضی عادلی هستی. تو افکار و احساسات مردم را می‌آزمایی. من مشکل خود را به دست‌های تو می‌سپارم؛ پس بگذار ببینم چگونه از آن‌ها انتقام می‌گیری.»

²¹ مردان عَناتوت می‌خواستند مرا بکُشند. آن‌ها به من گفتند که اگر به اعلام پیام خداوند ادامه دهم، مرا خواهند کشت.

²² پس خداوند متعال گفت: «من آن‌ها را مجازات خواهم کرد! مردان جوانشان در جنگ کشته خواهند شد و اطفالشان از گرسنگی خواهند مرد.

²³ زمان مکافات مردم عَناتوت را تعیین کرده‌ام، و وقتی آن زمان فرارسد، هیچ‌یک از آن‌ها زنده نخواهند ماند.»