یعقوب 2 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ ای برادرانِمن، ایمان شما به عیسای مسیح، خداوند جلال، با تبعیض همراه نباشد.

² اگر شخصی با انگشتر طلا و لباس فاخر به مجلس شما بیاید و فقیری با لباس پاره نیز وارد شود

³ و شما به کسی‌ که لباس فاخر دارد احترام بگذارید و بگویید: «بفرمایید بالا بنشینید» و به آن شخص فقیر بگویید: «در آنجا بایست یا در اینجا روی زمین پیش پای من بنشین،»

⁴ آیا با این کار در بین خود تبعیض قائل نشده‌اید و با افکار پلید قضاوت نکرده‌اید؟

⁵ ای برادران عزیز من گوش دهید! مگر خدا فقیران این جهان را برنگزیده است تا در ایمان، دولتمند و وارث آن ملکوتی باشند که او به دوستداران خود وعده داده است؟

⁶ امّا شما به فقرا بی‌احترامی می‌کنید. آیا دولتمندان به شما ظلم نمی‌کنند و شما را به‌پای میز محاکمه نمی‌کشند؟

⁷ و آیا آن‌ها به نام نیکویی که خدا بر شما نهاده است، بی‌حرمتی نمی‌کنند؟

⁸ اگر شما قانون شاهانه‌ای را که در کلام خدا است و می‌فرماید: «همسایه‌ات را مثل جان خود محبّت نما» به‌جا آورید، کاری نیکو کرده‌اید.

⁹ امّا اگر بین اشخاص تبعیض قائل شوید، مرتکب گناه شده‌اید و شریعت، شما را به‌عنوان افرادی خطا‌کار محکوم می‌نماید.

¹⁰ چون اگر کسی تمام شریعت را رعایت کند و فقط یکی از قوانین آن‌ را بشکند، بازهم در مقابل تمام شریعت مقصّر است.

¹¹ زیرا او که گفت: «زنا نکن،» همچنین گفته است: «قتل نکن.» پس اگر تو زنا نکنی ولی مرتکب قتل شوی، بازهم شریعت را شکسته‌ای.

¹² مانند کسانی سخن گویید و عمل نمایید که خداوند بر اساس قانون آزادی‌بخش، دربارۀ آن‌ها قضاوت می‌کند.

¹³ چون خدا بر کسی که رحم نکرده، رحم نخواهد کرد، ولی همیشه رحمت بر داوری چیره خواهد شد.

ایمان و عمل

¹⁴ ای برادران من، چه فایده دارد اگر کسی بگوید: «من ایمان دارم،» ولی عمل او این‌ را ثابت نکند؟ آیا چنین ایمانی می‌تواند او را نجات بخشد؟

¹⁵ پس اگر در میان شما برادری یا خواهری برهنه و محتاج غذای روزانۀ خود باشد،

¹⁶ و یکی از شما به ایشان بگوید «به‌سلامت بروید، و گرم و سیر شوید،» چه فایده‌ای دارد اگر شما احتیاجات جسمانی آن‌ها را برآورده نسازید؟

¹⁷ همین‌طور ایمانی که با عمل همراه نباشد، مُرده است.

¹⁸ ممکن است کسی بگوید: «تو ایمان داری و من کارهای نیکو.» من خواهم گفت: «تو به من ثابت کن چگونه می‌توانی ایمانِ بدون کارهای نیک داشته باشی، و من ایمان خود را به‌وسیلهٔ کارهای نیک خویش به تو ثابت می‌کنم.»

¹⁹ تو ایمان داری که خدا واحد است؛ بسیار خوب! دیوها هم ایمان دارند و از ترس می‌لرزند.

²⁰ ای نادان، آیا نمی‌دانی که ایمان بدون کار نیک بی‌ثمر است؟

²¹ پدر ما ابراهیم به‌خاطر کارهای نیک خود در وقتی‌که فرزند خویش اسحاق را در قربانگاه تقدیم خدا کرد، نیک و عادل محسوب شد.

²² می‌بینی که چگونه ایمان او محرّک کارهای نیک او بود و کارهای نیک او نیز ایمانش را کامل گردانید.

²³ آن نوشته که می‌فرماید: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و این برایش نیکی مطلق محسوب شد» تحقّق یافت و او دوست خدا خوانده شد.

²⁴ پس می‌بینید که چگونه انسان نه فقط از راه ایمان، بلکه به‌وسیلهٔ کارهای نیک خود نیک و عادل شمرده می‌شود.

²⁵ همین‌طور راحاب فاحشه نیز با کارهای نیک خود یعنی پذیرفتن قاصدان اسرائیلی و روانه کردن آن‌ها از راه دیگر، نیک و عادل شمرده شد.

²⁶ پس همان‌گونه که بدنِ بدونِ ‌روح مُرده است، ایمانِ بدون کارهای نیک نیز مُرده است.