اِشعیا 64 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ ای خداوند، کاش آسمان‌ها را درهم شکافته نزول می‌کردی تا کو‌ه‌ها از دیدن تو از ترس بر خود به لرزش درآیند،

² مثل آتشی که خاشاک را می‌سوزاند و حرارتی که آب را به جوش می‌آورد تا اسم خود را به مخالفینت آشکار کنی و ملّت‌ها در حضور تو به لرزش درآیند.

³ زمانی آمدی و کارهای شگفت‌انگیزی انجام دادی که ما انتظار آن‌ها را نداشتیم؛ کو‌ه‌ها تو را دیدند و از ترس لرزیدند.

⁴ از زمان‌های دور کسی ندیده و نشنیده که خدایی مثل تو چنین کارهایی را برای آنانی که منتظر او هستند، انجام دهد.

⁵ تو کسانی را که کارهای درست را با خوشی انجام می‌دهند و به‌یاد می‌آوردند که تو می‌خواهی چگونه زندگی کنند، به حضورت می‌پذیری. تو نسبت به ما خشمگین بودی، ولی ما از گناه دست برنداشتیم. علیرغم غضب تو، ما از همان زمان‌های قدیم به خطاهای خود ادامه داده‌ایم.

⁶ ما همه گناهکاریم، و حتّی بهترین کارهای ما سرتاسر ناپاک است. به‌خاطر گناهانمان، ما مانند برگ‌های پژمرده‌ای هستیم که باد آن‌ها را پراکنده می‌کند.

⁷ کسی نیست که نام تو را بخواند و هیچ‌کس از تو کمک نمی‌خواهد. تو روی خود را از ما گردانده‌ای و ما را در چنگ گناه رها کرده‌ای.

⁸ امّا ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما مثل گِل و تو مانند کوزه‌گر هستی. تو ما را آفریده‌ای،

⁹ پس دیگر نسبت به ما خشمگین مباش و گناهان ما را به‌خاطر نیاور. ما قوم تو هستیم، بر ما رحم‌ کن.

¹⁰ شهرهای مقدّس تو مثل بیابان شده‌اند؛ اورشلیم ویران و متروک،

¹¹ و معبدِ بزرگ ما، مکان مقدّس و زیبایی که اجداد ما تو را در آن ستایش می‌کردند، در آتش سوخته و تمام مکان‌های محبوب ما ویران شده‌اند.

¹² خداوندا، آیا در برابر تمام این چیزها بازهم ساکت خواهی بود؟ آیا کاری نمی‌کنی که ما بیشتر از طاقتمان رنج نکشیم؟