اِشعیا 57 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳بُت‌پرستی قوم اسرائیل 1 شخص نیک می‌میرد و هیچ کس به آن نمی‌اندیشد؛ اشخاص وفادار کشته می‌شوند و کسی آن را درک نمی‌کند؛ در حقیقت شخص نیک از بلا دور شده در امان می‌ماند. 2 آن‌ها که با نیکویی زندگی می‌کنند، در موقع مرگ آرامش و راحتی می‌یابند. 3 ای گناهکاران، برای داوری حاضر شوید! ای شما که فرزندان زناکاران و فاحشه‌ها هستید. 4 چه کسی را مسخره می‌کنید؟ چه کسی را استهزا می‌کنید؟ آیا شما فرزندان عصیان و ذرّیت فریب نیستید؟ 5 آیا شما آنانی نیستید که در میان درختان بلوط و زیر هر درخت، در آتش شهوت می‌سوزید و فرزندان خود را در وادی و میان صخره‌ها قربانی می‌کنید؟ 6 شما سنگ‌های صاف شده را از بستر وادی‌ها برمی‌دارید و آن‌ها را به‌عنوان خدا می‌پرستید. شما به‌عنوان قربانی بر سر آن‌ها شراب می‌ریزید و از قربانی‌های غلّهٔ خود به آن‌ها هدیه می‌دهید. آیا فکر می‌کنید من از این چیزها خشنودم؟ 7 شما برای انجام قربانی بر فراز کو‌ه‌ها می‌روید و در آنجا هم‌بستر می‌شوید. 8 شما بُت‌های وقیح خود را در داخل خانۀ خود می‌گذارید. شما مرا ترک کرده‌اید و لباس‌های خود را درآورده با معشوقه‌هایی که اجیر کرده‌اید، برای هم‌خوابگی به بسترهای بزرگ خود می‌روید و در آنجا شهوت خود را ارضاء می‌کنید. 9 شما به بُت مولِک روغن هدیه می‌کنید و بر خود عطر می‌زنید. قاصدانی به هر جا، حتّی به دنیای مردگان، می‌فرستید تا بُت‌های تازه‌ای برای پرستش پیدا کنید. 10 برای یافتن سایر خدایان، خود را خسته می‌کنید، ولی دست بردار نیستید. شما فکر می‌کنید بُت‌های کَریه شما به شما توانایی می‌بخشند و دیگر هیچ‌وقت ضعیف نخواهید شد. 11 خداوند می‌گوید: «این خدایان کیستند که آن‌قدر از آن‌ها می‌ترسی، به حدّی که تو به من دروغ می‌گویی و کاملاً مرا فراموش کرده‌ای؟ آیا به‌خاطر این‌که مدّتی ساکت بودم دیگر برای من احترامی قائل نیستی؟ 12 تو فکر می‌کنی آنچه انجام می‌دهی درست است، امّا من کارهای تو را افشا خواهم کرد و بُت‌های تو قادر نخواهند بود به تو کمک کنند. 13 وقتی برای کمک فریاد می‌زنی، بگذار همان بُت‌های تو که با نسیم بادی به اطراف پراکنده می‌شوند، تو را نجات دهند! امّا کسانی که به من توکّل می‌کنند، مالک این زمین و وارث کوه مقدّس من خواهند شد.» وعدۀ کمک و شفا 14 خداوند می‌گوید: «بگذارید قوم من به حضور من بازگردند. تمام موانع را از جلوی راهشان بردارید! راه را بسازید، و آن را آماده کنید. 15 «من خدای قدّوس و متعال هستم، خدایی که ابدی است. جایگاه من در مکانی مقدّس و متعال است؛ در عَین حال، در میان مردمی زندگی می‌کنم که فروتن و توبه‌کار می‌باشند تا اعتماد و امیدشان را به آن‌ها بازگردانم. 16 من به قوم خود حیات بخشیدم، و دیگر آن‌ها را متّهم نخواهم کرد و برای همیشه نسبت به آن‌ها خشمگین نخواهم بود، مبادا کاملاً مأیوس گردند. 17 به‌خاطر طمع و گناهانشان من نسبت به آن‌ها خشمگین بودم؛ به این دلیل آن‌ها را مجازات کرده ترک نمودم، ولی آن‌ها با خیره‌سری به راه‌های خود ادامه دادند. 18 «من شاهد کارهای آن‌ها بوده‌ام، امّا آن‌ها را شفا خواهم داد. من آن‌ها را رهبری و کمک خواهم کرد، و به سوگواران تسلّی خواهم داد. 19 من صلح و آرامش را به همه، دور یا نزدیک، خواهم داد! من قوم خودم را شفا خواهم داد. 20 امّا شریران مثل دریای پُرتلاطم که امواجش از خروشیدن باز نمی‌ایستند و با خود فضولات و چیزهای کثیف را به ساحل می‌آورد، ناآرام‌اند.» 21 خداوند می‌گوید: «برای شریران، امنیّتی وجود نخواهد داشت.» |
Today's Persian Version Revised (TPVR) © United Bible Societies, 2023
United Bible Societies