اِشعیا 51 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

تسلّی برای اورشلیم

¹ خداوند می‌فرماید: «ای کسانی‌ که در پی نیکی هستید، و شما، ای کسانی‌ که برای گرفتن کمک به‌سوی من ‌می‌آیید، به من گوش کنید. به صخره‌ای که از آن تراشیده شدید، نظر کنید و به معدنی که از آن استخراج گردیدید.

² به جدّ خود ابراهیم، نگاه کنید و به ساره که شما را به‌دنیا آورد. وقتی من ابراهیم را خواندم او فرزندی نداشت، امّا من او را برکت دادم و او صاحب فرزندان شد، و من خاندان او را بی‌شمار ساختم.

³ «من به صهیون و به تمام کسانی‌ که در میان خرابه‌ها زندگی می‌کنند، شفقّت خواهم نمود. بیابان آن‌ را به باغی سرسبز، مثل باغ عدن، تبدیل خواهم کرد. آنجا از شادی و خوشی، و سرودهای ستایش و سپاس پُر خواهد بود.

⁴ «ای قوم من، گوش دهید و به آنچه می‌گویم توجّه کنید: تعالیم من برای تمام ملّت‌ها است، و عدالت من برای آن‌ها نور خواهد بود.

⁵ رستگاری من نزدیک است و با سرعت می‌آید؛ نجات من در راه است. من با قدرت خود بر ملّت‌ها قضاوت خواهم کرد. سرزمین‌های دوردست در انتظار من هستند، و امیدشان به قوّت من است.

⁶ به آسمان‌ها و به زمین نگاه کنید! آسمان‌ها مثل دود، محو خواهند شد، و زمین مثل لباس کهنه از بین خواهد رفت. تمام مردم روی زمین مثل پشه‌ها خواهند مرد، امّا نجاتی که من می‌آورم ابدی و پیروزی من نهایی خواهد بود.

⁷ «ای کسانی‌ که می‌دانید راستی چیست و شما، ای کسانی‌ که تعالیم من در دل‌هایتان ثبت شده است، به من گوش کنید. نترسید وقتی مردم شما را سرزنش می‌کنند و به شما ناسزا می‌گویند؛

⁸ بید آن‌ها را مثل جامه خواهد خورد! و کرم آن‌ها را مثل پشم خواهد جوید. امّا نجاتی که من می‌آورم، ابدی و پیروزی من برای تمام زمان‌ها خواهد بود.»

⁹ بیدار شو بیدارشو، ای بازوی خداوند! بیدار شو همچون زمان‌های قدیم همان‌طور که در نسل‌های گذشته عمل کردی. تو بودی که رَهَب را قطعه‌قطعه کردی و هیولای دریا را مجروح ساختی.

¹⁰ بازهم آن تو بودی که دریا را خشکانیدی و راهی از میان آب باز کردی تا نجات‌یافتگان بتوانند از آن عبور کنند.

¹¹ آن نجات‌یافته‌گان با شادی و سرودخوانان به صهیون خواهند رسید. آن‌ها تا ابد شاد و برای همیشه از غم و غصّه رها خواهند بود.

¹² خداوند می‌گوید: «من هستم، آری خود من، که به شما تسلّی می‌بخشم. چرا از انسان فانی که مثل علف صحرا زودگذر است، واهمه داری؟

¹³ آیا خداوندی را که تو را آفریده، آسمان‌ها را گسترانیده، و بنیاد زمین را نهاده است، فراموش کرده‌ای؟ چرا باید دائماً از غضب کسانی‌ که بر تو ستم می‌کنند و از دست آنانی که آمادۀ نابود ساختن تو هستند، در هراس باشی؟ اکنون غضب ستمگرانت کجا است؟

¹⁴ اسیران به‌زودی آزاد می‌شوند. آن‌ها غذای فراوان خواهند داشت و عمرشان طولانی خواهد بود.

¹⁵ «زیرا من یَهْوه، خدای شما هستم؛ من دریا را به جنبش می‌آورم و امواجش را خروشان می‌سازم، نام من خداوند متعال است!

¹⁶ من آسمان‌ها را گسترانیدم و بنیاد زمین را نهادم. من به اورشلیم می‌گویم، 'تو قوم من هستی! من تعالیم خود را به تو داده‌ام، و با دست خودم از تو حمایت می‌کنم.'»

پایان رنج‌های اورشلیم

¹⁷ ای اورشلیم، بیدار شو! برخیز و بلند شو! تو پیالۀ مجازاتی را که خداوند در خشم خود به تو داد، نوشیده‌ای، تو آن‌ را تا به آخر نوشیدی و گیج شده‌ای.

¹⁸ کسی نیست که تو را رهبری کند، و در میان قوم خودت، کسی را نداری که دستت را بگیرد.

¹⁹ این دو بلا بر تو نازل شده است: زمینت در جنگ ویران شده و مردمانت گرسنه هستند. کسی نیست که تو را تسلّی دهد.

²⁰ فرزندانت از ضعف، در گوشه‌های خیابان‌ها افتاده‌اند. آن‌ها مثل آهوانی هستند که در دام صیّادی گرفتار شده، شدّت خشم خداوند را حس کرده‌اند.

²¹ ای ستم‌دیده بشنو، ای کسی‌ که از گیجی تلو‌تلو می‌خوری، هرچند مست شراب نیستی.

²² یَهْوه، خدای تو، از تو دفاع می‌کند و می‌گوید: «پیاله‌ای را که در خشم خود به تو دادم، از تو پس می‌گیرم. تو دیگر مجبور نخواهی بود از این پیاله که تو را این‌چنین گیج می‌کند، بنوشی.

²³ من آن‌ را به کسانی خواهم داد که به تو ستم کردند، به کسانی‌که تو را مجبور کردند، در خیابان‌ها بخوابی و تو را مثل خاک زیر پایشان لگدمال کردند.»