اِشعیا 49 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

اسرائیل، نوری برای همۀ ملّت‌ها

¹ ای ملّت‌های سرزمین‌های دوردست، و ای مردمی که در جای‌های دور زندگی می‌کنید، گوش دهید! قبل از تولّدم، خداوند مرا به نام خواند و مرا برگزید.

² او کلمات مرا مثل شمشیر تیز کرده و با دست خود از من حمایت نموده است. او مرا مثل پیکانی تیز، برای استفاده آماده ساخت.

³ او به من گفت: «ای اسرائیل، تو بندۀ من هستی؛ به‌خاطر تو، مردم مرا ستایش می‌کنند.»

⁴ من در پاسخ گفتم: «من بیهوده کوشیده‌ام؛ من نیروی خود را برای چیزهای پوچ صرف کرده‌ام.» باوجوداین، من به خداوند اعتماد دارم و او از من دفاع خواهد کرد، او پاداش زحمت مرا خواهد داد.

⁵ قبل از تولّدم، خداوند مرا انتخاب کرد؛ او مرا به‌عنوان بندۀ خود مأمور ساخت که قومش را بازگردانم، و قوم‌های پراکندۀ اسرائیل را به وطن خودشان برسانم. خداوند به من لطف کرده است؛ او سرچشمۀ قدرت من است.

⁶ خداوند به من گفت: «ای بندۀ من، برایت وظیفۀ بزرگ‌تری دارم. تو نه تنها به یعقوب عظمت می‌بخشی و بازماندگان اسرائیل را برمی‌گردانی، بلکه من تو را نور تمام ملّت‌های جهان خواهم ساخت، تا این‌که نجات مرا به دورترین نقاط زمین برسانی.»

⁷ خدای قدّوس و نجات‌دهنده اسرائیل به او که شدیداً مورد نفرت است و تمام ملّت‌ها و حکّام آن‌ها از او متنفّرند، چنین می‌گوید: «وقتی پادشاهان ببینند تو آزاد شده‌ای، به احترام برخواهند خاست؛ شاهزادگان هم آن‌ را دیده به احترام سر تعظیم فرود خواهند آورد.» تمام این‌ها واقع خواهد شد، چون خداوند بندۀ خود را برگزیده است. خدای قدّوس اسرائیل در وعده‌های خود امین است.

بازسازی در اورشلیم

⁸ خداوند به قوم خود می‌گوید: «وقتی زمان نجات شما فرارسد، به شما لطف خواهم کرد، و به فریادهای شما برای کمک پاسخ خواهم داد. من حافظ و حامی تو خواهم بود، و به‌وسیلهٔ تو پیمانی با تمام ملّت‌ها می‌بندم. من می‌گذارم یک‌بار دیگر در سرزمین خود که اکنون ویران است، ساکن شوی.

⁹ من به اسیران و به آن‌ها که در سیاه‌چال‌ها زندانی هستند می‌گویم، 'بیرون آمده، وارد نور شوید!' آن‌ها مانند گوسفندانی خواهند بود که در دامنۀ تپّه‌ها می‌چرند،

¹⁰ آن‌ها گرسنه و تشنه نخواهند بود. آفتاب و باد سوزان به آن‌ها آزاری نخواهد رساند، چون به‌وسیلهٔ کسی رهبری می‌شوند که آن‌ها را دوست دارد. او آن‌ها را نزد چشمه‌های آب روان رهبری خواهد کرد.

¹¹ «من شاه‌راهی در امتداد کوهستان‌ها خواهم ساخت، و راهی برای عبور قوم خودم آماده خواهم کرد.

¹² قوم من از سرزمین‌های دوردست، از شمال و مغرب و از سینیم در جنوب، می‌آیند.»

¹³ ای آسمان‌ها بسرایید! ای زمین فریاد شادی برآور! ای کو‌ه‌ها با صدای بلند بسرایید! خداوند به قوم خودش تسلّی خواهد داد؛ او به قوم رنجدیدۀ خود رحم خواهد کرد.

¹⁴ امّا مردم اورشلیم گفتند: «خداوند ما را ترک کرده است! او ما را فراموش کرده است.»

¹⁵ پس خداوند در پاسخ می‌گوید: «آیا مادری می‌تواند کودک نوزاد خود را فراموش کند و فرزندی را که خودش به دنیا آورده، دوست نداشته باشد؟ حتّی اگر مادری فرزند خود را فراموش کند، من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد.

¹⁶ ای اورشلیم، هیچ‌وقت نمی‌توانم تو را فراموش کنم! من نام تو را در کف دست‌های خود نوشته‌ام.

¹⁷ «آن‌ها که تو را بازسازی می‌کنند، به‌زودی می‌آیند، و کسانی‌ که تو را ویران کردند، خواهند رفت.

¹⁸ به اطراف نگاه کن و ببین چه چیزی در حال وقوع است! مردم تو دور هم جمع می‌شوند و به‌طرف خانه‌های خود می‌آیند! به حیات خودم سوگند، که تو به قوم خودت افتخار خواهی کرد، همان‌طور که یک عروس به جواهرات خود افتخار می‌کند.

¹⁹ «کشورت ویران و متروک شده بود، امّا اکنون گنجایش کافی برای سکونت همۀ آن‌هایی که می‌آیند، نخواهد داشت. و آن‌ها که باعث ویرانی بودند از میان تو طرد خواهند شد.

²⁰ کسانی از قوم تو که در تبعید به دنیا آمده‌اند، روزی به تو خواهند گفت: 'این سرزمین بسیار کوچک است؛ ما جای بیشتری برای زندگی احتیاج داریم.'

²¹ آنگاه تو به خود خواهی گفت: 'چه کسی همۀ این فرزندان را برای من به دنیا آورده‌ است؟ من فرزندانم را از دست داده بودم و دیگر نمی‌توانستم فرزندی داشته باشم. مرا به تبعید برده بودند؛ چه کسی این بچّه‌ها را بزرگ کرد؟ من تک و تنها بودم؛ این بچّه‌ها از کجا آمد‌ه‌اند؟'»

²² خداوند متعال به قوم خود می‌گوید: «من به ملّت‌ها علامتی می‌دهم و آن‌ها فرزندان تو را به خانۀ خود خواهند برد.

²³ پادشاهان مثل پدر با شما رفتار خواهند کرد، و ملکه‌ها برای شما مثل مادر خواهند بود. آن‌ها در مقابل شما خَم شده به شما احترام خواهند گذارد؛ آن‌ها نزد تو بر زمین افتاده خاک پای تو خواهند شد. آنگاه شما خواهید دانست که من خداوند هستم، و کسی‌ که در انتظار کمک من است، ناامید نخواهد شد.»

²⁴ آیا می‌توانید آنچه را که یک سرباز به یغما برده، از او پس بگیرید؟ آیا می‌توانید زندانی‌ها را از چنگ یک حاکم ستمکار خلاص کنید؟

²⁵ خداوند در جواب می‌گوید: «درواقع چنین خواهد شد. اسیران از دست قدرتمندان آزاد می‌شوند، و آنچه حاکم ستمکار به یغما برده از او گرفته خواهد شد. من با کسانی‌ که با تو می‌جنگند، خواهم جنگید، و فرزندان تو را رها خواهم کرد.

²⁶ من کسانی را که به تو ظلم کرده‌اند، وادار می‌کنم یکدیگر را بکُشند؛ آن‌ها از قتل و انتقام سرمست خواهند شد. آنگاه تمام انسان‌ها خواهند دانست که من، کسی‌ که شما را نجات می‌دهد و آزاد می‌کند، خداوند هستم. آن‌ها خواهند دانست که من خدای قادر اسرائیل هستم.»