اِشعیا 48 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

یَهْوه، خدای آینده است

¹ شما، ای خاندان یعقوب، بشنوید، ای کسانی‌که به نام اسرائیل خوانده شده‌اید، و ای شمایی که از نسل یهودا هستید، گوش کنید: شما به نام خداوند سوگند یاد می‌کنید و ادّعا می‌کنید که خدای اسرائیل را پرستش می‌کنید، امّا حتّی یک کلمۀ آن‌ را باور ندارید.

² باوجوداین، از این‌که شهروندان شهر مقدّس هستید و به خدای اسرائیل، خدای متعال، متّکی هستید، به خود می‌بالید.

³ خداوند می‌گوید: «از زمان‌های قدیم آنچه را که باید رُخ دهد پیشگویی کردم، و سپس بلافاصله آن‌ را به‌عمل آوردم.

⁴ زیرا من می‌دانستم که شما آدم‌هایی خودسر و لجباز، ‌مثل آهن سخت و مثل برنز غیرقابل انعطاف، خواهید بود.

⁵ من آیندۀ شما را به ترتیب از قدیم پیشگویی کردم، و وقایع را قبل از وقوع اعلام نمودم، تا شما نتوانید ادّعا کنید و بگویید که بُت‌ها و شمایل شما باعث وقوع آن‌ها بودند.

⁶ «آنچه از پیش گفتم، همه تحقّق یافته، و باید بپذیرید که پیشگویی‌های من همه درست بوده‌اند. اکنون شما را از چیزهای تازه‌ای که اتّفاق می‌افتد، باخبر می‌کنم، اتّفاقاتی که قبلاً آشکار نکرده بودم.

⁷ فقط در این زمان می‌گذارم آن‌ها روی دهند؛ هیچ‌وقت در گذشته چیزی شبیه این رُخ نداده بود. اگر چنین چیزی رُخ داده بود، شما ادّعا می‌کردید که همۀ آن‌ را می‌دانستید.

⁸ من می‌دانستم که شما قابل‌ اعتماد نیستید، و همیشه به‌عنوان سرکش و یاغی شهرت داشتید. به این دلیل است که شما تا به امروز چیزی دربارۀ آن نشنیده‌اید، و کلمه‌ای از آن به گوش شما نرسیده است.

⁹ «برای این‌که مردم نام مرا ستایش کنند، من جلوی خشم خود را گرفته آن‌ را محار می‌کنم و شما را از بین نمی‌برم.

¹⁰ همان‌طور که نقره در کورۀ آتش خالص می‌شود، همان‌طور من شما را در آتشِ درد و رنج آزموده‌ام.

¹¹ آنچه من می‌کنم به‌خاطر نام خودم می‌کنم؛ من نمی‌گذارم نامم بی‌حرمت شود، و نمی‌گذارم هیچ‌کس در جلالی که می‌بایست فقط برای من باشد، شریک شود.»

کوروش، رهبر برگزیدۀ خداوند

¹² خداوند می‌گوید: «ای یعقوب، گوش کن، و ای اسرائیل که من تو را خواندم! من خدا، اوّلین و آخرین و تنها خدا هستم!

¹³ دست‌ من بنیاد زمین را گذاشت و آسمان‌ها را گسترانید. وقتی من زمین و آسمان را احضار کنم، آن‌ها فوراً می‌آیند و در حضور من می‌ایستند.

¹⁴ «گرد آیید، و همه گوش دهید! هیچ خدایی نمی‌توانست از پیش بگوید کسی که من برگزیده‌ام به بابِل حمله خواهد کرد؛ او آنچه را که من از او بخواهم، انجام خواهد داد.

¹⁵ من، آری من، آن کسی هستم که سخن گفت و او را فراخواند؛ من او را آوردم و به او موفّقیّت دادم.

¹⁶ «اکنون نزدیک بیایید، و به آنچه می‌گویم، گوش بدهید. من از ابتدا به‌طور واضح سخن گفتم، و کلام من همیشه تحقّق یافته است.» اکنون یَهْوه، خدا مرا با روحِ خود را فرستاده است.

نقشۀ خداوند برای قوم اسرائیل

¹⁷ خدای قدّوس اسرائیل، خداوندی که منجی تو است، می‌گوید: «من یَهْوه، خدای تو هستم، خدایی که می‌خواهد خیر و صلاح خودت را به تو بیاموزد و تو را به راهی که می‌باید بروی، رهبری می‌کند.

¹⁸ «ای‌کاش تو به دستورات من گوش می‌دادی! آنگاه برکات، مثل نهری که هرگز خشک نمی‌شود، به جانب تو جریان می‌داشت، و پیروزی مثل امواج ممتد کنار ساحل، به‌سوی تو روان می‌بود.

¹⁹ فرزندان تو مثل دانه‌های شن بی‌شمار می‌شدند، و نمی‌گذاشتم هیچ‌وقت شکست بخورند.»

²⁰ از میان بابِلیان بیرون رفته از آن سرزمین بگریزید! با شادی و با صدای بلند، این خبر خوش را در همه‌جا اعلام کنید: «خداوند خادم خود یعقوب را رهایی داده است.»

²¹ وقتی خداوند قوم خود را در صحرای خشک و داغ رهبری می‌کرد، مردم از بی‌آبی در رنج نبودند. خداوند از صخره، برای آن‌ها آب روان جاری ساخت؛ او صخره را شکافت و آب از آن روان شد.

²² خداوند می‌گوید: «برای شریران، امنیّتی وجود نخواهد داشت.»