اِشعیا 44 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

یَهْوه، خدای واحد است

¹ خداوند می‌گوید: «ای اسرائیل، ای بندۀ من، ای فرزندان یعقوب و قوم برگزیدۀ من، گوش کنید!

² من خداوندی هستم که تو را آفریدم؛ از روز تولّدت، از تو حمایت کردم. نترس؛ تو بندۀ من و قوم برگزیده و محبوب من هستی.

³ «من به زمین تشنه آب داده در زمین‌های خشک، نهرهای آب جاری خواهم ساخت. روح خود را بر فرزندانت و برکت خویش را در خاندانت خواهم ریخت.

⁴ آن‌ها مثل گیاهان در زمین‌های پُرآب و مانند درختان بید، در مسیر نهر آب رشد خواهند کرد.

⁵ «همۀ مردم یکی‌یکی آمده خواهند گفت، 'من از آن خداوند هستم.' آن‌ها می‌آیند تا به قوم اسرائیل ملحق شوند. همه، نام خداوند را بر دست خود می‌نویسند، و خود را عضوی از قوم اسرائیل می‌خوانند.»

⁶ خداوند که پادشاه و حامی اسرائیل است، خداوند متعال، چنین می‌گوید: «من اوّل و آخر و تنها خدا هستم، و خدایی غیراز من وجود ندارد.

⁷ آیا کسی دیگر می‌توانست آنچه را که من کرده‌ام، انجام دهد؟ چه کسی می‌توانست مثل من تمام وقایع را، از ابتدا تا روز آخر این‌طور پیشگویی کند؟

⁸ ای قوم من ترسان نباش! تو می‌دانی که از زمان‌های قدیم تا امروز من هرچه را که می‌بایست واقع شود، از پیش گفتم، و شما شاهدان من هستید. آیا خدای دیگری هست؟ آیا خدای توانای دیگری وجود دارد که من درباره‌اش نشنیده باشم؟»

بُت‌پرستی حماقت است

⁹ تمام کسانی‌ که بُت‌ها را می‌سازند، هیچ هستند و خدایانی که گرامی می‌دارند، بی‌فایده‌اند. آن‌ها خدایانی را می‌پرستند که کور و احمق‌اند؛ پس شرمسار خواهند شد.

¹⁰ چه فایده‌ای دارد که از فلز شمایلی ساخت و آن‌ها را به‌عنوان خدا پرستش کرد.

¹¹ هر‌کس آن‌ها را بپرستد، خجل خواهد شد. کسانی‌ که بُت‌ها را می‌سازند، انسان‌هایی بیش نیستند. بگذارید در دادگاه برای محاکمه حاضر شوند؛ آن‌ها به وحشت افتاده شرمسار خواهند شد.

¹² فلزکار، فلزی را برمی‌دارد و روی آتش با آن کار می‌کند. با بازوی توانایش آن‌قدر با پُتک آن‌ را می‌کوبد تا شکل بگیرد. او وقتی کار می‌کند گرسنه، تشنه و خسته می‌شود.

¹³ نجّار چوب را اندازه می‌گیرد. با گچ تصویری را روی آن رسم می‌کند و با ابزار خود آن‌ را می‌تراشد و به‌صورت یک انسان، انسانی با اندام زیبا، درمی‌آورد و آن‌وقت آن‌ را در خانۀ خودش می‌گذارد.

¹⁴ او می‌توانست برای این منظور از چوب درخت سدر، کاج و یا درختی دیگر از جنگل استفاده کند. او همچنین می‌توانست درخت تازه‌ای بکارد و منتظر بماند تا باران ببارد و آن رشد کند.

¹⁵ او قسمتی از چوب درخت را برای سوخت به کار می‌بَرَد و قسمت دیگری را برای ساختن بُت. از قسمتی از آن چوب برای برافروختن آتشی برای گرم کردن خودش و پختن نان استفاده می‌کند و با قسمتی دیگر خدایی می‌سازد و آن‌ را پرستش می‌کند.

¹⁶ با قسمتی از آن چوب، آتشی برای کباب کردن گوشت درست می‌کند، آن‌ را می‌خورد و سیر می‌شود. او خود را با آن آتش گرم می‌کند و می‌گوید: «چه گرم و چه خوب است.»

¹⁷ با بقیّۀ چوب بُتی می‌سازد، در برابر آن تعظیم می‌کند و آن‌ را می‌پرستد. در مقابلش دعا می‌کند و می‌گوید: «تو خدای من هستی، مرا نجات بده!»

¹⁸ چنین مردمی آن‌قدر احمق هستند که نمی‌توانند بفهمند چه می‌کنند. آن‌ها چشم‌ها و ذهن‌های خود را در برابر حقیقت بسته‌اند.

¹⁹ سازندۀ بُت آن‌قدر عقل و شعور ندارد که به خود بگوید: «قسمتی از چوب را سوزاندم، روی آتش آن نان پختم، گوشت را کباب کردم و خوردم و با بقیّۀ آن بُتی ساختم. پس اکنون در برابر یک تکّه چوب تعظیم می‌کنم.»

²⁰ او چون کسی است که از خاکستر تغذیه می‌کند. عقاید احمقانه‌اش چنان او را گمراه ساخته که هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند به او کمک کند. او نمی‌تواند بپذیرد بُتی که در دست گرفته، اصلاً خدا نیست.

خداوند آفریننده و نجات‌دهنده است

²¹ خداوند می‌گوید: «ای یعقوب، ای اسرائیل، این‌ها را به‌خاطر داشته باش، به‌یاد آور که خادم من هستی. من تو را سرشتم که خادم من باشی و هیچ‌وقت تو را فراموش نمی‌کنم.

²² من گناهان تو را مثل ابر کنار زدم. نزد من بازگرد. من همانم که تو را نجات می‌دهد.»

²³ ای آسمان‌ها، از شادی فریاد برآورید، ای اعماق زمین صدای خود را بلند کنید. ای کوهستان‌ها و تمام درختان جنگل از شادی فریاد بزنید! خداوند، بزرگی خود را با نجات قوم خودش اسرائیل نشان داده است.

²⁴ «من خداوند و نجات‌دهندهٔ تو هستم. من تو را آفریدم. من خداوند و آفریدگار همه‌‌چیز هستم. من به تنهایی آسمان‌ها را گسترانیدم، و وقتی زمین را به‌وجود آوردم، کسی به من کمک نکرد.

²⁵ من حماقت فالگیران و جهالت رمّالان را آشکار می‌کنم. من گفتار حکیمان را رد می‌کنم و نشان می‌دهم که حکمت آن‌ها حماقت است.

²⁶ امّا وقتی بندۀ من پیشگویی‌ای می‌کند، یا وقتی من نبی‌ای می‌فرستم که خواستۀ مرا بیان‌ کند، من آن خواسته و آن پیشگویی‌ها را تحقّق می‌بخشم. من به اورشلیم می‌گویم که مردم بار دیگر در آن زندگی خواهند کرد، و شهرهای یهودا بار دیگر ساخته خواهند شد. آن شهرها از ویرانه‌ها برخواهند خاست.

²⁷ با فرمان من اقیانوس‌ها خشک می‌شوند.

²⁸ من به کوروش می‌گویم، 'تو از طرف من حکومت خواهی کرد. تو کاری را خواهی کرد که من می‌خواهم انجام دهی: تو دستور خواهی داد که اورشلیم بازسازی شود، و بنیاد معبدِ بزرگ گذاشته شود.'»