اِشعیا 43 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

وعدۀ خدا برای نجات قوم خودش

¹ ای اسرائیل، خداوندی که تو را آفریده است، چنین می‌گوید: «نترس، من تو را نجات خواهم داد. من تو را به نام خوانده‌ام و تو به من تعلّق داری.

² وقتی تو از آب‌های عمیق می‌گذری، من با تو خواهم بود، و مشکلات بر تو چیره نخواهند شد. وقتی از میان آتش عبور نمایی، نخواهی سوخت، و سختی‌ها به تو صدمه‌ای نخواهند زد،

³ چون من، یَهْوه، خدای تو، قدّوس اسرائیل هستم که تو را نجات می‌دهم. مصر را برای آزادی تو خواهم داد، و سِبا و حَبشه را برای نجات جان تو.

⁴ تمام ملّت‌ها را فدیهٔ تو خواهم ساخت، زیرا تو برایم عزیز هستی و من تو را دوست دارم و به تو افتخار می‌کنم.

⁵ نترس، من با تو هستم! «از سرزمین‌های دوردست، هم از مشرق و هم از مغرب، قوم تو را باز خواهم گرداند.

⁶ به شمال می‌گویم آن‌ها را آزاد کن و به جنوب دستور می‌دهم مانع رفتن آن‌ها نشود. بگذارید قوم من از سرزمین‌های دوردست واز تمام نقاط جهان بازگردند.

⁷ آن‌ها قوم خود من هستند؛ من آن‌ها را آفریدم تا باعث جلال من باشند.»

اسرائیل شاهد خداوند است

⁸ خدا می‌گوید: «قوم مرا به دادگاه احضار کنید. آن‌ها چشم دارند، امّا کور هستند؛ آن‌ها گوش دارند، ولی کر هستند.

⁹ ملّت‌ها را برای محاکمه حاضر کنید. کدام‌یک از خدایان آن‌ها می‌توانند آینده را پیشگویی کنند؟ کدام‌یک ‌از آن‌ها توانستند آنچه را که اکنون واقع می‌شود، پیشگویی کنند؟ بگذارید این خدایان شاهدان خود را بیاورند تا درستی آن‌ها را ثابت کنند، و به صداقت گفتار آن‌ها شهادت بدهند.

¹⁰ «ای قوم اسرائیل، شما شاهدان من هستید. من شما را برگزیدم تا بندۀ من باشید تا این‌که مرا بشناسید و به من ایمان آورید و بدانید که من تنها خدا هستم. غیراز من خدایی نیست، نبوده و نخواهد بود.

¹¹ «تنها من خداوند هستم و فقط من می‌توانم شما را نجات بخشم.

¹² من پیشاپیش، آنچه را که باید واقع شود، اعلام کردم، و بعد به داد شما رسیدم. خدایان ملّت‌های بیگانه هرگز چنین نکردند؛ شما شاهدان من هستید.

¹³ من خدا هستم و برای همیشه خواهم بود. هیچ‌کس نمی‌تواند از دست من بگریزد، و هیچ‌کس نمی‌تواند آنچه را من کرده‌ام، تغییر دهد.»

فرار از بابِل

¹⁴ خدای قدّوس اسرائیل، خداوندی که منجی تو است، می‌گوید: «برای نجات تو ارتشی را بر ضد بابِل خواهم فرستاد، و دروازه‌های آن شهر را درهم خواهم شکست، و فریاد شادی مردم آن شهر به گریه تبدیل خواهد شد.

¹⁵ من یَهْوه، خدای قدّوس تو هستم. ای اسرائیل، من تو را آفریدم و من پادشاه تو هستم.»

¹⁶ در سالیان گذشته، خداوند راهی از درون دریا، و طریقی از میان رودهای پُرپیچ‌وخَم گشود.

¹⁷ او ارتشی نیرومند، ارتشی مجهّز به ارّابه‌های جنگی و سواره‌نظام را به‌سوی نابودی سوق داد. آن‌ها سقوط کردند و هرگز برنخاستند، و مثل شعلۀ یک چراغ خاموش شدند.

¹⁸ خداوند می‌گوید: «به آنچه در قدیم رُخ داد، متّکی نباشید و با خاطرات گذشته زندگی نکنید.

¹⁹ به کارهای تازه‌ای که می‌کنم نگاه کنید. آن‌ها در حال وقوع هستند؛ شما می‌توانید آن‌ها را هم‌اکنون ببینید! من راهی در داخل بیابان خواهم ساخت و در آنجا نهرهای آب برایت جاری خواهم کرد.

²⁰ وقتی نهرهای آب را در بیابان جاری سازم و آب کافی به قوم برگزیدۀ خودم بدهم، آنگاه حتّی حیوانات وحشی نیز حرمت مرا نگاه خواهند داشت، و شغال‌ها و شترمرغ‌ها هم مرا ستایش خواهند کرد.

²¹ آن‌ها قومی هستند که من برای خودم آفریدم، و آن‌ها با سراییدن سرودها مرا ستایش خواهند کرد!»

گناه اسرائیل

²² خداوند می‌گوید: «ای اسرائیل، تو از دست من خسته شدی، و دیگر مرا پرستش نکردی.

²³ تو قربانی‌های سوختنی از گوسفندان خود به حضور من نیاوردی، و با قربانی‌های خود احترام مرا نگاه نداشتی. من با انتظار دریافت هدایا، باری بردوش تو نبودم، و با توقّع سوزاندن بُخور تو را خسته و فرسوده نکردم.

²⁴ تو برای من بُخور نخریدی و مرا با چربی‌های حیوانات خودت راضی نکردی. در عوض تو با گناهان خودت باری بر دوش من شدی؛ با خطاهایی که مرتکب شده‌ای مرا فرسوده کردی.

²⁵ باوجوداین، من خدایی هستم که گناهان تو را می‌بخشد، چون این ذات من است. من از گناهانت بر ضد تو استفاده نخواهم کرد.

²⁶ «بیا تا به دادگاه برویم؛ اتّهامات خود را بیاور! دعوی خود را ارائه کن تا ثابت شود که حقّ با تو است!

²⁷ اجداد نخستین تو همه گناه کردند، رهبران تو بر ضد من گناه ورزیدند،

²⁸ و حکّام تو جایگاه مقدّس مرا بی‌حرمت ساختند. از‌این‌رو من برای اسرائیل ویرانی آوردم، و اجازه دادم به قوم خودم توهین شود.»