اِشعیا 41 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

خداوند به اسرائیل اطمینان می‌دهد

¹ خداوند می‌گوید: «ای سرزمین‌های دوردست، ساکت باشید و به من گوش دهید! حاضر شوید و دعوی خود را در دادگاه ارائه کنید؛ در دفاع از خود صحبت کنید. بیایید با هم تصمیم بگیریم و ببینیم حقّ با کیست.

² «چه کسی بود که فاتح عادلی را از شرق برانگیخت و او را به خدمت خود گماشت؟ چه کسی او را بر پادشاهان و ملّت‌ها پیروز می‌گرداند؟ زیر ضربات شمشیرش، همه مثل گرد و خاک خُرد می‌شوند. تیرهایش همه را مثل کاه در برابر باد پراکنده می‌کند.

³ او آن‌ها را تعقیب می‌کند و در ایمنی پیش می‌رود و با چنان سرعتی حرکت می‌کند که گویی پای‌هایش زمین را لمس نمی‌کنند.

⁴ چه کسی این کارها را کرده است؟ چه کسی مسیر تاریخ را تعیین کرده است؟ من، خداوند، در ابتدا آنجا بودم، و من، یَهْوه، خدا در انتهای کار هم در آنجا خواهم بود.

⁵ «مردمان سرزمین‌های دوردست آنچه را که من کرده‌ام، دیده‌اند. آن‌ها ترسیده‌اند و از ترس برخود می‌لرزند. پس آن‌ها همه به هم نزدیک شده گرد هم جمع می‌شوند.

⁶ صنعت‌کاران کمک می‌کنند و یکدیگر را تشویق می‌نمایند.

⁷ نجّار به زرگر آفرین می‌گوید، و صیقل دهندۀ بُت، آن کسی را که بُت را با میخ محکم می‌کند، تشویق می‌نماید. آن‌ها می‌گویند، 'لحیم آن خوب است!' و آن‌وقت آن‌ها بُت را با میخ در جای خودش محکم می‌کنند تا تکان نخورد.

⁸ «امّا تو، ای اسرائیل، خادم من، تو، ای یعقوب، برگزیدۀ من، از نسل دوست من ابراهیم،

⁹ من تو را از دورترین قسمت‌های جهان آوردم، و از دورترین نقاط تو را خواندم، و به تو گفتم، 'تو بندۀ من هستی. من تو را رد نکردم، بلکه تو را برگزیدم.'

¹⁰ نترس؛ من با تو هستم! من خدای تو هستم! از هیچ‌چیز ترسان مباش، من تو را تقویت کرده یاری خواهم نمود. من باقدرت عادلانهٔ خود، از تو حمایت خواهم کرد.

¹¹ «آنانی که از تو خشمگین هستند، طعم شرمِ شکست را خواهند چشید. و آنانی که با تو می‌جنگند خواهند مرد،

¹² و از روی زمین محو خواهند شد.

¹³ من یَهْوه، خدای تو هستم؛ من تو را تقویت می‌کنم و به تو می‌گویم، 'نترس، من تو را یاری خواهم کرد.'»

¹⁴ خداوند می‌گوید: «ای یعقوب، ای اسرائیل، که چون کرمی کوچک و چون حشره‌ای ضعیفی هستی، نترس، من به تو کمک خواهم کرد. من، خدای قدّوس اسرائیل، نجات‌دهندهٔ تو هستم.

¹⁵ من تو را مانند خرمنکوبی، با تیغک‌های نو و تیز، خواهم ساخت. تو کو‌ه‌ها را درهم کوبیده مثل خاک خُرد خواهی کرد، و تپّه‌ها را به کاه تبدیل خواهی ساخت.

¹⁶ تو آن‌ها را غربال خواهی کرد. تو آن‌ها را به هوا می‌افشانی و باد آن‌ها را پراکنده می‌سازد. آن‌وقت تو شادمان خواهی شد چون من خدای تو هستم؛ و من، خدای قدّوس اسرائیل، را ستایش خواهی کرد.

¹⁷ «وقتی قوم من احتیاج به آب دارند و گلوی آن‌ها از تشنگی خشک شده است، آن‌وقت من، خداوند، به دعای آن‌ها پاسخ خواهم داد، من، خدای اسرائیل، هرگز آن‌ها را ترک نخواهم کرد.

¹⁸ من در تپّه‌ای بی‌آب‌وعلف، نهرهای آب جاری خواهم ساخت، و چشمه‌های آب در دشت‌ها روان خواهم کرد. من بیابان‌های خشک را به برکه‌های آب مبدّل خواهم ساخت، و زمین خشک را به چشمه‌های روان.

¹⁹ من در بیابان درختان سدر، اقاقیا، مورْت سبز و زیتون خواهم رویانید. در زمین‌های بایر، جنگل‌ها خواهد رویید، جنگل‌هایی از درختان کاج و سرو و چنار.

²⁰ مردم خواهند دید و خواهند دانست که من، خداوند، این کار را کرده‌ام. آن‌ها خواهند فهمید که خدای قدّوس اسرائیل همۀ این کارها را کرده است.»

خداوند و خدایان دروغین

²¹ خداوند، پادشاه اسرائیل، چنین می‌گوید: «ای خدایان ملّت‌ها، دعوی خود را ارائه و قانع کننده‌ترین دلیل‌های خود را مطرح سازید.

²² بیایید و بگویید چه چیز در شُرف وقوع است، تا معنی آن‌ را وقتی واقع می‌شود، بدانیم. اتّفاقات گذشته را برای دادگاه بیان کنید و معنی آن‌ها را به ما بگویید.

²³ به ما بگویید که در آینده چه اتّفاق خواهد افتاد؛ آنگاه خواهیم دانست که شما خدایان هستید! باعث امر خیری شوید، یا بلایی نازل کنید؛ ما را بترسانید و متحیّر کنید.

²⁴ شما چیزی نیستید و کارتان هم پوچ است، و آن‌هایی که شما را می‌پرستند، آدم‌های پلیدی هستند.

²⁵ «من کسی را از مشرق برگزیده‌ام، تا از شمال حمله کند. او حکمرانان را مثل گِل لگدمال، و همچون کوزه‌گری آن‌ها را مانند گِل پایمال می‌کند.

²⁶ کدام‌یک از شما این‌ را پیش بینی کرده بود تا ما بتوانیم بگوییم که حقّ با شما است؟ هیچ‌یک از شما حتّی یک کلمه دربارۀ آن چیزی نگفت، و هیچ‌کس چیزی از شما نشنید.

²⁷ من، خداوند، برای اوّلین بار این خبر را به صهیون دادم؛ من قاصدی به اورشلیم فرستادم تا بگوید، 'قوم شما می‌آیند؛ آن‌ها به وطن خودشان برمی‌گردند.'

²⁸ وقتی به جمع خدایان نگاه کردم، هیچ‌کدام چیزی برای گفتن نداشتند، و هیچ‌یک نتوانستند به سؤالات من جواب بدهند.

²⁹ این خدایان چیزی نیستند و کارهایشان پوچ است، و بُت‌های نمایانگر آن‌ها نیز چون باد توخالی هستند.»