اِشعیا 30 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

پیمان بی‌ثمر با مصر

¹ خداوند می‌گوید: «وای بر کسانی‌ که بر یهودا حکومت می‌کنند! آن‌ها بر ضد من شوریده‌اند. آن‌ها از نقشه‌هایی پیروی می‌کنند که از آن من نیست، و پیمانی می‌بندند که خلاف ارادۀ من است، و با این کار گناهی بر گناه دیگر می‌افزایند.

² آن‌ها بدون آنکه با من مشورت کنند، برای کمک به مصر می‌روند. آن‌ها می‌خواهند مصر از‌ آن‌ها حمایت کند؛ پس تمام امید و اطمینان ایشان بر فرعون است.

³ امّا فرعون‌ فاقد قدرت است و نمی‌تواند به آن‌ها کمک کند و حمایت مصر با ناکامی پایان خواهد یافت.

⁴ هرچند سفیران آن‌ها هم‌اکنون به شهرهای مصر، صُوعَن و حانیس وارد شده‌اند،

⁵ مردم یهودا پشیمان خواهند شد از این‌که به چنین ملّتِ غیرقابل‌اعتمادی که در وقت نیاز، آن‌ها را ناامید می‌کند، اعتماد کردند.»

⁶ این است وحی خدا دربارۀ حیوانات صحرای جنوبی: «سفیران از سرزمین خطرناکی عبور می‌کنند، جایی‌که مملو از شیر، مار سمی و اژدهای پرنده است. آن‌ها هدایای گران‌قیمت خود را بر پشت الاغ‌ها و شترها بار کرده نزد ملّتی می‌برند که نمی‌تواند به آن‌ها هیچ کمکی کند.

⁷ کمکی که مصر می‌کند بی‌ارزش است. از‌این‌رو من مصر را 'رَهَب،' نامیده‌ام.»

مردم سرکش

⁸ خدا به من گفت در حضور این مردم بر لوحه و طومار بنویس تا شاهد ابدی باشد،

⁹ زیرا آن‌ها همیشه بر ضد خدا شورش می‌کنند، همیشه دروغ می‌گویند و هیچ‌وقت گوش به تعالیم خداوند نمی‌دهند.

¹⁰ آن‌ها به انبیا می‌گویند: «نبوّت نکنید.» آن‌ها به بینندگانِ رؤیا می‌گویند: «دربارۀ درستکاری سخن نگویید. آنچه را که دوست داریم بشنویم به ما بگویید. بگذارید در توهّم خود باقی بمانیم.

¹¹ از سرراه ما دور شوید و راه ما را سدّ نکنید. ما نمی‌خواهیم دربارۀ خدای قدّوس اسرائیل که شما او را می‌پرستید، چیزی بشنویم.»

¹² این است آنچه خدای قدّوس اسرائیل می‌گوید: «به آنچه می‌گویم توجّه نمی‌کنید و به خشونت و فریب متّکی هستید.

¹³ شما مقصّر هستید. شما مانند دیوار بلندی هستید که از بالا تا پایین تَرَک خورده ناگهان فرو خواهد ریخت.

¹⁴ مثل یک کوزۀ گِلی خواهید شکست و چنان خُرد خواهید شد که هیچ قطعۀ‌ای از آن، آن‌قدر بزرگ نباشد که بتوان با آن یک زغال گداخته را گرفت یا از حوض جرعه‌ای آب برداشت.»

¹⁵ یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل به قوم خود می‌گوید: «بازگردید و در آرامی به من اعتماد کنید؛ آنگاه قدرتمند و در امان خواهید بود.» امّا شما حرف او را رد می‌کنید.

¹⁶ درعوض، در این فکر هستید که با اسب‌های تیزپا از دست دشمنان فرار کنید. البتّه درست است؛ باید فرار کنید! شما فکر می‌کنید که اسب‌های شما سریع می‌دوند، امّا اسب‌های کسانی‌ که شما را تعقیب می‌کنند، سریع‌تر هستند.

¹⁷ با دیدن یک سرباز دشمن، هزار نفر از شما پا به فرار خواهند گذاشت، و فقط پنج سرباز کافی است که همۀ شما را فراری دهند. از سپاه شما چیزی جز چوب پرچم شما بر فراز تپّه‌ باقی نخواهد ماند.

¹⁸ باوجوداین، خداوند آماده است که بر شما رحم کند. او حاضر است بر شما شفقّت کند، چون او عادل است. خوشا به‌ حال کسانی‌ که به خداوند توکّل می‌کنند.

خداوند قوم خود را برکت می‌دهد

¹⁹ ای مردمی که در اورشلیم زندگی می‌کنید، شما دیگر گریان نخواهید بود. خداوند مهربان است، و وقتی با گریه و زاری به درگاه او برای کمک بروید، او به شما پاسخ خواهد داد.

²⁰ خداوند روزهای سختی را در پیش شما گذاشته است، امّا خودش به‌عنوان معلّمتان در آنجا با شما خواهد بود، و دیگر لازم نیست او را بجویید.

²¹ اگر به راست یا چپ منحرف شوید، صدای او را از پشت سر خواهید شنید که می‌گوید: «راه این است، در آن گام بردارید.»

²² تمام شمایل و بُت‌های خودتان را که با روکش نقره و طلا پوشیده شده‌اند، خواهید برداشت و مثل چیزی کثیف دور خواهید انداخت، و با صدای بلند خواهید ‌گفت: «از نظرم دور شَوید.»

²³ هر وقت غلّۀ خود را می‌کارید، خداوند باران خواهد فرستاد تا آن‌ها رشد کنند و محصول فراوانی بدهند، و گاو و گوسفند شما علف زیادی برای چریدن خواهند داشت.

²⁴ گاوها و الاغ‌های شما که زمین را شخم می‌زنند، تازه‌ترین و بهترین علوفه را خواهند خورد.

²⁵ در روزی که قلعه‌های دشمنان شما تسخیر شوند و مردمش کشته شوند، نهرهای آب از هر کوه و تلی جاری خواهند شد.

²⁶ نور ماه مثل نور خورشید روشنایی خواهد بخشید، و نور خورشید هفت برابر بیشتر خواهد شد و در یک روز به‌اندازۀ هفت روز نور خواهد داد. همۀ این‌ها وقتی واقع می‌شوند که خداوند تمام زخم‌هایی را که به قوم خویش روا داشته است مرهم گذاشته شفا دهد.

مجازات آشور

²⁷ اینک خداوند از راه دور می‌آید؛ از بینی او آتش و ستونی از دود غلیظ جاری است. لب‌هایش پُر از خشم است و زبانش مانند آتش سوزان.

²⁸ او باد را پیشاپیش خود مثل سیلی که همه‌‌چیز را می‌شوید و با خود می‌برد، خواهد فرستاد. او ملّت‌ها را به هلاکت می‌رساند و به نقشه‌های شریرانۀ آن‌ها پایان می‌دهد.

²⁹ امّا شما، قوم خداوند، خوشحال خواهید بود و با شادی خواهید سرایید، مثل شب عید. شما مثل کسانی‌ که با نواختن نی به‌سوی معبدِ بزرگ خداوند، مدافع قوم اسرائیل، می‌دوند، احساس شادی خواهید کرد.

³⁰ خداوند می‌گذارد همگان صدای مُلوکانۀ او را در شعله‌های آتش، در رگبار باران، در توفان تگرگ و باران‌های سیل‌آسا بشنوند و قدرت خشم او را احساس کنند.

³¹ مردمان آشور وقتی صدای خداوند را بشنوند و قدرت مجازات او را حس کنند، به وحشت خواهند افتاد.

³² خداوند ضربات پی‌درپی خود را به ریتم دف و بربط، وارد می‌آورد. خدا خودش علیه مردم آشور خواهد جنگید.

³³ از قدیم جایی با آتشی عظیم برای سوزاندن امپراتور آشور فراهم شده بود. آن، مکانی است عمیق و عریض و پُرشده از هیزم. خداوند می‌دمد و نَفَس او مثل شعله‌‌ای، تمام آن مکان را به آتش می‌کشد.