اِشعیا 22 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

وحی‌ای برای اورشلیم

¹ این وحی‌ای است دربارۀ درّۀ رؤیا: چه اتّفاقی افتاده است؟ چرا همۀ مردم شهر در پشت‌بام‌های خود جشن گرفته‌اند؟

² تمام شهر پُر از غوغا و شور و نشاط است. کشته‌شدگان شما با شمشیر جنگ کشته نشدند.

³ تمام رهبران شما، قبل از این‌که حتّی یک تیر از کمان رها کرده باشند، در حال فرار دستگیر و اسیر شدند.

⁴ بنابراین مرا تنها بگذارید تا به‌خاطر مرگ تمام قوم خودم سخت گریه کنم و برای تسلّی من کوشش نکنید.

⁵ اینک یَهْوه، خدای متعال وحشت، شکست و آشفتگی در درّۀ رؤیا برپا کرده است. دیوارهای شهر ما فرو ریخته و فریاد مردم برای کمک در کو‌ه‌ها طنین انداخته است.

⁶ سربازان سرزمین عیلام سوار بر اسب و مسلّح به تیر وکمان آمده‌اند و سربازان سرزمین قیر سپر به دست آماده شده‌اند.

⁷ دشت‌های حاصل‌خیز یهودا از ارّابه‌های جنگی پُر شده‌اند و سواره‌نظام جلوی دروازه‌های اورشلیم ایستاده‌اند.

⁸ تمام قدرت دفاعی یهودا از هم ‌پاشیده شده است. در آن روز، شما اسلحه‌های خود را از زرّادخانه بیرون آوردید.

^9-10 قسمت‌هایی از حصار اورشلیم را که احتیاج به بازسازی داشت، یافتید. تمام خانه‌های اورشلیم را بازدید کردید، و بعضی از خانه‌ها را در اورشلیم خراب کردید تا سنگ‌های آن‌ها را برای تعمیر حصار شهر به‌ کار ببرید.

¹¹ شما برای ذخیرۀ آب از استخر قدیمی، بین دو دیوار مخزنی ساختید. امّا شما به آن خدایی که همۀ این چیزها را از زمان‌های قدیم مُقدّر کرده بود، توجّهی نکردید.

¹² آنگاه یَهْوه، خدای متعال، از شما خواست گریه و سوگواری کنید، سرهایتان را بتراشید و پلاس بر تن کنید.

¹³ امّا شما درعوض، خندیدید و جشن گرفتید، گاو و گوسفند خود را سر بُریدید و ‌خوردید، و به نوشیدن شراب پرداختید. شما گفتید: «بیایید بخوریم و بنوشیم، چون فردا خواهیم مُرد.»

¹⁴ خدای متعال خودش با من سخن گفته فرمود: «آن‌ها تا زنده هستند، هرگز به‌خاطر این شرارت آمرزیده نخواهند شد. من، یَهْوه، خدای لشکرهای سماوی، چنین گفته‌ام.»

اخطار به شِبنا

¹⁵ یَهْوه، خدای متعال به من گفت نزد شِبنا، سرپرست کاخ سلطنتی، بروم و به او بگویم:

¹⁶ «تو فکر می‌کنی چه کسی هستی؟ تو چه حقّی داشتی برای خود مقبره‌ای در دامنۀ تپّه‌های سنگی بسازی؟

¹⁷ ای مرد، هرچقدر مهم باشی، خداوند تو را برداشته دور خواهد افکند.

¹⁸ او تو را مثل توپی برداشته به سرزمینی بسیار وسیع پرتاپ خواهد کرد. در آنجا تو در کنار ارّابه‌های جنگی که آن‌قدر به آن‌ها افتخار می‌کردی، خواهی مُرد. تو موجب ننگ خاندان ارباب خود هستی.

¹⁹ خداوند مقامت را از تو خواهد گرفت و تو را از جایگاه بلندت به پایین خواهد انداخت.»

²⁰ خداوند به شِبنا گفت: «وقتی این چیزها واقع شود، من به‌دنبال خادم خودم، اِلیاقیم پسر حِلقیا، خواهم فرستاد.

²¹ من ردای رسمی و کمربند تو را به او خواهم داد و اختیارات و قدرتی را که تو داشتی، به او می‌دهم. او برای مردم اورشلیم و یهودا مثل یک پدر خواهد بود.

²² من کلید دربار داوود را به او خواهم داد. آنچه را که او باز کند، کسی نمی‌تواند ببندد و آنچه را که او ببندد، هیچ‌کس نمی‌تواند باز کند.

²³ من او را در مقامش مثل میخی که محکم در زمین کوبیده شده، نگاه خواهم داشت و او موجب افتخارِ تمام خانوادۀ خود خواهد شد.

²⁴ «امّا بار تمام خویشاوندان او و کسانی‌ که به او متّکی هستند، بر دوش او سنگینی خواهد کرد. آن‌ها مثل دیگ‌ها و کاسه‌هایی که از میخی آویزان باشند به او خواهند آویخت!

²⁵ وقتی چنین شود، میخی که محکم کوبیده شده بود، شل شده خواهد افتاد. و این پایان تمام چیزهایی خواهد بود که به آن آویخته بودند.» خداوند متعال چنین گفته است.