اِشعیا 1 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ این است مکاشفه‌ای که خداوند دربارۀ یهودا و اورشلیم در زمان سلطنت عُزّیا، یوتام، آحاز و حِزقیا به اِشعیا پسر آموص آشکار ساخت:

خداوند قوم خود را سرزنش می‌کند

² ای آسمان، بشنو و ای زمین، گوش فراده، زیرا خداوند سخن می‌گوید: «فرزندان پروردم و بزرگ کردم، امّا آن‌ها علیه من شوریده‌اند.

³ گاو، مالک خویش و الاغ آخور صاحب خود را می‌شناسد، امّا اسرائیل مرا نمی‌شناسد. قوم من ‌فهم ندارند.»

⁴ وای بر شما، ای ملّت گناهکار‌، ای قوم خطاکار و نسل فاسد، شما یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل، را ترک نموده به او پشت کرده‌اید.

⁵ چرا به سرکشی خود ادامه می‌دهید؟ آیا می‌خواهید بیش از این مجازات شوید؟ تمامی سر بیمار است و تمامی دل مریض.

⁶ تمام بدنت، از کف پا تا به فرق سر، پوشیده از تاول و زخم و جراحت است و جای سالمی در آن نیست. زخم‌های تو هنوز پاک نشده و مرهم و دارویی بر آن‌ها نگذاشته‌اند.

⁷ کشورتان ویران گشته و شهرهایتان در آتش سوخته شده‌اند. در برابر چشم‌هایتان بیگانگان سرزمین شما را تصرّف می‌کنند و آن‌ را به ویرانی می‌کشانند.

⁸ اورشلیم متروک مانده است، مانند آلونکی بی‌دفاع در تاکستان یا سایه‌بانی در جالیزار یا شهری محاصره شده.

⁹ اگر خداوند متعال عدّه‌ای کمی از ما را زنده نگه نمی‌داشت، ما مثل سُدوم و غُمورَه کاملاً از بین می‌رفتیم.

¹⁰ ای اورشلیم، مردم و حکّام تو مانند مردم و حکّام سُدوم و غُمورَه هستند. به آنچه خداوند می‌گوید، گوش بده و به تعالیم او توجّه کن.

¹¹ خداوند می‌گوید: «قربانی‌های شما برای من چه‌ فایده‌ای دارند؟ من به‌اندازه کافی از چربی پرواری‌های شما داشته‌ام و رغبتی هم به خون گاوهای نر، برّه‌ها و بُزها ندارم.

¹² چه کسی از شما خواسته است که وقتی برای عبادت من می‌آیید، چنین چیزهایی با خود بیاورید؟ چه کسی از شما خواسته که وقتی برای عبادت من می‌آیید صحن‌های مرا لگدمال کنید؟

¹³ دیگر هدایای بیهوده میاورید. از بُخورهایی که می‌سوزانید بیزارم. دیگر نمی‌توانم جشن‌های ماه نو و سَبَّت‌ها و اجتماعات مقدّس شما را تحمّل کنم؛ آن‌ها با گناهان شما آلوده شده‌اند.

¹⁴ از جشن‌های ماه نو و عیدهای دیگر شما متنفّرم و از تحمّل آن‌ها خسته شده‌ام.

¹⁵ «وقتی دست‌های خود را برای دعا بلند می‌کنید، به شما نگاه نخواهم کرد. هرقدر دعا کنید، به دعاهای شما توجّه نخواهم کرد، چون دست‌های شما به خون آلوده‌ است.

¹⁶ خود را بشویید و پاک سازید. از کارهای شریرانه‌ای که در برابر چشم‌های من انجام می‌دهید، دست بردارید.

¹⁷ نیکوکاری را بیاموزید و طالب اجرای عدالت باشید. به ستمدیدگان کمک کنید، به داد یتیمان برسید و از بیوه‌زنان حمایت کنید.»

¹⁸ خداوند می‌گوید: «حال بیایید تا با یکدیگر استدلال کنیم. اگرچه لکّه‌های گناه شما همچون ارغوان سرخ باشند، آن‌ها مانند برف سفید خواهند شد؛ اگرچه گناهان شما مثل خون سرخ باشند، آن‌ها همانند پشم سفید خواهند شد.

¹⁹ اگر شما از من اطاعت کنید، از ثمرات زمین خواهید خورد.

²⁰ امّا اگر نافرمانی کنید، همۀ شما به ‌دَم شمشیر کشته خواهید شد. من، خداوند، سخن گفته‌ام.»

شهر گناهکار

²¹ چگونه آن شهر وفادار مثل فاحشه‌ای شده است! شهری که منزلگاه نیکوکاران بود، امروز خانهٔ قاتلان شده است.

²² ای اورشلیم، تو روزی مثل نقرۀ خالص بودی، امّا اکنون بی‌ارزش شده‌ای. تو مثل شراب ناب بودی، ولی حالا چیزی جز آب نیستی.

²³ رهبران تو یاغی و دوست دزدان و رشوه‌خواران هستند. آن‌ها در دادگاه از یتیمان دفاع نمی‌کنند، و به داد بیوه‌زنان نمی‌رسند.

²⁴ پس حالا به آنچه خداوند لشکرهای سماوی، خدای قادر اسرائیل، می‌گوید گوش دهید: «من خشم خود را نسبت به شما، دشمنانم، نشان خواهم داد و انتقام خود را از شما خواهم گرفت.

²⁵ دست من بر ضد تو خواهد بود. همان‌طور که فلز را تصفیه می‌کنند، من تو را پاک خواهم کرد و تمام ناخالصی‌های تو را خواهم زدود.

²⁶ داوران و مشاورینی مثل کسانی‌ که در گذشته داشتید، به شما خواهم داد. آنگاه اورشلیم دوباره شهر نیکوکاران و وفاداران خوانده خواهد شد.»

²⁷ خداوند به‌خاطر عدالت خود، اورشلیم و مردم توبه‌کار آن‌ را نجات خواهد داد.

²⁸ امّا او تمام گناهکاران و یاغیان را از بین خواهد برد، و کسانی‌که او را ترک می‌کنند، کُشته خواهند شد.

²⁹ شما از پرستش درختان بلوط و کاشتن باغچه‌های برگزیدهٔ خود پشیمان خواهید شد.

³⁰ شما مثل درخت بلوطی پوسیده و مثل باغی بی‌آب، پژمرده و خشک خواهید شد.

³¹ مثل کاهی که با جرقه‌ای آتش می‌گیرد، همان‌طور مردان قوی با شرارت خود نابود می‌شوند و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی نابودی آن‌ها را بگیرد.