هوشع 11 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

محبّت خدا به قوم سرکش خود

¹ خداوند می‌گوید: «هنگامی‌که اسرائیل کودک بود، او را دوست داشتم، و پسر خود را از مصر فراخواندم.

² امّا هرچه بیشتر او را به‌سوی خود خواندم، از من دورتر شد و برای بَعَل‌ قربانی کرد و برای بُت‌ها بُخور خوش‌بو سوزانید.

³ این من بودم که به اسرائیل راه رفتن را آموختم و آن‌ها را در آغوش خود پروراندم، ولی آن‌ها ندانستند که من آن‌ها را پرورش دادم.

⁴ با رشتۀ محبّت و دوستی آن‌ها را به‌سوی خود جذب کردم، یوغ سنگین را از دوش آن‌ها برداشتم و به آن‌ها خوراک دادم.

⁵ «چون آن‌ها نمی‌خواهند که به‌سوی من بازگردند، پس دوباره به مصر فرستاده خواهند شد و امپراتور آشور بر آن‌ها سلطنت خواهد کرد.

⁶ دشمنان با شمشیر بر آن‌ها هجوم آورد، سنگرها و دروازه‌های ایشان را درهم خواهند شکست و نقشه‌های آنان را باطل خواهند ساخت.

⁷ و قوم من تصمیم گرفته‌اند که مرا ترک کنند. به‌خاطر یوغی که بر آن‌ها قرار گرفته است، فریاد خواهند زد و هیچ‌کس آن را از آن‌ها برنخواهد داشت.

⁸ «ای اِفرایِم، چگونه تو را ترک کنم و ای اسرائیل چطور بگذارم که بروی؟ نمی‌توانم با تو مانند اَدُمَه و صِبوئیم رفتار کنم. دلم در قفسۀ سینه‌ام از غصّه می‌تپد. محبّت من نسبت به تو بسیار عمیق است.

⁹ از شدّت خشم خود جلوگیری می‌کنم و دیگر تو را از بین نمی‌برم، زیرا من خدا هستم، نه انسان. من خدای قدّوس هستم و در بین شما ساکن می‌باشم. با قهر و غضب نزد شما نخواهم آمد.

¹⁰ «هنگامی‌که مانند شیری بغُرّم آن‌ها دنبال من خواهند آمد و چون غرّش کنم، آن‌ها لرزان و شتابان از غرب بازخواهند گشت.

¹¹ همچون فوج پرندگان از مصر و مانند کبوتران از آشور پرواز خواهند کرد و من آن‌ها را به خانه‌هایشان بازخواهم گردانید.» من، خداوند، سخن گفته‌ام.

گناه قوم اسرائیل

¹² خداوند می‌گوید: «اِفرایِم با دروغ‌های خود و اسرائیل با نیرنگ مرا احاطه کرده‌اند و یهودا هنوز بر ضد من که خدای قدّوس و امین هستم، شورش می‌کند.»