عبرانیان 9 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

عبادت زمینی و آسمانی

¹ پیمان اوّل شامل آداب و رسوم مذهبی و عبادتگاه زمینی بود،

² خیمه‌ای که از دو قسمت تشکیل شده بود: در قسمت بیرونی که مکان مقدّس خوانده می‌شد، چراغدان و میز نان و نان مقدّسی که به خدا تقدیم شده بود، قرار داشت.

³ در پشت پردۀ دوّم، اتاقی بود که مقدّس‌ترین مکان نام داشت.

⁴ آتشدان زرّین که برای سوزانیدن بخور بکار می‌رفت و صندوق پیمان که تماماً از طلا پوشیده شده بود، در آنجا بود. در آن صندوق، ظرف زرّین نان مَنّا، عصای شکوفه کردۀ هارون و دو لوح پیمان که بر آن ده احکام نوشته شده بود، قرار داشت.

⁵ در بالای این صندوق، فرشتگان نگهبان که نشانهٔ حضور خدا هستند، بال‌های خود را بر تخت رحمت گسترده بودند. اکنون فرصت آن نیست که جزئیات را به تفصیل شرح دهیم.

⁶ پس از این‌که همۀ این چیزها آماده می‌شد، کاهنان هر روز به قسمت بیرونی آن داخل می‌شوند تا وظایف خود را انجام دهند،

⁷ امّا فقط کاهن اعظم به مقدّس‌ترین مکان وارد می‌شد و آن هم سالی یک‌ بار! او با خودش خون می‌بَرد تا آن‌ را به‌خاطر خود و به‌خاطر گناهانی که مردم ناآگاهانه انجام داده‌اند، تقدیم نماید.

⁸ روح‌القدس به‌این‌وسیله به ما نشان می‌دهد که تا وقتی خیمۀ بیرونی هنوز برپا است، راه مقدّس‌ترین مکان به‌سوی ما باز نشده است.

⁹ این امر به زمان حاضر اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که هدایا و قربانی‌هایی که به پیشگاه خداوند تقدیم می‌شد، نمی‌توانست وجدان عبادت‌کننده را کاملاً آسودگی ببخشد.

¹⁰ این‌ها فقط خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و راه‌های گوناگون تطهیر و قوانین مربوط به بدن انسان می‌باشند و فقط تا زمانی‌‌که خدا همه‌‌چیز را اصلاح کند، دارای اعتبار هستند.

¹¹ امّا وقتی مسیح به‌عنوان کاهن اعظم و آورندۀ برکات سماوی آینده ظهور کرد، به خیمه‌ای بزرگ‌تر و کامل‌تر که به دست‌های انسان ساخته نشده، یعنی به این خلقت تعلّق ندارد، وارد شد.

¹² وقتی عیسی یک‌بار و برای همیشه وارد مقدّس‌ترین مکان شد، خون بُزها و گوساله‌ها را با خود نبرد، بلکه با خون خود به آنجا رفت و نجات جاودان را برای ما فراهم ساخت.

¹³ زیرا اگر خون بُزها و گاوهای نر و پاشیدن خاکستر گوسالۀ مادّه می‌تواند آنانی را که جسماً ناپاک بوده‌اند پاک سازد،

¹⁴ چقدر بیشتر خون مسیح انسان را پاک می‌گرداند! او خود را به‌عنوان قربانی بی‌عیب به‌وسیلهٔ روح جاودانی به خدا تقدیم کرد. خون او وجدان ما را از آیین مُرده پاک خواهد کرد تا ما بتوانیم خدای زنده را خدمت کنیم.

¹⁵ به‌این‌جهت او واسطۀ یک پیمان تازه است تا کسانی‌ که از طرف خدا خوانده شده‌اند، برکات جاودانی را که خدا وعده فرموده است، دریافت کنند. این‌ کار عملی است، زیرا مرگ او وسیلۀ آمرزش از خطاهایی است که مردم در زمان پیمان اوّل مرتکب شده بودند.

¹⁶ برای این‌که یک وصیّت‌نامه قابل اجرا باشد، باید ثابت شود که وصیّت کننده مُرده است.

¹⁷ زیرا وصیّت‌نامه بعد از مرگ معتبر است و تا زمانی‌‌که وصیّت‌کننده زنده است، قابل اجرا نیست.

¹⁸ و به این علّت است که پیمان اوّل بدون ریختن خون نتوانست اعتبار داشته باشد.

¹⁹ زیرا وقتی موسی همۀ فرمان‌های شریعت را به مردم رسانید، خون بُز و گوساله را گرفته با آب و پشم قرمز و زوفا بر خود طومار شریعت و بر همۀ مردم پاشید

²⁰ و گفت: «این خون، پیمانی را که خدا برای شما مقرّر فرموده است، تأیید می‌کند.»

²¹ به همان طریق او همچنین بر خیمۀ مقدّس و بر تمام ظروفی که برای مراسم مذهبی به‌کار می‌رفت، خون پاشید.

²² درواقع بر‌ طبق شریعت تقریباً همه‌‌چیز با خون پاک می‌شود و بدون ریختن خون، آمرزش گناهان وجود ندارد.

عیسی، قربانی گناه

²³ پس اگر این چیزها که نمونه‌هایی از حقایق آسمانی هستند، باید به این طرز پاک شوند، مسلّم است که واقعیّات آسمانی احتیاج به قربانی‌های بهتری دارند.

²⁴ زیرا مسیح به آن مکان مقدّسی که ساختۀ دست‌های انسان و فقط نشانه‌ای از آن مکان مقدّس باشد وارد نشده است، بلکه او به خودِ آسمان وارد شد تا در حال حاضر از جانب ما در پیشگاه خدا حضور داشته باشد.

²⁵ کاهن اعظم هر سال به مقدّس‌ترین مکان وارد می‌شود و خون تقدیم می‌کند، ولی نه خون خودش را، امّا عیسی برای تقدیم خود به‌عنوان قربانی، به تکرار وارد نشد.

²⁶ اگر چنان می‌شد، او می‌بایست از زمان خلقت عالم تا به امروز بارها متحمّل مرگ شده باشد، ولی چنین نشد؛ زیرا او فقط یک‌بار و آن هم برای همیشه در زمان آخر ظاهر شد تا با مرگ خود به‌عنوان قربانی، گناه را از بین ببرد.

²⁷ همان‌طور که همه باید یک‌بار بمیرند و بعد از آن برای داوری در حضور خدا قرار گیرند،

²⁸ مسیح نیز یک‌بار به‌عنوان قربانی تقدیم شد تا بار گناهان بسیاری را به دوش بگیرد و بار دوّم که ظاهر شود برای کفّارۀ گناهان نخواهد آمد، بلکه برای نجات آنانی که چشم به راه او هستند، می‌آید.