عبرانیان 12 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

خدا ما را تنبیه می‌کند

¹ پس اکنون که گرداگرد ما چنین شاهدان امین بی‌شماری قرار گرفته‌اند، باید هر قیدوبند و هر گناهی را که دست و پای ما را بسته است، از خود دور کنیم و با پشتکار در میدانی که در برابر ما قرار گرفته است، بدویم.

² به عیسی، بنیان‌گذار و کامل‌کنندهٔ ایمان، چشم بدوزیم، که ایمان ما را به‌وجود آورده و آن‌ را کامل می‌گرداند، چشم بدوزیم، چون او به‌خاطر شادی‌ای که در انتظارش بود، متحمّل صلیب شد و به رسوایی مردن بر روی صلیب اهمیّت نداد و اکنون بر دست راست تخت خدا نشسته است.

³ به آنچه او متحمّل شد و به ضدیّت و مخالفتی که او از طرف گناه‌کاران دید، بیندیشید و مأیوس و دل‌سرد نشوید.

⁴ تاکنون شما در مبارزهٔ خود بر ضد گناه تا حدّ مرگ مقاومت نکرده‌اید.

⁵ آیا این کلام تشویق‌آمیز خدا را از یاد برده‌اید که شما را فرزندان خود خطاب می‌کند؟ «ای فرزند من، تأدیب خداوند را ناچیز نشمار و وقتی او تو را توبیخ می‌کند ناامید نشو،

⁶ زیرا خداوند هرکه را دوست دارد تأدیب می‌کند، و هرکه را به فرزندی می‌پذیرد توبیخ می‌نماید.»

⁷ شما باید به‌خاطر این تأدیب‌ها، سختی‌ها را تحمّل کنید، زیرا این نشان می‌دهد که خدا با شما مانند فرزندان خود رفتار می‌کند. آیا هرگز فرزندی بوده است که به دست پدر خویش تأدیب نشده باشد؟

⁸ پس اگر شما مانند سایر پسران او تأدیب نشوید، معلوم است که حرام‌زاده هستید و نه پسران حقیقی!

⁹ ما نسبت به پدران جسمانی‌مان که ما را تأدیب نمودند، احترام لازم را نشان داده‌ایم، پس چقدر بیشتر باید مطیع پدر روحانی خود باشیم و حیات یابیم.

¹⁰ پدران جسمانی برای زمانی کوتاه بر‌ طبق صلاحدید خویش، ما را تأدیب کردند، امّا خدا به‌خاطر خیریّت ما این‌ کار را می‌کند تا در قدّوسیّت او سهیم شویم.

¹¹ زمانی‌‌که تنبیه می‌شویم نه‌تنها برای ما خوشایند نیست، بلکه دردناک است، امّا بعدها کسانی‌ که با چنین تنبیهی تأدیب شده‌اند، از ثمرهٔ آرامش یک زندگی نیکو بهره‌مند می‌شوند.

دستورها و اخطارها

¹² پس دست‌های سُست خود را برافرازید و پای‌های لرزان خود را قوی سازید،

¹³ و راه را برای گام‌های خود هموار سازید تا نه‌تنها پای معیوب شما بیشتر صدمه نبیند، بلکه شفا یابد.

¹⁴ بکوشید تا با همۀ مردم در صلح باشید و زندگی شما پاک باشد، زیرا بدون آن هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید.

¹⁵ مراقب یکدیگر باشید تا مبادا کسی در میان شما از فیض خدا محروم شود، و اجازه ندهید هیچ‌گونه تلخی در میان شما ریشه بگیرد و موجب ناراحتی و آلودگی بسیاری گردد.

¹⁶ مانند عیسو، بی‌عفاف و بی‌دین نباشید که حقّ نخست‌زادگی خود را به یک وعده غذا فروخت.

¹⁷ شما می‌دانید که اگرچه او بعداً می‌خواست آن برکت را باز به دست آورد، ولی پذیرفته نشد، زیرا راهی برای بازگشت نداشت، اگرچه او اشک‌ریزان در پی آن بود.

¹⁸ شما پیش آتش محسوس و مشتعل کوه سینا نیامده‌اید و در برابر تاریکی، تیرگی، گردباد،

¹⁹ صدای شیپور و صداهایی که شنوندگان التماس کردند دیگر آن‌ها را نشنوند، قرار نگرفته‌اید.

²⁰ زیرا آن‌ها نتوانستند فرمان خدا را بپذیرند که می‌فرماید: «حتّی اگر حیوانی کوه را لمس کند، باید سنگسار گردد.»

²¹ آن منظره چنان ترسناک بود که خود موسی گفت: «می‌ترسم و می‌لرزم.»

²² امّا شما در مقابل کوه صهیون و شهر خدای زنده یعنی اورشلیم آسمانی ایستاده‌اید و در برابر فرشتگان بی‌شمار

²³ و مجلس جشن و اجتماع نخست‌زادگانی که نام‌های آنان در عالم بالا ثبت شده است و در برابر خدا، داور همه، و ارواح نیکان که به کمال رسیده‌اند قرار گرفته‌اید

²⁴ و نزد عیسی، واسطۀ پیمان تازه که خون پاشیده شدهٔ او حاکی از پیامی بهتر از خون هابیل است، آمده‌اید.

²⁵ مراقب باشید که از شنیدن صدای او که سخن می‌گوید روی برنگردانید. آنانی که از شنیدن سخنان کسی‌ که بر روی زمین سخن می‌گفت سر باز زدند، نتوانستند از مجازات شدن بگریزند. پس ما اگر از آن کسی‌ که از آسمان سخن می‌گوید روی برگردانیم، چگونه از مجازات شدن بگریزیم؟!

²⁶ در آن زمان صدای او زمین را به لرزه درآورد، امّا اکنون قول داده است که «یک‌بار دیگر نه‌تنها زمین، بلکه آسمان‌ها را نیز به لرزه در خواهد آورد.»

²⁷ این عبارتِ «یک‌بار دیگر» اشاره است به از بین رفتن آنچه تزلزل‌ پذیر است، یعنی آفریده‌های او، تا این‌که آنچه تزلزل ناپذیر است باقی بماند.

²⁸ خدا را برای آن پادشاهی تزلزل‌ ناپذیری که به ما می‌دهد، سپاس گوییم و او را آنطور که مقبول او است، عبادت نماییم، یعنی با ترس و احترام؛

²⁹ زیرا خدای ما آتشی سوزاننده است.