عبرانیان 11 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شاهکارهای ایمان

¹ ایمان، اطمینان داشتن به چیزهایی است که به آن‌ها امیدواریم و یقین داشتن به چیزهایی که نمی‌بینیم.

² از راه ایمان بود که نیاکان ما مقبول خدا شدند.

³ از راه ایمان، ما پی می‌بریم که کاینات چگونه با کلام خدا خلقت یافت، به‌طوری‌که آنچه دیدنی است از آنچه نادیدنی است به‌وجود آمد.

⁴ از روی ایمان بود که هابیل قربانی‌ای نیکوتر از قربانی قائن به خدا تقدیم نمود و او با آن ایمان در حضور خدا کاملاً نیک محسوب شد، زیرا خدا هدایای او را قبول فرمود. اگرچه او مُرده است، ولی هنوز به‌وسیلهٔ ایمان خود با ما سخن می‌گوید.

⁵ از روی ایمان بود که، خَنوخ بدون چشیدن طعم مرگ به حیات دیگر انتقال یافت و دیگر اثری از او یافت نشد، زیرا خدا او را بالا برده بود. دربارهٔ او نوشته شده است که پیش از بالا برده شدن، او خدا را خشنود کرده بود.

⁶ بدون ایمان محال است که انسان خدا را خشنود سازد، زیرا هرکس به‌سوی خدا می‌آید، باید ایمان داشته باشد که او هست و به جویندگان خود پاداش می‌دهد.

⁷ وقتی نوح اخطارهای خدا را دربارۀ امور آینده که تا آن زمان دیده نشده بود، شنید، از روی ایمان از خدا اطاعت کرد و برای نجات خانوادۀ خویش کشتی‌ای ساخت. درنتیجه، جهان محکوم شد و نوح نیکی مطلق را که از راه ایمان حاصل می‌شود، به دست آورد.

⁸ از روی ایمان، وقتی ابراهیم خوانده شد، اطاعت کرد و به سرزمینی رفت که قرار بود بعدها مالک آن بشود؛ او به راه افتاد بدون آنکه بداند کجا می‌رود.

⁹ او از روی ایمان مثل یک بیگانه در سرزمینی که خدا به او وعده داده بود، بسر بُرد و با اسحاق و یعقوب که در آن وعده با او شریک بودند، در چادر زندگی کرد.

¹⁰ ابراهیم چنین کرد، چون در انتظار شهری بود با بنیادی استوار که معمار و سازنده‌اش خدا است.

¹¹ از روی ایمان، سارا باوجوداین که از سن باروری گذشته بود، قدرت تولید نسل یافت، زیرا مطمئن بود که خدا به قول خود وفا می‌کند،

¹² و به‌این‌سبب از یک مرد، آن هم مردی تقریباً مُرده، نسل‌های بی‌شماری به تعداد ستارگان آسمان و یا شن‌های ساحل دریا پدید آمدند.

¹³ تمامی این اشخاص در ایمان مردند، بدون این‌که صاحب برکات موعود شوند، امّا انجام وعده‌ها را از دور دیده با شادی در انتظار آن‌ها بودند و به این حقیقت شهادت دادند که در این جهان، غریب و بیگانه‌اند.

¹⁴ آن‌ها که خود را غریب و بیگانه می‌دانند صریحاً نشان می‌دهند که هنوز به‌دنبال وطنی برای خود می‌گردند.

¹⁵ اگر آن‌ها هنوز برای زمینی که ترک کرده بودند، دلتنگ می‌بودند، فرصت کافی داشتند که به آنجا بازگردند.

¹⁶ امّا در عوض می‌بینیم که آن‌ها مشتاق وطنی بهتر، یعنی وطنی آسمانی، هستند. به‌این‌جهت خدا عار ندارد که خدای آنان خوانده شود، زیرا شهری برای آنان آماده کرده است.

¹⁷ از روی ایمان، ابراهیم در وقت آزمایش، اسحاق را به‌عنوان قربانی به خدا تقدیم نمود. آری، این مرد که وعده‌های خدا را پذیرفته بود، حاضر شد یگانه فرزند خود را به خدا تقدیم نماید،

¹⁸ با این‌که خدا به او گفته بود: «نسل او از اسحاق خواهد بود.»

¹⁹ ابراهیم خاطرجمع بود که خدا قادر است اسحاق را حتّی پس از مرگ زنده گرداند. درواقع ابراهیم به نوعی اسحاق را پس از مرگ باز یافت.

²⁰ ایمان باعث شد که اسحاق برکات آینده را به یعقوب و عیسو وعده دهد.

²¹ ایمان باعث شد که یعقوب وقتی مُشرف به موت بود، هر دو پسر یوسف را برکت دهد و در‌حالی‌که بر عصای خود تکیه زده بود، خدا را پرستش نماید.

²² از راه ایمان، یوسف در پایان عمر خویش دربارۀ خروج اسرائیل از مصر سخن گفت و به آنان دستور داد با استخوان‌های او چه کنند.

²³ از روی ایمان بود که وقتی موسی متولّد شد و والدینش دیدند که او کودک زیبایی است، او را مدّت سه ماه در منزل پنهان کردند و از نافرمانی از دستور پادشاه نترسیدند.

²⁴ ایمان باعث شد که وقتی موسی بزرگ شد، از این‌که پسر دختر فرعون خوانده شود، صرف‌نظر کند

²⁵ و تحمّل سختی‌ها با قوم‌های خدا را به لذّت‌های زودگذر گناه ترجیح دهد.

²⁶ ننگ و خاری به‌خاطر مسیح را ثروتی عظیم‌تر از گنج‌های مصر دانست، زیرا او به پاداش عالم آینده چشم دوخته بود.

²⁷ از روی ایمان بود که موسی مصر را ترک کرد و از خشم پادشاه نهراسد، زیرا او مانند کسی‌ که خدای نادیده را همیشه در جلوی چشمان خود می‌بیند، ثابت قدم بود.

²⁸ از روی ایمان بود که موسی فِصَح را برقرار نمود و دستور داد خون بر درها پاشیده شود تا فرشتۀ مرگ، نخست‌زادگان اسرائیل را نکُشد.

²⁹ از روی ایمان بود که قوم اسرائیل از میان دریای سرخ عبور کرد، چنان‌که گویی از زمین خشک می‌گذرد، امّا وقتی مصریان سعی کردند از آن بگذرند، غرق شدند.

³⁰ ایمان باعث شد که دیوارهای شهر اریحا پس از آنکه قوم اسرائیل هفت روز دور آن گشتند، فروریزد.

³¹ ایمان باعث شد که راحاب فاحشه برخلاف افراد سرکشی که کُشته شدند، جان سالم بدر ببرد، زیرا جاسوسان را با خوشروئی پذیرفت‌.

³² دیگر چه بگویم؟ وقت کافی ندارم که دربارهٔ جِدعون، باراق، سامسون، یَفتاح، داوود، سموئیل و انبیا صحبت کنم.

³³ از راه ایمان، آن‌ها سلطنت‌ها را برانداختند و عدالت را برقرار ساختند و آنچه را که خدا به آن‌ها وعده داده بود، به دست آوردند. آن‌ها دهان شیران را بستند.

³⁴ آتش سوزان را خاموش کردند. از دَمِ شمشیر رهایی یافتند. در عَین ضعف و ناتوانی قدرت یافتند. در جنگ شجاع گشتند و لشکریان دشمن را تارومار نمودند.

³⁵ زن‌ها، مردگان خود را زنده یافتند. گروهی دیگر شکنجه شدند و آزادی را نپذیرفتند تا سرانجام به حیاتی بهتر نائل شوند.

³⁶ عدّه‌ای استهزا شده شلّاق‌ خوردند، و برخی به زنجیر کشیده شده در زندان‌ آزموده شدند.

³⁷ عدّه‌ای دیگر سنگسار گردیدند و با ارّه دو پاره گشتند و با شمشیر کُشته شدند. برخی نیز ملبّس به پوست گوسفند و بُز، آواره و سرگردان بودند و متحمّل فقر و تنگ‌دستی و ظلم شدند.

³⁸ جهان لیاقت آن‌ها را نداشت. آن‌ها در بیابان‌ها و کوهستان‌ها آواره بودند و در غارها و شکاف‌های زمین پنهان شدند.

³⁹ با این‌که آن‌ها همه به‌خاطر ایمانشان مشهور شدند، ولی هیچ‌یک آنچه را که به ایشان وعده داده شده بود، دریافت نکردند،

⁴⁰ زیرا خدا برای ما نقشۀ بهتری در نظر داشت و آن این‌که آن‌ها بدون ما به کمال نرسند.