پیدایش 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

نافرمانی انسان

¹ مار که از تمام حیواناتی که یَهْوه خدا ساخته بود حیله‌گرتر بود، به زن گفت: «آیا واقعاً خدا به ‌شما گفته است که ‌از هیچ‌یک‌ از میوه‌های درخت‌های ‌باغ ‌نخورید؟»

² زن‌ به مار گفت: «ما اجازه ‌داریم‌ از میوۀ تمام‌ درخت‌های ‌باغ ‌بخوریم‌،

³ ‌غیراز میوۀ درختی که‌ در وسط ‌باغ ‌است‌. خدا به ‌ما گفته است که ‌از میوۀ آن ‌درخت ‌نخورید و حتّی آن‌ را لمس‌ نکنید، مبادا بمیرید.»

⁴ مار به زن گفت: «شما مطمئناً نخواهید مرد.

⁵ خدا این ‌را گفت ‌زیرا می‌داند در روزی که از آن ‌بخورید، چشمان شما باز خواهد شد و مثلِ او نیک و بد را تشخیص خواهید داد.»

⁶ چون زن دید که درخت به‌نظر خوش‌نما و میوهٔ آن برای خوردن خوب است، و همچنین درختی است که باعث افزایش دانش است، پس از میوۀ آن ‌درخت‌ کَند و خورد. همچنین ‌به ‌شوهر خود نیز داد و او هم‌ خورد.

⁷ همین‌که‌ آن ‌را خوردند، چشمانشان باز شد و فهمیدند که ‌برهنه ‌هستند. پس ‌برگ‌های درخت‌ انجیر را به هم ‌دوخته ‌خود را با آن‌ پوشاندند.

⁸ در وقت نسیم خنک عصر همان روز، صدای یَهْوه خدا را شنیدند که در باغ‌ راه ‌می‌رود. پس آدم و زنش خود را پشت‌ درختان پنهان‌ کردند.

⁹ امّا یَهْوه خدا آدم‌ را صدا کرد و گفت: «کجا هستی؟»

¹⁰ آدم‌ گفت: «صدای تو را در باغ ‌شنیدم‌ و ترسیدم‌، زیرا برهنه ‌هستم‌؛ پس خود را پنهان کردم.»

¹¹ خدا پرسید: «چه ‌کسی به ‌تو گفت که ‌برهنه ‌هستی‌؟ آیا از میوۀ درختی که ‌به‌ تو گفتم‌ از آن نباید بخوری، خوردی‌؟»

¹² آدم‌ گفت‌: «این ‌زنی که ‌تو به من دادی، میوهٔ‌ آن درخت را به‌ من ‌داد و من ‌خوردم‌.»

¹³ آنگاه یَهْوه خدا به زن ‌گفت: «چرا این‌کار را کردی‌؟» زن‌ جواب ‌داد: «مار مرا فریب‌ داد و من از آن ‌خوردم‌.»

داوری خدا

¹⁴ سپس یَهْوه خدا به ‌مار گفت: «چون‌ این‌کار را کردی، از همۀ حیوانات‌ ملعون‌تر هستی‌. بر روی شکمت‌ خواهی خزید ‌و در تمام‌ مدّت‌ عمرت ‌خاک‌ خواهی خورد.

¹⁵ بین ‌تو و زن‌، بین نسل تو و نسل زن، دشمنی می‌گذارم‌؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنۀ او را خواهی زد.»

¹⁶ و به‌ زن گفت: «درد و زحمت ‌تو را در ایّام ‌حاملگی و در وقت‌ زاییدن بسیار زیاد می‌کنم‌. اشتیاق تو به‌ شوهرت ‌خواهد بود و او بر تو فرمانروایی خواهد کرد.»

¹⁷ و به‌ آدم گفت: «تو به‌ حرف‌ زنت‌ گوش ‌دادی و میوه‌ای را که‌ به ‌تو گفته ‌بودم ‌نخوری‌، خوردی‌. به‌خاطر این‌کار، زمین ‌لعنت‌ شد و تو در تمام روزهای زندگی‌ات با رنج از زمین خوراک به‌دست خواهی آورد.

¹⁸ زمین ‌خار و علف‌های هرز خواهد رویانید و تو گیاهان ‌صحرا را خواهی خورد.

¹⁹ با زحمت‌ و عرق‌ پیشانی از زمین‌ خوراک ‌به‌دست‌ خواهی آورد تا روزی که ‌به‌ خاک‌ بازگردی‌، خاکی که‌ از آن به‌وجود آمدی‌. تو خاک ‌هستی و دوباره‌ به خاک‌ باز خواهی گشت.»

²⁰ آدم‌ اسم‌ زن‌ خود را حوا گذاشت، ‌چون‌ او مادر تمام ‌انسان‌ها است‌.

²¹ یَهْوه خدا از پوست‌ حیوانات ‌برای آدم‌ و زنش‌ لباس ‌ساخت و به ‌آن‌ها پوشانید.

اخراج‌ آدم‌ و حوا از باغ‌ عدن‌

²² پس‌ یَهْوه خدا گفت: «حال آدم‌ مثل ‌ما شده‌ و نیک و بد را تشخیص می‌دهد. مبادا از درخت‌ حیات‌ نیز بخورد و برای همیشه ‌زنده‌ بماند.»

²³ بنابراین یَهْوه خدا او را از باغ‌ عدن ‌بیرون‌ راند تا بر روی زمین‌ که‌ از آن به‌وجود آمده ‌بود، زراعت کند.

²⁴ خداوند، آدم‌ را از باغ ‌عدن‌ بیرون‌ راند و فرشتگان نگهبانی در طرف‌ شرق ‌باغ‌ عدن‌ گذاشت ‌و شمشیر آتشینی که ‌به ‌هر ‌طرف‌ می‌چرخید در آنجا قرار داد تا ‌درخت حیات را نگهبانی کنند.