غلاطیان 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شریعت یا ایمان؟

¹ ای غلاطیان نادان، مرگ عیسای مسیح با چنان روشنی بیان شد که گویی او در برابر چشمان شما مصلوب شده است. پس چه کسی شما را افسون کرده است؟

² من از شما فقط یک سؤال دارم: آیا شما روح‌القدس را از راه انجام شریعت به دست آوردید یا با ایمان آوردن به مژده‌ای که شنیدید؟

³ چطور می‌توانید تا به این اندازه احمق باشید؟ شما که باقدرت روح‌القدس شروع کردید، آیا اکنون می‌خواهید باقدرت جسمانی به کمال برسید؟

⁴ آیا این‌همه تجربیّات شما بیهوده بوده است؟ تصوّر نمی‌کنم.

⁵ آیا خدایی که روح‌القدس را به شما می‌بخشد و در میان شما معجزه‌ها می‌کند، این‌ کارها را به‌خاطر این‌که احکام شریعت را به‌جا می‌آورید انجام می‌دهد یا به‌ سبب آنکه انجیل را شنید‌ه‌اید و به آن ایمان دارید؟

⁶ برای ابراهیم درست همین‌طور شد. چنان‌که نوشته شده است، «او به خدا ایمان آورد و خدا آن ایمان را به‌عنوان نیکی مطلق به حسابش گذاشت.»

⁷ پس باید بدانید که فرزندان حقیقی ابراهیم ایمان‌داران هستند.

⁸ چون نوشتۀ کتب مقدّس زمانی را پیش‌بینی کرده بود که خدا غیریهودیان را از راه ایمان کاملاً نیک محسوب می‌کند، پس به ابراهیم بشارت داده گفت: «به وسیلۀ تو تمام ملّت‌ها برکت خواهند یافت.»

⁹ بنابراین ایمان‌داران در برکات ابراهیم ایماندار، شریک و سهیم هستند.

¹⁰ از طرف دیگر همۀ آنانی که به اطاعت از شریعت متّکی هستند، ملعونند، زیرا نوشته شده است: «هرکه در انجام تمام آنچه در شریعت نوشته شده است ثابت نماند، ملعون است.»

¹¹ اکنون کاملاً روشن است که هیچ‌کس در حضور خدا به شریعت نیک شمرده نمی‌شود، زیرا «شخص نیکو به‌وسیلهٔ ایمان زندگی خواهد کرد.»

¹² امّا شریعت بستگی به ایمان ندارد. بلکه «آنکه به انجام شریعت می‌پردازد، در شریعت هم زندگی خواهد کرد.»

¹³ وقتی مسیح به‌خاطر ما ملعون شد، ما را از لعنت شریعت آزاد کرد. زیرا نوشته شده است: «هرکه به دار آویخته شود ملعون است.»

¹⁴ این‌همه واقع شد تا برکتی که خدا به ابراهیم وعده داده بود، به‌وسیلهٔ عیسای مسیح به غیریهودیان برسد تا ما روح‌القدس موعود را از راه ایمان به دست آوریم.

شریعت و وعده‌های خدا

¹⁵ ای برادران من، می‌خواهم از یک مَثَل روزمرّه استفاده کنم: هیچ‌کس نمی‌تواند به پیمانی که تأیید شده است چیزی بیفزاید یا آن‌ را باطل سازد.

¹⁶ باری، وعده‌ها به ابراهیم و فرزند او داده شد و نمی‌گوید: «فرزندان» تا شامل بسیاری گردد. بلکه به یک فرزند یعنی به مسیح اشاره می‌کند.

¹⁷ مقصود من این است: شریعتی که چهارصد و سی سال بعد برقرار گردید، نمی‌تواند پیمانی را که خدا با ابراهیم بست، فسخ نماید به‌طوری‌که وعدۀ خدا را باطل سازد.

¹⁸ زیرا اگر کسب برکت بسته به شریعت باشد، دیگر به وعدۀ خدا بستگی ندارد. امّا خدا بنابر وعدۀ خود آن‌ را به ابراهیم عنایت فرمود.

¹⁹ پس مقصود از شریعت چیست؟ شریعت بعدها برای تشخیص گناه اضافه شد و قرار بود فقط تا زمان ظهور فرزند ابراهیم که وعده به او داده شده بود، دوام داشته باشد. همین شریعت به‌وسیلهٔ فرشتگان و با دست یک واسطه برقرار شد.

²⁰ واسطه‌ بین دو نفر عمل می‌کند، در‌حالی‌که وعده از طرف خدایی است که واحد است.

مقصود از شریعت

²¹ پس آیا شریعت برخلاف وعده‌های خدا است؟ ابداً! زیرا اگر شریعتی داده شده بود که قادر به بخشیدن حیات بود، البتّه نیکی مطلق نیز به‌وسیلهٔ شریعت میسّر می‌شد.

²² امّا طبق نوشتۀ کتب مقدّس همه اسیر گناه هستند تا برکت موعود که از راه ایمان به عیسای مسیح به دست می‌آید، به ایمان‌داران عطا شود.

²³ امّا قبل از رسیدن دورۀ ایمان، همۀ ما محبوس و تحت تسلّط شریعت بودیم و در انتظار آن ایمانی که در شُرف ظهور بود به‌سر‌ می‌بردیم.

²⁴ به‌این‌ترتیب، شریعت سرپرست ما بود که ما را به مسیح برساند تا به‌وسیلهٔ ایمان، کاملاً نیک محسوب شویم،

²⁵ امّا چون اکنون دورۀ ایمان رسیده است، دیگر تحت مراقبت سرپرست نیستیم.

²⁶ به‌وسیلهٔ ایمان همۀ شما در اتّحاد با مسیح عیسی، فرزندان خدا هستید.

²⁷ شما که در اتّحاد با مسیح تعمید گرفتید، مسیح را در بر کرده‌اید.

²⁸ پس دیگر هیچ تفاوتی میان یهودی و غیریهودی، غلام و آزاد، مرد و زن وجود ندارد، زیرا همۀ شما در اتّحاد با عیسای مسیح یک هستید.

²⁹ و اگر متعلّق به مسیح هستید، فرزند ابراهیم و مطابق وعدۀ خدا، وارث او هستید.