عِزرا 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

شروع دوبارۀ مراسم قربانی

¹ با رسیدن ماه هفتم، قوم اسرائیل همه در شهرهای خود ساکن شده بودند. آنگاه همه در شهر اورشلیم گرد آمدند

² و یِشوع پسر یوصاداق و کاهنانی که با او خدمت می‌کردند و زِرُبابل فرزند شِئَلتیئیل همراه اقوام خود قربانگاه معبدِ بزرگ خدای اسرائیل را دوباره بنا کردند تا طبق دستورات نوشته شده در شریعت موسی، مرد خدا، برای سوزاندن قربانی‌های سوختنی مورد استفاده قرار گیرد.

³ اگرچه آنانی که از تبعید بازگشته بودند، از ساکنان آن سرزمین می‌ترسیدند، با‌این‌حال آن‌ها قربانگاه را در همان محل سابقش دوباره بنا کردند و بار دیگر به‌طور مرتّب قربانی‌های سوختنی صبح و شب را بر آن تقدیم می‌کردند.

⁴ آن‌ها عید خیمه‌ها را با رعایت مقرّرات مربوط به آن جشن گرفتند، و هر روز قربانی‌های مربوط به همان روز را تقدیم می‌کردند.

⁵ علاوه براین، آنان قربانی‌های منظّمی برای سوزاندن تقدیم می‌کردند و قربانی‌هایی نیز برای جشن ماه نو و سایر همایش‌هایی که در آن خدا مورد پرستش قرار می‌گرفت، تقدیم می‌کردند، همانند تمامی هدایای دیگر که به‌طور داوطلبانه به خداوند تقدیم می‌شد.

⁶ هرچند مردم هنوز بازسازی معبدِ بزرگ را شروع نکرده بودند، بااین‌وجود این در اوّلین روز ماه هفتم، انجام مراسم قربانی‌های سوختنی را شروع کردند.

شروع بازسازی معبدِ بزرگ خداوند

⁷ مردم برای پرداخت دستمزد سنگ‌تراشان و نجّاران پول دادند و همچنین غذا و آشامیدنی و روغن زیتون جمع کردند تا به شهرهای صور و صیدون فرستاده شود و در عوض آن، چوب سدر آزاد از لبنان خریداری کرده از طریق دریا به یافا بفرستند. تمام این اقدامات با موافقت کوروش شاهنشاه پارس انجام پذیرفت.

⁸ بنابراین در ماه دوّم سالی که آنان به معبدِ بزرگ اورشلیم بازگشتند، کار بازسازی را شروع کردند. زِرُبابل، یِشوع، و بقیّۀ هموطنان آن‌ها، کاهنان و لاویان، در حقیقت همۀ تبعیدشدگانی که به اورشلیم بازگشته بودند، با هم کار می‌کردند. همۀ لاویانِ بیست‌ساله و به بالا به سرپرستی کار بازسازی گماشته شدند.

⁹ یِشوع و پسران او و اقوامش، قَدمیئیل و پسرانش از خاندان هودایا مسئولیّت نظارت در بازسازی معبدِ بزرگ را به عهده گرفتند. لاویان وابسته به خاندان حیناداد نیز به آن‌ها کمک کردند.

¹⁰ وقتی مردم مشغول بازسازی بنیاد معبدِ بزرگ شدند، کاهنان با رداهای خود در‌حالی‌که شیپوری به دست داشتند و لاویان وابسته به خاندان آساف با سنج‌های خود، در جای مخصوص ایستادند. آن‌ها مطابق تعالیم داوود پادشاه به حمد و ثنای خداوند پرداختند.

¹¹ آن‌ها سرودهایی در حمد و ثنای خداوند می‌خواندند و این بندگردان را تکرار می‌کردند: «چه نیکو است خداوند، خدایی که محبّت پایدار او برای قوم اسرائیل جاودانی است.» همه تا می‌توانستند صدای خود را بلند کرده خدا را ستایش می‌کردند، چون کار بازسازی بنیاد معبدِ بزرگ شروع شده بود.

¹² وقتی بنیاد معبدِ بزرگ گذارده شد، بسیاری از کاهنان و لاویان و سران خاندان‌ها که معبدِ بزرگ قبلی را دیده بودند، شروع به گریه و شیون کردند. امّا بقیّۀ حاضرین فریاد شوق و شادی سر دادند.

¹³ هیچ‌کس نمی‌توانست فریاد شادی را از صدای گریه تشخیص دهد، زیرا به‌حدی صدای جیغ و فریاد بلند بود که حتّی از فاصله بسیار دور نیز شنیده می‌شد.