خروج 15 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

سرود موسی

¹ سپس موسی و بنی‌اسرائیل این سرود را برای خداوند سراییدند: «خداوند را می‌سرایم، چون او شکوهمندانه پیروز شده است؛ او اسب‌ها و سوارانشان را به دریا انداخت.

² خداوند قوّت و سرود من است. او است که مرا نجات داده است. او خدای من است؛ او را ستایش خواهم کرد. او خدای پدر من است؛ او را تجلیل خواهم نمود.

³ خداوند مرد جنگی است. نام او یَهْوه است

⁴ «ارّابه‌ها و لشکر فرعون را به دریا انداخت؛ بهترین سرداران مصر در دریای سرخ غرق شدند.

⁵ دریای عمیق آن‌ها را پوشانید و آن‌ها مثل سنگ به اعماق دریا رفتند.

⁶ «دست راست تو، ای خداوند، باقدرت سرافراز گردید؛ نیروی دستت، ای خداوند، دشمن را تکّه‌تکّه کرد.

⁷ با عظمت جلالت، دشمنانت را سرنگون ساختی. آتش خشم خود را فرستادی و آن‌ها را مثل خاشاک سوزاندی.

⁸ به دریا دمیدی و آب‌ها بالا آمدند و همچون دیوار ایستادند و اعماق دریا منجمد گردید.

⁹ دشمن گفت، 'آن‌ها را تعقیب می‌کنم و می‌گیرم. دارایی آن‌ها را تقسیم می‌کنم و هرچه می‌خواهم برمی‌دارم. شمشیر خود را می‌کشم و با دست خود آن‌ها را هلاک می‌کنم.'

¹⁰ ولی تو بر دریا دمیدی، و مصریان در دریا غرق شدند؛ مثل سرب به ته دریا رفتند.

¹¹ «ای خداوند، کیست مانند تو در میان خدایان؟ کیست مانند تو عجیب در قدّوسیّت؟ و کیست مانند تو در جلال و انجام شگفتی‌ها؟

¹² تو دست راست خود را دراز کردی و زمین، دشمنان ما را فرو برد.

¹³ از روی محبّت پایدار خود، قومی ‌را که نجات دادی، رهبری نمودی و در قدرت خود ایشان را به‌سوی مسکن مقدّس خود هدایت کردی.

¹⁴ امّت‌ها شنیدند و به لرزه درآمدند؛ فلسطینی‌ها به وحشت افتادند.

¹⁵ رهبران اَدوم متحیّر شدند؛ سران موآب به لرزه افتادند، و مردم کنعان جرأت خود را از دست دادند.

¹⁶ ترس و وحشت آن‌ها را فراگرفت؛ آن‌ها قدرت تو را دیدند، و از ترس چون سنگ بی‌حرکت گشتند تا این‌که قوم تو، قومی ‌که تو، ای خداوند، آزاد کردی، عبور کنند.

¹⁷ تو ایشان را خواهی آورد و در کوه خود غَرْس خواهی کرد، در مکانی که تو، ای خداوند، برای سکونت خود برگزیده‌ای، یعنی در مکان مقدّسی که خودت آن‌ را بنا نموده‌ای.

¹⁸ تو، ای خداوند، تا به‌ابد پادشاهی خواهی کرد.»

سرود مریم

¹⁹ بنی‌اسرائیل در میان دریا از روی زمین خشک عبور کردند، امّا وقتی ارّابه‌های مصریان با اسبان و سوارانشان به دریا رفتند، خداوند آب‌ها را بازگردانید و آن‌ها را غرق کرد.

²⁰ مریم، که نبیّه و خواهر هارون بود دف خود را برداشت و تمام زن‌ها به‌دنبال او دف‌های خود را برداشته رقص‌کنان بیرون آمدند.

²¹ مریم این سرود را برای آن‌ها خواند: «برای خداوند بسرایید زیرا که با جلال پیروز شده است. او اسب‌ها و سوارانشان را به دریا انداخت.»

آب تلخ

²² سپس موسی بنی‌اسرائیل را از دریای سرخ حرکت داد و به صحرای شور بُرد. آن‌ها مدّت سه روز در بیابان حرکت کردند ولی آب پیدا نکردند.

²³ پس از آن به مارَه رسیدند ولی آب آنجا به‌قدری تلخ بود که نمی‌توانستند از آن بنوشند. به همین دلیل بود که آنجا را مارَه نامیدند.

²⁴ پس مردم نزد موسی شکایت کردند و گفتند: «چه بنوشیم؟»

²⁵ موسی نزد خداوند دعا کرد و التماس نمود و خداوند قطعه چوبی به او نشان داد. او آن‌ را برداشت و به آب انداخت و آب شیرین شد. در آنجا خداوند دستور و حکمی برای آن‌ها معیّن نمود و آن‌ها را در آنجا امتحان کرد.

²⁶ پس گفت: «اگر با‌دقّت به احکام یَهْوه، خدایتان گوش دهید و هرآنچه در نظر من درست است به‌جا آورید و تمام اوامر مرا نگاه دارید، من شما را به هیچ‌یک از مرض‌هایی که بر مصریان فرستادم، دچار نخواهم کرد. من، یَهْوه، شفا دهندهٔ شما هستم. همان کسی‌ که شما را شفا می‌دهد.»

²⁷ روز بعد به ایلیم آمدند. در آنجا دوازده چشمۀ آب و هفتاد درخت خرما بود. آن‌ها در آنجا در کنار آب اردو زدند.