خروج 14 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

عبور از دریای سرخ

¹ خداوند به موسی گفت:

² «به بنی‌اسرائیل بگو، بازگردید و در مقابل پی‌هاحیروت که بین میگدُل و دریا و نزدیک بَعَل‌صِفون است، اردو بزنید.

³ فرعون فکر خواهد کرد که بنی‌اسرائیل در بیابان سرگردان شده‌اند و صحرا آن‌ها را محاصره کرده است.

⁴ من دل فرعون را سخت خواهم کرد، و او شما را تعقیب خواهد کرد. آنگاه جلال خود را بر فرعون و بر لشکریان او آشکار خواهم ساخت تا مصریان بدانند که من، خداوند هستم.» بنی‌اسرائیل نیز همان‌طور عمل کردند.

⁵ وقتی به فرعون خبر دادند که بنی‌اسرائیل فرار کرده‌اند، او و درباریانش پشیمان شده با خود گفتند: «این چه کاری بود که ما کردیم و این قوم را از بردگی خود آزاد ساختیم؟»

^6-7 پس پادشاه ارّابۀ جنگی و لشکریان خود را با شش‌صد عدد از بهترین ارّابه‌ها و تمام ارّابه‌های دیگر که سرداران بر همۀ آن‌ها سوار شده بودند، حاضر کرد.

⁸ خداوند، دل فرعون را سخت گردانید و او به تعقیب بنی‌اسرائیل که بی‌باکانه از مصر بیرون رفته‌ بودند، پرداخت.

⁹ لشکریان مصر با تمام اسبان و ارّابه‌های فرعون و سواران به‌دنبال بنی‌اسرائیل رفتند و در پی‌هاحیروت و بَعَل‌صِفون، جایی که اردو زده بودند، به آن‌ها رسیدند.

¹⁰ وقتی بنی‌اسرائیل دیدند که فرعون و لشکریانش به آن‌ها نزدیک می‌شوند، بسیار ترسیدند و نزد خداوند فریاد برآوردند.

¹¹ آن‌ها به موسی گفتند: «آیا در مصر قبر نبود که ما را به این بیابان آوردی تا اینجا بمیریم؟ این چه کاری بود که با ما کردی و ما را از مصر بیرون آوردی!؟

¹² آیا در مصر به تو نگفتیم که بگذار در اینجا بمانیم و برای مصریان بردگی کنیم؟ بهتر بود آنجا بردگی می‌کردیم تا این‌که اینجا در بیابان بمیریم.»

¹³ موسی در جواب آن‌ها گفت: «نترسید. بایستید و امروز نجات خداوند را ببینید. شما دیگر هرگز این مصریان را نخواهید دید.

¹⁴ شما فقط آرام باشید؛ خداوند برای شما خواهد جنگید.»

¹⁵ آنگاه خداوند به موسی گفت: «چرا نزد من فریاد برمی‌آورید؟ به قوم بگو که پیش بروند.

¹⁶ تو هم عصایت را به روی دریا بلند کن؛ آب دریا شکافته خواهد شد و بنی‌اسرائیل خواهند توانست در وسط دریا از روی خشکی عبور کنند.

¹⁷ من دل مصریان را سخت می‌کنم تا آن‌ها شما را تعقیب کنند. آنگاه با پیروزی بر فرعون و سپاهیان، و ارّابه‌ها و سوارانش جلال خواهم یافت.

¹⁸ وقتی آنان را شکست دادم، مصریان خواهند دانست که من، خداوند هستم.»

¹⁹ فرشتۀ خداوند که پیشاپیش بنی‌اسرائیل حرکت می‌کرد، به پشت سر آن‌ها رفت. ستون ابر که از جلوی ایشان می‌رفت، در پشت سر آن‌ها

²⁰ و بین لشکریان مصر و اردوی بنی‌اسرائیل قرار گرفت. ستون ابر برای مصریان تاریکی و شب به‌وجود آورد ولی به قوم اسرائیل روشنایی می‌بخشید. به‌این‌ترتیب، لشکریان مصر و بنی‌اسرائیل نتوانستند در تمام شب به یکدیگر نزدیک شوند.

²¹ موسی دست خود را به‌طرف دریا بلند کرد و خداوند به‌وسیلهٔ یک باد شدید شرقی که در تمام شب می‌وزید، آب‌های دریا را به عقب رانده دریا را خشک ساخت. آب شکافته شد

²² و بنی‌اسرائیل در میان دریا از روی خشکی عبور کردند و آب‌ها همچون دیوار در راست و چپ آن‌ها برافراشته شده بود.

²³ مصریان‌ با تمام اسبان، ارّابه‌ها و سواران فرعون از عقب آن‌ها به وسط دریا آمدند.

²⁴ در وقت سحر خداوند از میان ستون آتش و ابر بر مصریان نگاه کرد و آن‌ها را به وحشت‌ انداخت.

²⁵ او باعث شد که چرخ ارّابه‌های آن‌ها گیر کند به‌طوری‌که آن‌ها به‌سختی می‌توانستند حرکت کنند. مصریان گفتند: «خداوند برای بنی‌اسرائیل بر ضد ما می‌جنگد. بیایید از اینجا فرار کنیم.»

²⁶ خداوند به موسی گفت: «دست خود را به‌طرف دریا بلند کن تا آب آن بر روی مصریان و ارّابه‌ها و سواران آن‌ها بازگردد.»

²⁷ موسی دست خود را به‌طرف دریا بلند کرد و در طلوع صبح آب دریا به حالت اوّل خود برگشت. مصریان کوشش می‌کردند فرار کنند ولی خداوند آن‌ها را به وسط دریا انداخت.

²⁸ آب‌ها بازگشتند و ارّابه‌ها و سواران آن‌ها و لشکریان مصر را که به‌دنبال بنی‌اسرائیل آمده بودند، پوشاندند، به‌طوری‌که یکی از آن‌ها هم باقی نماند.

²⁹ امّا بنی‌اسرائیل در وسط دریا از روی زمین خشک عبور کردند و آب‌ها همچون دیوار در دو طرف آن‌ها برافراشته شده بود.

³⁰ در آن روز خداوند، بنی‌اسرائیل را از دست مصریان نجات داد و بنی‌اسرائیل اجساد مصریان را در ساحل دریا مشاهده کردند.

³¹ وقتی بنی‌اسرائیل قدرت عظیم خداوند را دیدند که چطور مصریان را شکست داد، از خداوند ترسیده به او و به خادم او موسی ایمان آوردند.