جامعه 1 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

زندگی بیهوده است

¹ این است سخنان واعظ، پسر داوود، پادشاه اورشلیم.

² «بیهودگی! بیهودگی!» واعظ می‌گوید. «بیهودگی! بیهودگی! همه چیز بیهودگی است!»

³ انسان از این‌همه رنج و زحمتی که در زیر آفتاب می‌کشد چه فایده‌ای می‌بیند؟

⁴ نسل‌ها می‌آیند و نسل‌ها می‌روند، امّا دنیا همین‌طور تا ابد باقی می‌ماند.

⁵ آفتاب طلوع و بعد غروب می‌کند، و باز به‌جایی که باید از آنجا طلوع کند، می‌شتابد.

⁶ باد به سمت جنوب می‌وزد، و بعد به‌سوی شمال دور می‌زند؛ بله، باد به هر سو می‌وزد و سرانجام به‌جای اوّل خود برمی‌گردد.

⁷ همۀ رودخانه‌ها به دریا جاری می‌شوند، امّا دریا هرگز پُر نمی‌شود؛ آب نهرها هم به جایی که از آن جاری شده‌اند، دو‌باره بازمی‌گردند.

⁸ همه‌‌چیز آن‌قدر خسته‌کننده است که زبان از بیان آن عاجز است. چشم از دیدن سیر نمی‌شود و گوش از شنیدن پُر نمی‌شود.

⁹ آنچه گذشته است باز تکرار می‌شود آنچه رخ داده، بازهم اتّفاق می‌افتد؛ در زیر آفتاب هیچ‌چیز تازه‌ای نیست.

¹⁰ آیا چیزی هست که درباره‌اش بتوان گفت: «ببین، این تازه است»؟ آن نیز قبل از ما بوده و در اصل قدیمی است.

¹¹ از گذشتگان یادی نیست و آیندگان نیز از نسل‌های پیشین یادی نخواهند کرد.

تجربۀ حکیمان

¹² من واعظ هستم و در اورشلیم بر اسرائیل سلطنت می‌کردم.

¹³ تصمیم گرفتم تا دربارۀ هر چیز در این دنیا با حکمت تحقیق و تفحّص کنم. خدا چه کار سختی به عهدۀ انسان سپرده تا به آن مشغول باشد!

¹⁴ من همه‌چیز را در زیر آفتاب دیدم و به این نتیجه رسیدم که جملگی بیهوده و به‌دنبال باد دویدن است.

¹⁵ آنچه را که کج است نمی‌توان راست کرد و آنچه را که وجود ندارد، نمی‌توان شمرد.

¹⁶ به خود گفتم: «من حکمت و معرفت زیادی اندوختم و بیشتر از همۀ کسانی‌ که قبل از من در اورشلیم حکومت می‌کردند، حکمت و دانش کسب کردم.»

¹⁷ تصمیم گرفتم که فرق بین حکمت و جهالت را بدانم، امّا پی بردم که این کار هم بیهوده و دنبال باد دویدن است،

¹⁸ زیرا حکمتِ بیشتر غم بیشتر به بار می‌آورد، و دانشِ بیشتر، اندوه بیشتر.