دانیال 6 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ داریوش تصمیم گرفت که یک‌صد و بیست استاندار در سراسر امپراتوری خود منصوب نماید.

² سه وزیر ازجمله دانیال را هم به سرپرستی آن‌ها منصوب کرد تا تمام والیان، حساب‌های خود را به ایشان پس بدهند تا هیچ ضرری به پادشاه نرسد.

³ دانیال از وزرا و والیان دیگر برتری گرفت، زیرا دارای هوش و ذکاوت بیشتری بود. پادشاه در نظر داشت دانیال را مسئول تمام امپراتوری خود بگرداند.

⁴ پس وزیران و والیان دنبال بهانه‌ای می‌گشتند تا در ادارۀ امور مملکتی از دانیال شکایت کنند، ولی نتوانستند هیچ بهانه‌ای به دست بیاورند، چون دانیال کاملاً امین و درستکار بود و هرگز خطایی از او سر نمی‌زد.

⁵ پس به یکدیگر گفتند ما نمی‌توانیم هیچ علّت و بهانه‌ای بر ضد دانیال پیدا کنیم مگر این‌که دربارۀ قوانین مذهبی و خدای او بهانه‌ای از او به دست بیاوریم.

⁶ پس به حضور داریوش رفتند و گفتند: «پاینده باد داریوش پادشاه!

⁷ تمام وزرای مملکت، والیان، مشاوران و حکّام با هم مشورت کرده‌اند که پادشاه حکمی صادر فرماید و در آن قدغن نماید که تا مدّت سی روز هر‌کس از خدایی یا انسانی جز داریوش پادشاه، حاجتی درخواست بنماید، در چاه شیران انداخته شود.

⁸ حال، ای پادشاه، این حکم را صادر فرما و این نوشته را امضاء کن تا بر‌ طبق قانون ماد‌ها و پارسیان این حکم تغییر داده نشود و باطل نگردد.»

⁹ داریوش پادشاه این فرمان را امضاء کرد.

¹⁰ وقتی دانیال فهمید که چنین فرمانی صادر شده است، به خانۀ خود رفت و در بالاخانۀ خود، پنجره‌ای را که به‌سوی اورشلیم بود، باز کرد و مانند گذشته، روزی سه مرتبه زانو زده خدای خود را عبادت و پرستش می‌نمود.

¹¹ وقتی دشمنان او را دیدند که نزد خدا دعا می‌کند،

¹² همگی به حضور پادشاه رفتند و گفتند: «پادشاها، آیا شما فرمان نداده‌اید که هر‌کس تا سی روز به‌غیراز تو از خدایی یا انسانی حاجتی بخواهد، در چاه شیران انداخته شود؟» پادشاه گفت: «بلی، درست است و این فرمان طبق قانون ماد‌ها و پارسیان تغییرناپذیر است.»

¹³ آن‌ها گفتند: «این دانیال که از تبعیدیان یهودیه می‌باشد، از تو و از فرمان تو، ای پادشاه، اطاعت نمی‌کند. او مرتّباً روزی سه مرتبه دعا و نیایش می‌کند.»

¹⁴ پادشاه وقتی این‌ را شنید، بسیار پریشان خاطر شد و برای خلاصی دانیال فکر می‌کرد و تا غروب آفتاب کوشش می‌کرد که راهی برای نجات دانیال پیدا کند.

¹⁵ سپس آن مردان به حضور پادشاه بازگشتند و گفتند: «پادشاها، می‌دانی که طبق قانون ماد‌ها و پارسیان، هر حکمی که توسط پادشاه صادر شود، تغییر‌ناپذیر است.»

¹⁶ بنابراین پادشاه دستور داد تا دانیال را بیاورند و او را در چاه شیران بیندازند. پادشاه به دانیال گفت: «ای دانیال، امیدوارم خدایی که تو پیوسته او را پرستش می‌کنی، تو را نجات دهد.»

¹⁷ سپس سنگی آوردند و آن‌ را بر دهانۀ چاه گذاشتند و پادشاه آن‌ را با مُهر خود و مُهر وزرای خود مُهر کرد تا فرمان دربارۀ دانیال تغییر نکند.

¹⁸ بعد از آن پادشاه به کاخ خود برگشت و تا صبح روزه گرفت و اجازه نداد که وسایل عیش و عشرت برای او بیاورند و تا صبح نتوانست بخوابد.

¹⁹ صبح زود پادشاه بلند شد و باعجله بر سر چاه شیران رفت.

²⁰ وقتی به سر چاه رسید، با صدای گرفته‌ای دانیال را صدا کرد و گفت: «ای دانیال، بندۀ خدای زنده، آیا خدایی‌ که تو پیوسته او را پرستش می‌کنی توانسته است تو را نجات بدهد؟»

²¹ دانیال جواب داد: «پادشاه پاینده باد!

²² خدا فرشتۀ خود را فرستاد و او دهان شیرها را بست تا به من صدمه‌ای نرسانند. زیرا که نه در پیشگاه او گناهی کرده‌ام و نه در حضور تو خطایی مرتکب شده‌ام.»

²³ پادشاه بسیار خوشحال شد و دستور داد دانیال را از چاه بیرون بیاورند. دانیال را از چاه بیرون کشیدند و دیدند که هیچ صدمه‌ای به او نرسیده است زیرا که بر خدا توکّل کرده بود.

²⁴ سپس پادشاه دستور داد تمام کسانی را که از دانیال شکایت کرده بودند، آورده همۀ آن‌ها را با زن و فرزندانشان در چاه شیران بیندازند. قبل از این‌که آن‌ها به ته چاه برسند، شیرها حمله کرده تمام استخوان‌های آن‌ها را خُرد کردند.

²⁵ بعد از آن، داریوش پادشاه به تمام ملّت‌ها و قوم‌ها به زبان‌های گوناگون ساکنان سراسر زمین نوشت: «صلح و سلامتی بر شما باد!

²⁶ من فرمان می‌دهم که در سراسر امپراتوری من، تمام مردم باید در حضور خدای دانیال ترسان و لرزان باشند، زیرا: «او خدای زنده است. سلطنت او هرگز از بین نخواهد رفت و تا به‌ابد سلطنت خواهد کرد. قدرتش هرگز به انتها نخواهد رسید.

²⁷ او نجات می‌دهد و آزاد می‌کند. در آسمان و زمین نشانه‌ها و شگفتی‌ها به‌عمل می‌آورد. او دانیال را از چنگ شیرها نجات داد.»

²⁸ بنابراین دانیال در زمان سلطنت داریوش و کوروش پارسی موفّق و کامیاب بود.