دانیال 5 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مجلس مهمانی بِلشَصَّر

¹ یک‌شب بِلشَصَّر پادشاه مهمانی بزرگی ترتیب داد و هزار نفر از امرای بابِل را به آن مهمانی دعوت نمود، و آن‌ها با یکدیگر شراب نوشیدند.

² وقتی بِلشَصَّر در اثر شراب سرش گرم شده بود، دستور داد تا ظروف طلایی و نقره‌ای را که پدرش نبوکدنصر از معبدِ بزرگ در اورشلیم آورده بود، بیاورند تا او و زن‌ها و صیغه‌هایش و همۀ بزرگان کشور از آن‌ها شراب بنوشند.

³ فوراً ظروف طلایی و نقره‌ای را که از معبدِ بزرگ در اورشلیم آورده شده بود، حاضر کردند و پادشاه، زن‌ها، صیغه‌هایش و امرای او از آن‌ها شراب نوشیدند،

⁴ و خدایان طلایی، نقره‌ای، برنزی، آهنی، چوبی و سنگی را پرستش نمودند.

⁵ در آن هنگام ناگهان انگشتان دست انسانی ظاهر شد و در برابر شمعدان‌ها بر روی دیوارِ گچیِ قصرِ پادشاه شروع به نوشتن کرد. پادشاه دست را در حال نوشتن روی دیوار دید،

⁶ و به وحشت افتاده آشفته و هراسان گردید و زانوهایش به لرزه درآمد.

⁷ با صدای بلند فریاد کرد تا همۀ حکیمان و جادوگران و ستاره‌شناسان را حاضر کنند. آنگاه به حکیمان بابِل گفت: «هر‌کس این نوشته را بخواند و معنی آن‌ را برای من بگوید، لباس‌های ارغوانی بر او خواهم پوشانید، طوق زرّین بر گردنش خواهم انداخت و او را حاکم سوّم مملکت خواهم گردانید.»

⁸ همۀ حکیمان پادشاه فوراً داخل شدند، امّا هیچ‌یک از آن‌ها نتوانست آن نوشته را بخواند و یا معنی آن‌ را به پادشاه بگوید.

⁹ پس بِلشَصَّر بسیار پریشان شد و رنگ از صورتش پرید و تمام امرای او هم نگران شدند.

¹⁰ در این هنگام، ملکه که سر و صدای آن‌ها را شنیده بود، به تالار مهمانی وارد شد و گفت: «پادشاه پاینده بماند! خاطرت پریشان و هراسان نشود.

¹¹ در مملکت تو مردی هست که روح خدایان مقدّس را دارد. در زمان پدرت، حکمت و دانش و بینش خدایی در او دیده شد و پدرت نبوکدنصر پادشاه او را به ریاست ستاره‌شناسان، جادوگران، حکیمان و پیشگویان برگزیده بود.

¹² این شخص که نامش دانیال است و پدرت او را بَلطَشَصَّر نامیده بود، دارای فهم و دانش فوق‌العاده‌ای است که می‌تواند خواب‌ها را تعبیر کند، معمّاها را حل نماید و رازهای نهان را فاش سازد. حال بفرست دانیال را بیاورند تا معنی این نوشته را برایت بگوید.»

دانیال معنی نوشته را بیان می‌کند

¹³ دانیال را به حضور پادشاه آوردند. پادشاه به دانیال گفت: «آیا تو دانیال هستی، همان اسیری که پدرم از یهودیه آورده بود؟

¹⁴ شنیده‌ام که روح خدایان مقدّس در تو می‌باشد و هوش و حکمت و دانایی مخصوصی داری.

¹⁵ جادوگران و حکیمان به اینجا آورده شدند تا این نوشته را بخوانند و برای من معنی کنند، امّا هیچ‌کدام نتوانستند معنی آن‌ را به من بگویند.

¹⁶ دربارۀ تو شنیده‌ام که می‌توانی معانی مخفی را تعبیر ‌کنی و اسرار پنهانی را فاش ‌سازی. حال اگر بتوانی این نوشته را بخوانی و معنی آن‌ را بگویی، ردای ارغوانی بر تو می‌پوشانم و طوق زرّین بر گردنت می‌اندازم و تو را حاکم سوّم مملکت خود می‌سازم.»

¹⁷ دانیال به پادشاه گفت: «هدایایت را برای خودت نگاه‌دار و یا به شخص دیگری بده. من نوشته را برایت می‌خوانم و معنی آن‌ را به تو می‌گویم.

¹⁸ «ای پادشاه، خدای متعال به پدرت نبوکدنصر سلطنت و عظمت و جلال عطا فرمود.

¹⁹ او به‌قدری با عظمت شده بود که تمام قوم‌های و ملل از هر زبان از او می‌ترسیدند. هرکه را اراده می‌کرد، می‌کُشت و هرکه را می‌خواست، زنده نگاه می‌داشت. هرکه را می‌خواست، به مقام عالی می‌رسانید و هرکه را می‌خواست، ذلیل می‌کرد.

²⁰ امّا چون مغرور شد و تکبّر نمود، از تخت سلطنت به زیر افتاد و عظمتش از او گرفته شد.

²¹ از میان مردم رانده شد و مثل حیوانات گردید و با الاغ‌های وحشی زندگی می‌کرد و مثل گاو به او علف می‌دادند و شبنم آسمان بر بدن او می‌بارید تا این‌که فهمید خدای متعال بر تمام ممالک جهان فرمانروایی می‌کند و هرکه را بخواهد به سلطنت می‌رساند.

²² «تو پسرش، بِلشَصَّر، با وجود این‌که همۀ این‌ها را می‌دانستی، خود را فروتن نکردی.

²³ بلکه بر ضد خداوند آسمان‌ها رفتار نمودی و از ظروف خانۀ او که نزد تو آوردند، تو، زن‌هایت، صیغه‌هایت و اُمرایت شراب نوشیدید و خدایان نقره‌ای، طلایی، برنزی، آهنی، چوبی و سنگی را که نمی‌بینند، نمی‌شنوند و هیچ‌چیز نمی‌دانند، پرستش نمودید، امّا خدایی را که جان تو و تمام کارهایت در دست او است، پرستش و تکریم نکردی.

²⁴ پس این دست از طرف او فرستاده شد تا این کلمات را بنویسد.

²⁵ «آنچه که نوشته شده این است، 'منا، منا، ثقیل و فرسین'

²⁶ و معنی آن از این قرار است: منا، یعنی خدا روزهای سلطنت تو را شمرده و آن‌ را به پایان رسانیده است.

²⁷ ثقیل، یعنی در ترازو وزن شدی و ناقص درآمدی.

²⁸ فرسین، یعنی سلطنت تو تقسیم گشته و به ماد‌ها و پارسیان داده شده است.»

²⁹ بِلشَصَّر فوراً دستور داد تا ردای ارغوانی بر دانیال بپوشانند و طوق زرّین بر گردنش بیندازند و اعلام کنند که او حاکم سوّم مملکت می‌باشد.

³⁰ در همان شب، بِلشَصَّر، ‌پادشاه کلدانیان، کشته شد،

³¹ و داریوش مادی که در آن زمان شصت و دو سال داشت، مملکت او را به تصرّف خود درآورد.