اعمال رسولان 4 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

پطرس و یوحنا در حضور شورای یهود

¹ هنوز سخن ایشان با قوم به پایان نرسیده بود که کاهنان به اتّفاق فرماندۀ نگهبانان معبدِ بزرگ و پیروان فرقۀ صدوقی وارد شدند.

² آنان از این‌که آن دو رسول، قوم را تعلیم می‌دادند و با اتّکا به رستاخیز عیسی، رستاخیز مردگان را اعلام می‌کردند، سخت ناراحت شده بودند.

³ پس پطرس و یوحنا را گرفتند و چون نزدیک غروب بود، تا روز بعد ایشان را در زندان نگاه داشتند،

⁴ امّا بسیاری از کسانی‌ که آن پیام را شنیده بودند، ایمان آوردند و تعداد مردان ایشان به حدود پنج هزار نفر رسید.

⁵ روز بعد، رهبران یهود و مشایخ و علما در اورشلیم جلسه‌ای تشکیل دادند.

⁶ «حَنّا» کاهن اعظم و قیافا و یوحنا و اسکندر و همۀ اعضای خانوادۀ کاهن اعظم حضور داشتند.

⁷ رسولان را احضار کردند و از آنان سؤال نمودند: «شما با چه قدرت و به چه نامی این‌ کار را کردید؟»

⁸ پطرس که از روح‌القدس پُر شده بود، جواب داد: «ای سران قوم و ای مشایخ اسرائیل،

⁹ اگر امروز به‌خاطر کار نیکویی که برای یک مرد علیل انجام شده، از ما بازپرسی می‌کنید و می‌خواهید بدانید که او به چه وسیله شفا یافته است،

¹⁰ همۀ شما و همۀ قوم اسرائیل بدانید که این مرد به نام عیسای ناصری، که شما او را روی صلیب کُشتید و خدا او را زنده گردانید، کاملاً شفا یافته و اینجا ایستاده است.

¹¹ عیسی همان کسی است که دربارۀ او نوشته شده است، 'این همان سنگی است که شما معماران آن‌ را رد کردید، ولی اکنون سنگ سر زاویه شده است.'

¹² در هیچ‌کس دیگر رستگاری نیست و در زیر آسمان هیچ نامی جز نام عیسی به مردم عطا نشده است تا به‌وسیلۀ آن نجات یابیم.»

¹³ وقتی آنان جسارت پطرس و یوحنا را مشاهده کردند و پی بردند که افرادی درس نخوانده و معمولی هستند، متعجّب شدند و دانستند که از یاران عیسی بوده‌اند،

¹⁴ و وقتی شخص شفا یافته را همراه پطرس و یوحنا ایستاده دیدند، نتوانستند بر ضد آن‌ها چیزی بگویند.

¹⁵ پس به ایشان دستور دادند که از شورا بیرون بروند، و سپس دربارۀ این موضوع مشغول بحث شدند

¹⁶ و گفتند: «با این افراد چه کنیم؟ چون همۀ ساکنان اورشلیم می‌دانند که معجزه‌ای چشمگیر به‌وسیلهٔ ایشان انجام داده شده است و ما نمی‌توانیم منکر آن بشویم.

¹⁷ امّا برای این‌که این جریان در میان قوم بیش از این شایع نشود، به آنان اخطار دهیم که دیگر دربارۀ عیسی با کسی سخن نگویند.»

¹⁸ آنگاه آنان را احضار کردند و به ایشان اخطار نمودند که به هیچ وجه به نام عیسی چیزی اظهار نکنند و تعلیمی ندهند.

¹⁹ پطرس و یوحنا در پاسخ گفتند: «خودتان قضاوت کنید؛ در نظر خدا چه چیز درست است؟ از خدا اطاعت کنیم یا از شما؟

²⁰ امّا ما نمی‌توانیم از گفتن آنچه دیده‌ایم و شنیده‌ایم، دست برداریم.»

²¹ آنان پطرس و یوحنا را پس از تهدید بسیار مرخص کردند، زیرا راهی نیافتند تا ایشان را تنبیه نمایند، از آن‌رو که همه خدا را برای آنچه رُخ داده بود، حمد می‌گفتند.

²² مردی که این معجزۀ شفا در مورد او انجام شده بود، بیش از چهل سال داشت.

ایمان‌داران برای شجاعت دعا می‌کنند

²³ به‌محض این‌که این دو شاگرد از آنجا مرخص شدند، نزد یاران خود بازگشتند و چیزهایی را که سران کاهنان و مشایخ به آنان گفته بودند، بازگو کردند.

²⁴ وقتی ایمان‌داران باخبر شدند، همه با هم به درگاه خدا دعا کردند و گفتند: «ای پروردگار، خالق آسمان و زمین و دریا و آنچه در آن‌ها است،

²⁵ تو به‌وسیلهٔ روح‌القدس از زبان جدّ ما داوود بندۀ خود فرمودی: 'چرا ملّت‌ها شورش می‌کنند؟ چرا مردم بیهوده دسیسه می‌چینند؟

²⁶ پادشاهان زمین قیام می‌کنند، و حاکمان علیه خداوند و مسح شدهٔ او توطئه می‌نمایند.'

²⁷ درواقع در همین شهر بر ضد بندۀ مقدّس تو عیسی که تو مسح فرمودی، اجتماع کردند. هیرودیس و پنطیوس پیلاطُس با غیریهودیان و قوم اسرائیل دست به دست هم دادند

²⁸ و همۀ کارهایی را که تو باقدرت و ارادۀ خود از پیش مقرّر فرموده بودی، به انجام رسانیدند.

²⁹ اکنون ای خداوند، تهدیدات آنان را ملاحظه فرما و بندگانت را توانا گردان تا پیام تو را با شهامت کامل بیان کنند.

³⁰ دست خود را به جهت شفا دادن و جاری ساختن عجایب و معجزاتی که به نام بندۀ مقدّس تو عیسی انجام می‌گیرد، دراز کن.»

³¹ هنگامی‌که دعایشان به پایان رسید، مکان اجتماع آنان به لرزه در آمد و همه از روح‌القدس پُر گشتند و کلام خدا را با شهامت بیان می‌کردند.

مشارکت ایمان‌داران

³² همۀ مؤمنان از دل‌وجان با هم متّحد شده بودند و هیچ‌کس دارایی خود را از آن خود نمی‌دانست، بلکه همه در اموال یکدیگر شریک بودند.

³³ رسولان با قدرتی عظیم به رستاخیز عیسای خداوند شهادت می‌دادند و خدا برکات فراوان به آن‌ها عطا می‌فرمود.

³⁴ هیچ‌کس در میان ایشان محتاج نبود، زیرا هر‌کس زمینی یا خانه‌ای داشت آن‌ را می‌فروخت، پولش را می‌آورد

³⁵ و در اختیار رسولان می‌گذاشت و به‌این‌ترتیب بین محتاجان به نسبت احتیاجشان تقسیم می‌شد.

³⁶ مثلاً یوسف که رسولان او را برنابا یعنی تشویق کننده می‌نامیدند و از طایفۀ لاوی و اهل قبرس بود،

³⁷ زمینی را که داشت فروخت و پولش را در اختیار رسولان گذاشت.