۲سموئیل 23 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

آخرین گفتار داوود

¹ این است سخنان آخر داوود پسر یَسّی، مردی که خداوند او را به بزرگی رساند، مردی که خداوندِ یعقوب او را پادشاه کرد، مردی که سرایندۀ سرودهای خوش برای اسرائیل است:

² «روح خداوند به‌وسیلهٔ من سخن می‌گوید و کلام او از زبان من جاری است.

³ خدای اسرائیل به زبان آمد و نگهبان اسرائیل به من گفت: 'پادشاهی که با عدالت حکمرانی کرده از خداوند پیروی نماید،

⁴ مانند نور خورشید در آسمان بی‌ابر می‌درخشد، همانند خورشیدی که نورش پس از بارندگی، سبزه‌ها را درخشان می‌کند.'

⁵ «آری، به این گونه خدا به خاندان من فزونی خواهد بخشید، زیرا او پیمانی استوار و جاودان با من بسته است، پیوندی که شکسته نخواهد شد، پیمانی که تغییر نخواهد کرد. این تنها خواست من است؛ این برای من پیروزی خواهد بود، و خدا حتماً آن‌ را ممکن خواهد ساخت.

⁶ امّا مردم خدانشناس مانند خار هستند که دور انداخته می‌شوند، زیرا به آن‌ها نمی‌توان دست زد.

⁷ اگر کسی بخواهد به آن‌ها دست بزند، باید به وسیله‌ای از آهن یا نیزه‌ای بلند مجهّز باشد تا آن‌ها را گرفته در آتش بسوزاند.»

سربازان برجستۀ داوود

⁸ این‌ها نام‌های سه قهرمانی هستند که در سپاه داوود خدمت کردند. نفر اوّل آن‌ها یوشیب‌بَشِبِتِ تَحکِمونی که رهبر آن سه نفر بود. او در یک جنگ هشت‌صد نفر را کشت.

⁹ نفر دوّم اِلعازار، پسر دودو و نوۀ اَخوخی بود. او یکی از سه نفری بود که وقتی فلسطینی‌ها برای جنگ جمع شده بودند، همراه داوود برای مقابله با آن‌ها رفت. در آن جنگ همۀ سربازان اسرائیلی فرار کردند،

¹⁰ ولی او به جنگ ادامه داد و به کشتار فلسطینی‌ها پرداخت تا این‌که دستش کِرخ شده به شمشیر چسپید. خداوند در آن روز پیروزی بزرگی نصیب ایشان کرد. سپس سربازان اسرائیلی برگشته شروع به غارت کردند.

¹¹ نفر سوّم شَمَّه پسر آجی هَراری بود. هنگامی‌که فلسطینی‌ها در لِحی، آنجا که کشتزار عدس بود گرد آمده بودند، سپاه اسرائیل همگی گریختند،

¹² ولی او تنها در میدان برای دفاع ایستاد و فلسطینی‌ها را شکست داد. خداوند آن‌ها را به پیروزی بزرگی نائل گردانید.

¹³ داوود در غار عَدُلّام بود و سپاه فلسطینی‌ها در دشت رِفائیم اردو زده بودند، سه نفر از سی فرماندۀ نظامی لشکر اسرائیل، در فصل درو به دیدار او رفتند.

¹⁴ داوود در مکان محفوظی بود و فلسطینی‌ها در بِیت‌لِحِم مستقر بودند.

¹⁵ داوود با شوق و آرزو گفت: «ای‌کاش کسی بود که برایم کمی آب از چاهی که نزدیک دروازۀ بِیت‌لِحِم است، می‌آورد.»

¹⁶ آنگاه آن سه مرد دلاور قلب لشکر دشمن را شکافته از چاه کنار دروازۀ بِیت‌لِحِم آب کشیدند و برای داوود بردند. امّا داوود آب را ننوشید، بلکه آن‌ را برای خداوند ریخت

¹⁷ و گفت: «خداوندا، غیرممکن است این‌ را بنوشم. این آب، خون این مردان است که زندگی خود را به‌خاطر آوردن آن به خطر انداختند.» پس داوود آب را ننوشید. این بود کاری که آن سه مرد دلاور کردند.

¹⁸ اَبیشای، برادر یوآب، پسر صِرویَه سرکردۀ آن سی نفر بود. او یک‌بار به تنهایی سی‌صد نفر از دشمن را کشت و به‌خاطر همین شجاعتش مثل آن سه نفر مشهور شد.

¹⁹ گرچه او فرماندهی سی نفر از سرداران را به عهده داشت، ولی در شهرت به آن سه نفر نمی‌رسید.

²⁰ بِنایا، پسر یهویاداع، سرباز مشهور دیگری است که شجاعت‌های فراوانی از خود نشان داد. ازجمله، او دو جنگجوی بزرگ موآبی را کشت و در یک روز برفی وارد چاهی شد و شیری را کشت.

²¹ بار دیگر با یک چوب‌دستی، به یک نفر پهلوان مصری که به نیزه مسلّح بود، حمله کرده نیزه را از دستش ربود و با آن نیزه، او را کشت.

²² این بود کارهای دلیرانهٔ بِنایا پسر یِهویاداع که یکی از آن سی نفر بود.

²³ او در میان آنان مقام والایی داشت، ولی شهرت آن سه نفر را نداشت. داوود او را به مقام فرماندهی محافظین خود تعیین کرد.

²⁴ عَسائیل، برادر یوآب هم یکی از آن سی نفر بود. بقیّۀ آن‌ها عبارت بودند از: الحانان، پسر دودو از بِیت‌لِحِم،

²⁵ شَمَّهٔ حَرودی، اِلیقای حَرودی،

²⁶ حالِص فَلْطی، عیرا پسر عِقّیش تِقوعی،

²⁷ اَبیعِزر عَناتونی، مبونای حوشاتی،

²⁸ صلمون اَخوخی، مَهَرایِ نِطوفاتی،

²⁹ حالِب، پسر بَعَنای نِطوفاتی، اِتّای، پسر ریبای، از شهر جِعَبۀ بنیامین،

³⁰ بنایای فرعاتونی، هدای، از وادی‌های جاعَش،

³¹ اَبی‌عَلبون عرباتی، عَزمَوِتِ بَرحومی،

³² اِلیَحْبایِ شَعَلبونی پسر یاشن، یوناتان،

³³ شَمَّهٔ هراری، اَخیّام پسر شارارِ هَراری،

³⁴ اِلیفِلِط، پسر اَحَسبای پسر مَعَکایی، اِلیعام پسر اَخیتوفل جیلونی،

³⁵ حِصرون کَرمِلی، فعرای اَربی،

³⁶ یِجال، پسر ناتان از صوبه، بانی جادی،

³⁷ صِلِق عَمونی، نحرای بئیروتی، سلاحدار یوآب، پسر صِرویَه،

³⁸ عیرای یتری، جارب یتری

³⁹ و اوریای حِتّی. این سرداران جمعاً سی و هفت نفر بودند.