۱سموئیل 3 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

ظاهر شدن خداوند بر سموئیل

¹ سموئیل تحت‌ نظر عیلی، خداوند را خدمت می‌کرد. در آن زمان، به‌ندرت پیامی از طرف خدا می‌رسید و رؤیاها کم بود.

² یک‌شب، عیلی که چشمانش تار شده بود و چیزی را به‌خوبی نمی‌توانست ببیند، در بستر خود دراز کشیده بود.

³ چراغ معبد خداوند هنوز روشن بود. سموئیل هم در معبد خداوند، نزدیک صندوق پیمان خدا، به خواب رفته بود.

⁴ در همین وقت صدای خداوند آمد: «سموئیل! سموئیل!» او جواب داد: «بلی، آقای من.»

⁵ بعد از جای خود برخاست و نزد عیلی رفت و گفت: «ای آقا، شما مرا صدا کردید؟ چه می‌فرمایید؟» عیلی گفت: «من تو را صدا نکردم. برو بخواب.» پس سموئیل به رختخواب خود برگشت.

^6-7 خداوند باز صدا کرد: «سموئیل!» سموئیل نمی‌دانست که او خداوند است، زیرا خداوند تا‌به‌حال با او صحبت نکرده بود. پس از جای خود برخاست و دوباره نزد عیلی رفت و پرسید: «بلی، چه می‌خواهید؟» عیلی گفت: «فرزندم، من تو را صدا نکردم. برو بخواب.» سموئیل هنوز صدای خداوند را نمی‌شناخت، زیرا تا‌به‌حال پیامی از طرف خدا به او نرسیده بود.

⁸ خداوند برای بار سوّم سموئیل را صدا کرد. او باز برخاست و نزد عیلی رفت و گفت: «مرا صدا کردید؟ من اینجا هستم.» آنگاه عیلی دریافت که خداوند سموئیل را صدا می‌کند.

⁹ بنابراین به سموئیل گفت: «برو بخواب؛ و اگر او تو را دوباره خواند، بگو، 'بفرما خداوندا، بنده‌ات می‌شنود.'» پس سموئیل رفت و در جای خود دراز کشید.

¹⁰ خداوند آمد و در مقابل سموئیل ایستاد و مثل دفعات پیش صدا کرد: «سموئیل! سموئیل!» و سموئیل جواب داد: «بفرما خداوندا، بنده‌ات می‌شنود.»

¹¹ خداوند به سموئیل گفت: «من کار وحشتناکی در اسرائیل انجام خواهم داد که هرکه بشنود، از ترس حیرت‌زده خواهد شد.

¹² در آن روز هرآنچه را که علیه خاندان عیلی گفته‌ام، از اوّل تا آخر به‌جا خواهم آورد.

¹³ به او خبر دادم که به‌زودی خاندان او مجازات خواهند شد، زیرا پسران او به من کُفر گفتند و او آن‌ها را از گناهشان بازنداشت.

¹⁴ بنابراین قسم ‌می‌خورم که گناهان خاندان عیلی را با قربانی و صدقه نخواهم بخشید.»

¹⁵ آن شب سموئیل تا صبح در بستر ماند و صبح هنگام مانند همیشه دروازه‌های خانهٔ خداوند را باز کرد. او می‌ترسید که دربارۀ رؤیایی که دیده بود، چیزی به عیلی بگوید.

¹⁶ امّا عیلی، سموئیل را صدا کرد و گفت: «سموئیل، فرزندم.» او جواب داد: «بلی، آقای من.»

¹⁷ عیلی پرسید: «خداوند به تو چه گفت؟ چیزی را از من پنهان نکن. اگر همهٔ آنچه را که به تو گفت، به من نگویی، خدا تو را مجازات خواهد کرد.»

¹⁸ پس سموئیل همه‌‌چیز را به عیلی گفت و چیزی را از او پنهان نکرد. عیلی گفت: «او خداوند است، پس بگذار هرچه ارادۀ او می‌باشد، انجام دهد.»

¹⁹ سموئیل بزرگ می‌شد و خداوند همراه او بود و هرآنچه به سموئیل می‌گفت، به حقیقت می‌پیوست.

²⁰ تمام قوم اسرائیل، از دان در شمال، تا بِئِرشِبَع در جنوب، اطّلاع یافتند که سموئیل به مقام نبوّت برگزیده شده است.

²¹ از آن به بعد، خداوند خود را در شیلوه ظاهر می‌کرد، جایی که به سموئیل ظاهر شده و با او صحبت کرده بود.