۱سموئیل 13 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

جنگ با فلسطینیان

¹ شائول سی ساله بود که پادشاه شد و مدّت چهل سال بر اسرائیل سلطنت نمود.

² او سه هزار نفر از مردان اسرائیلی را انتخاب کرد؛ دو هزار نفر از آن‌ها را با خود به مخماس و کوهستان ‌بِیت‌ئیل‌ برد و هزار نفر را هم همراه پسرش یوناتان به جِبعَۀ بنیامین فرستاد و بقیّه را به خانه‌هایشان روانه کرد.

³ یوناتان به اردوگاه فلسطینیان در جِبعَه حمله نموده فرماندهٔ آن‌ها را کُشت. این خبر به‌زودی به گوش فلسطینیان رسید. سپس شائول دستور داد که خبر جنگ را در همه‌جا با صدای شیپور اعلام کنند تا تمام عبرانیان بشنوند.

⁴ وقتی مردم اسرائیل شنیدند که شائول اردوگاه فلسطینیان را شکست داده است و به همین خاطر فلسطینیان از بنی‌اسرائیل متنفّر شده‌اند، تمام قوم در جِلجال به حالت آماده‌باش درآمدند.

⁵ فلسطینیان سی هزار ارّابۀ جنگی، شش هزار سرباز سواره و تعداد بی‌شماری همچون ریگ‌های دریا، سرباز پیاده برای جنگ با اسرائیل آماده کرده در مخماس، در شرق بِیت‌آون، اردو زدند.

⁶ بنی‌اسرائیل از دیدن آن سپاه عظیم روحیۀ خود را از دست دادند و خود را در غار‌ها و سوراخ‌ها یا بین صخره‌ها، قبرها و یا چاه‌ها پنهان کردند.

⁷ بعضی از آن‌ها هم از رود اُردن گذشته به سرزمین جاد و جِلعاد پناه بردند. در این وقت شائول در جِلعاد بود، و همراهانش از ترس به لرزه درآمده بودند.

⁸ سموئیل قبلاً به شائول گفته بود که برای آمدنش یک هفته انتظار بکشد، ولی چون آمدن او طول کشید، مردم شروع به ترک او کردند.

⁹ پس شائول گفت: «قربانی‌های سوختنی و سلامتی را به حضور من بیاورید.» او خودش مراسم قربانی سوختنی را انجام داد.

¹⁰ در پایان مراسم قربانی، سموئیل از راه رسید و شائول به استقبال او رفت.

¹¹ سموئیل پرسید: «این چه‌کاری بود که تو کردی؟» شائول جواب داد: «تو در وقت معیّن نیامدی و مردم هم از اطراف من پراکنده می‌شدند؛ به‌علاوه، فلسطینیان هم در مخماس جمع شده‌اند.

¹² پس با خود گفتم فلسطینیان به‌زودی در جِلجال به ما حمله می‌کنند، و من رضامندی خداوند را کسب نکرده‌ام، پس مجبور شدم مراسم قربانی سوختنی را خودم انجام دهم.»

¹³ سموئیل گفت: «تو کار احمقانه‌ای کردی چون دستوری را که یَهْوه، خدایت به تو داده بود به‌جا نیاوردی. اگر تو از فرمان یَهْوه، خدای خود اطاعت می‌کردی،، او حکومت تو و نسل تو را برای همیشه در اسرائیل برقرار می‌ساخت.

¹⁴ امّا سلطنت تو ادامه نخواهد یافت. چون تو از فرمان خداوند سرپیچی کرده‌ای، او شخص دلخواه خود را یافته، او را به سلطنت بر قوم خود خواهد گماشت.»

¹⁵ آنگاه سموئیل جِلجال را ترک نموده به راه خود رفت و بقیّۀ سربازان به‌دنبال شائول به جِبعَه، در سرزمین بنیامین رفتند. وقتی شائول سربازان خود را شمرد، دید که تنها شش‌صد نفر باقی‌مانده‌اند.

¹⁶ شائول و پسرش، یوناتان و سربازان ایشان در جِبعَۀ بنیامین اردو زدند و فلسطینیان در مخماس اردو زدند.

¹⁷ سپاه فلسطینیان به سه دسته تقسیم شدند. یک دسته از راه عُفره به سرزمین شوعال حرکت کرد،

¹⁸ دستۀ دوّم به‌سوی بِیت‌حورون و دستۀ سوّم به‌طرف سرحدی که مُشرف به درّۀ صِبوعیم در نزدیکی بیابان است، به راه افتادند.

¹⁹ در آن روزها، هیچ آهنگری در سرزمین اسرائیل یافت نمی‌شد، زیرا فلسطینیان به عبرانیان اجازه نمی‌دادند که شمشیر و نیزه بسازند.

²⁰ پس هرگاه مردم اسرائیل می‌خواستند بیل، گاوآهن، تبر و یا داس خود را تیز کنند، بایستی نزد آهنگران فلسطینی می‌رفتند.

²¹ دستمزد تیز کردن بیل و گاوآهن هشت تکّۀ نقره و داس و تبر و سوهان چهار تکّۀ نقره بود.

²² بنابراین در روز جنگ، به‌غیراز شائول و یوناتان هیچ‌یک از سربازان، شمشیر یا نیزه‌ای نداشتند.

²³ فلسطینی‌ها تعدادی از سپاهیان خود را فرستادند تا از گذرگاه مخماس دفاع کنند.