۱سموئیل 10 - مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

مسح نمودن شائول به فرمانروایی توسط سموئیل

¹ آنگاه سموئیل یک ظرف روغن زیتون را گرفته بر سر شائول ریخت. سپس او را بوسید و گفت: «خداوند تو را انتخاب کرده است که فرمانروای اسرائیل باشی. تو بر قوم او فرمانروایی خواهی کرد و آن‌ها را از دست تمام دشمنانشان حفظ خواهی کرد و این نشانۀ آن است که خداوند تو را برگزیده است تا بر قوم او سلطنت کنی.

² وقتی از من جدا می‌شوی، در کنار قبر راحیل در شهر صلصح که در سرزمین بنیامین واقع است، با دو نفر روبرو خواهی شد. آن‌ها به تو خبر خواهند داد که الاغ‌هایی که به جستجویشان رفته بودی، پیدا شده‌اند. حال دیگر پدرت در فکر الاغ‌ها نیست بلکه به‌خاطر تو نگران است و می‌گوید، 'پسرم را چطور پیدا کنم.'

³ همین‌طور وقتی جلوتر بروی، به درخت بلوط تابور خواهی رسید. در آنجا سه مرد را خواهی دید که برای پرستش خداوند به ‌بِیت‌ئیل‌ می‌روند. یکی از آن‌ها سه بُزغاله، دیگری سه قرص نان و سوّمی یک مَشک شراب با خود خواهد داشت.

⁴ آن‌ها با تو سلام و احوالپرسی کرده به تو دو قرص نان خواهند داد که تو باید بپذیری.

⁵ بعد در جِبعَه‌اِلوهیم، جایی که سربازان فلسطینی اردو زده بودند، خواهی رسید. همین‌که به شهر وارد شدی، به چند نفر از انبیا بر خواهی خورد که از کوه پایین می‌آیند و در حال نواختن چنگ و دف و نی و بربط، می‌رقصند و می‌خوانند.

⁶ سپس روح خداوند بر تو قرار خواهد گرفت و تو را به شخص دیگری تبدیل خواهد کرد.

⁷ از آن پس، هر تصمیمی که می‌گیری، انجام بده، زیرا خداوند با تو خواهد بود.

⁸ تو قبل از من به جِلجال برو. آنجا من در وقت ادای مراسم قربانی سوختنی و ذبح کردن قربانی‌های سلامتی، با تو خواهم بود. در آنجا هفت روز دیگر منتظر من باش تا بیایم و به تو بگویم که چه باید بکنی.»

⁹ وقتی شائول با سموئیل خداحافظی کرد و می‌خواست برود، خدا دل تازه‌ای به او داد و همۀ چیزهایی را که سموئیل گفته بود، به حقیقت پیوستند.

¹⁰ وقتی شائول و نوکرش به کوه خدا رسیدند، گروهی از انبیا را دیدند که به‌طرف آن‌ها می‌آیند. آنگاه روح خدا بر شائول قرار گرفت و او نیز با آن‌ها شروع به رقص و آواز کرد.

¹¹ کسانی‌ که قبلاً او را می‌شناختند، وقتی این کار او را دیدند، گفتند: «پسر قِیس را چه شده است؟ آیا شائول هم نبی شده است؟»

¹² یک ‌نفر از اهالی آنجا پرسید: «پدرشان کیست؟» از همان زمان این مَثَل وِرد زبان مردم شد که می‌گویند: «شائول هم ازجملۀ انبیا است.»

¹³ وقتی شائول از نبوّت کردن فارغ شد، به منزل خود رفت.

¹⁴ وقتی عموی شائول او و خدمتکارش را دید، از آن‌ها پرسید: «کجا رفته بودید؟» شائول جواب داد: «برای یافتن الاغ‌ها رفته بودیم. چون آن‌ها را نیافتیم، نزد سموئیل رفتیم.»

¹⁵ عمویش گفت: «به من بگو که او چه گفت؟»

¹⁶ شائول جواب داد: «او به ما گفت که الاغ‌ها پیدا شده‌اند.» امّا دربارۀ پادشاه شدنش چیزی به عموی خود نگفت.

شائول پادشاه اسرائیل می‌شود

¹⁷ سموئیل قوم اسرائیل را در مِصفَه به حضور خداوند فراخواند

¹⁸ و به آن‌ها گفت: «یَهْوه، خدای اسرائیل چنین می‌فرماید، 'من قوم اسرائیل را از مصر بیرون آوردم و شما را از دست مردم مصر و ممالکی که بر شما ظلم می‌کردند، نجات دادم.'

¹⁹ امّا شما امروز خدای خود را که شما را از مشکلات و مصیبت‌ها رهایی بخشید، رد کردید. حالا شما از من می‌خواهید که پادشاهی برایتان انتخاب کنم. بسیار خوب، اکنون به ترتیب طایفه‌ها و خاندان‌های خود در حضور خداوند حاضر شوید.»

²⁰ پس سموئیل همۀ طایفه‌های اسرائیل را به حضور خداوند جمع کرد و از بین آن‌ها طایفۀ بنیامین به‌حکم قرعه انتخاب شد.

²¹ سپس او همۀ خانواده‌های طایفۀ بنیامین را به حضور خداوند آورد و قرعه به نام خانوادۀ مَطری درآمد. سپس هریک از افراد خانوادۀ مطری حاضر شدند و از بین آن‌ها شائول، پسر قِیس انتخاب شد. امّا وقتی آن‌ها رفتند که او را بیاورند، او را نیافتند.

²² پس از خداوند پرسیدند: «او کجا است؟ آیا او اینجا در بین ما است؟» خداوند جواب داد: «بلی، او خود را در بین باروبُنه پنهان کرده است.»

²³ آنگاه رفتند و او را آوردند. وقتی او در بین مردم ایستاد، یک سر و گردن از دیگران بلندتر بود.

²⁴ سموئیل به مردم گفت: «این شخص همان کسی است که خداوند او را به‌عنوان پادشاه شما انتخاب کرده است. در تمام قوم اسرائیل، کسی مثل او پیدا نمی‌شود.» آنگاه همه با یک‌صدا گفتند: «زنده‌ باد پادشاه!»

²⁵ بعد سموئیل حقوق و وظایف پادشاه را برای مردم شرح داد و همهٔ آن‌ها را در کتابی نوشت و به حضور خداوند تقدیم کرد. سپس مردم را به خانه‌های خود فرستاد.

²⁶ شائول هم به خانۀ خود در جِبعَه برگشت و مردان نیرومندی هم که خدا دل آن‌ها را برانگیخته بود، شائول را همراهی کردند.

²⁷ امّا بعضی از اشخاص پستی که در آنجا حاضر بودند، گفتند: «این شخص چطور می‌تواند ما را نجات بدهد؟» پس او را مسخره کردند و هدیه‌ای برایش نیاوردند. ولی او حرفی نزد.