زبور 97 - Muslim Sindhi Bible

خدا، حڪمرانِ‌اعليٰ

¹ اي سامونڊي علائقن وارؤ! بلڪ سڄي ڌرتيءَ وارؤ! اوهين سڀ خوشيون ملهايو، ڇاڪاڻ تہ خداوند بادشاهہ آهي.

² هو گھُگھُہ اونداهي ڪڪر جي پردي وچان سچائيءَ ۽ انصاف سان بادشاهي ڪري ٿو.

³ هن جي اڳيان اڳيان باهہ هلندي ٿي رهي، جيڪا سندس دشمنن کي ساڙي رک ڪريو ٿي ڇڏي.

⁴ سندس وِڄ ايڏو تہ چمڪاٽ ٿي ڪري، جو انهيءَ کي ڏسي ڌرتي بہ ڏڪيو ٿي وڃي.

⁵ خداوند جي آڏو پهاڙ بہ ميڻ جيان رجي وڃن ٿا، هائو، انهيءَ ڌڻيءَ جي آڏو جيڪو سڄي جهان جو مالڪ آهي.

⁶ آسمان انهيءَ جي سچائي ظاهر ڪن ٿا، ۽ سڀيئي قومون انهيءَ جو جلال ڏسن ٿيون.

⁷ تڏهن جيڪي هٿرادو ٺاهيل مورتين جي پوڄا ڪن ٿا، ۽ انهن بتن تي فخر ٿا ڪن سي سڀ خوار خراب ٿين ٿا، جڏهن تہ سڀيئي معبود خداوند آڏو جھڪي سجدو ڪن ٿا.

⁸ اي خداوند! تنهنجي انصاف وارن فيصلن سبب يروشلم وارا سرها ٿين ٿا، بلڪ يهوداہ جا سمورا شهر خوشيون ملهائين ٿا.

⁹ بيشڪ اي خداوند! تون ئي سڄي جهان جو حڪمرانِ‌اعليٰ آهين. تون سڀني معبودن جي ڀيٽ ۾ گھڻو مٿاهون آهين.

¹⁰ جيڪي بڇڙائيءَ کان نفرت ڪن ٿا، تن کي خداوند پيار ڪري ٿو. جيڪي سندس نيڪ بندا آهن تن جي هو حفاظت ڪري ٿو، ۽ بڇڙن ماڻهن جي هٿن منجھان کين ڇڏائي ٿو.

¹¹ سچار ماڻهن جي مٿان خدا جو نور نازل ٿئي ٿو، هائو، سچيءَ دل وارن کي خوشيون عطا ٿين ٿيون.

¹² سو اي سچارؤ! خداوند جي ڪري اوهين خوشي ڪريو. اوهين پاڪ خدا جو شڪرانو بجا آڻيو.