زبور 92 - Muslim Sindhi Bible

واکاڻ جو گيت

( سبت جي ڏينهن لاءِ زبور)

¹ تو خداوند جو شڪر ادا ڪرڻ ڪيڏو نہ چڱو آهي! اي خدا تعاليٰ! تنهنجي نالي جي واکاڻ ڪرڻ ڪيڏو نہ چڱو آهي!

² بيشڪ صبح جي وقت تي تنهنجي دائمي شفقت جو ذڪر ڪرڻ، ۽ رات جي وقت تي تنهنجي وفا جو بيان ڪرڻ ڪيڏو نہ چڱو آهي.

³ ڏهن تارن واري ساز سان توڙي سارنگيءَ ۽ دنبوري جي مٺي آواز سان تنهنجي شفقت جي واکاڻ ڳائڻ ڪيڏو نہ چڱو آهي!

⁴ ڇوجو اي خداوند! تو پنهنجي ڪمن سان مون کي ڏاڍو خوش ڪيو آهي. هائو، تنهنجي قدرت وارن ڪمن سبب آءٌ سرهائيءَ مان ڳايان ٿو.

⁵ اي خداوند! تنهنجا ڪم ڪيڏا نہ عظيم آهن! ۽ تنهنجا خيال انساني سوچ کان ڪيڏا نہ بلند آهن!

⁶ هڪڙي ڳالهہ آهي جيڪا بي‌وقوف ماڻهو نہ ٿا ڄاڻن، هائو، جاهل ماڻهو هيءَ ڳالهہ سمجھي نہ ٿا سگھن تہ

⁷ جيتوڻيڪ بڇڙا ماڻهو گاهہ جيان اُسرن ٿا، هائو، اهي خطاڪار وڌن ۽ ويجھن ٿا، تنهن هوندي بہ آخرڪار اهي هميشہ لاءِ ناس ٿي ويندا.

⁸ اي خداوند! رڳو تون ئي، هائو، رڳو تون ئي هميشہ لاءِ سربلند آهين.

⁹ جڏهن تہ اي خداوند! تنهنجا بدڪار دشمن ڪڻو ڪڻو ڪيا ويندا، بلڪ انهن سڀني کي برباد ڪيو ويندو.

¹⁰ پر مون کي تو جھنگلي سانَهہ جهڙي سگھہ عطا ڪئي آهي، ۽ چڱين چڱين برڪتن سان نوازيو اٿيئي.

¹¹ منهنجي اکين منهنجي دشمنن جو حشر ڏٺو آهي، ۽ منهنجي ڪنن انهن مخالف بدڪارن جو روڄ راڙو ٻڌو آهي.

¹² سچار ماڻهو کجيءَ جي وڻ جيان ڦلدار آهن. اهي لبنان واري ديال جي وڻ جيان پيا وڌندا ۽ مضبوط ٿيندا.

¹³ اهي خداوند جي گھر ۾ لڳل وڻن جيان آهن، جيڪي اسان جي خدا جي حضور ۾ سدائين ساوا رهندا.

¹⁴ اهي وڏيءَ عمر ۾ بہ ميوا پيا ڏيندا رهندا، هائو، اهي سدائين تازا ۽ سرسبز رهندا.

¹⁵ جنهن مان اهو ظاهر ٿو ٿئي تہ خداوند ڪيڏو نہ سچار آهي، هائو، منهنجي انهيءَ محافظ ۾ ڪابہ خامي ڪانهي.