زبور 91 - Muslim Sindhi Bible

خدا اسان جو محافظ

¹ اي اوهين! جيڪي خدا تعاليٰ جي پناهہ ۾ رهو ٿا، هائو، اوهين جيڪي قادرِمطلق جي پاڇي ۾ ٿا رهو،

² خداوند کي اوهين هيئن چئو تہ ”اي اسان جي پناهہ ۽ اسان جا قلعا! تون ئي اسان جو خدا آهين جنهن تي اسان کي ڀروسو آهي.“

³ انهيءَ سبب جو اوهان کي ماريءَ جي ڦندي کان هو ئي ڇڏائيندو. هائو، اوهان کي موتمار بيماريءَ کان اهو ئي ڇڏائيندو.

⁴ هو اوهان تي پنهنجي پرن جي ڇانوَ ڪندو، ۽ اوهين سندس حفاظت ۾ رهندا. سندس وفا اوهان جي واسطي ڍال ۽ پناهہ ٿيندي.

⁵ پوءِ اوهين نڪي رات جي هيبت کان ڊڄندا، ۽ نہ وري انهن تيرن کان، جيڪي ڏينهن جو هلايا ويندا هجن.

⁶ اوهين نڪي ان وبا کان ڊڄندا جيڪا اونداهيءَ ۾ اچي پوي ٿي، ۽ نہ وري ان برباديءَ کان جيڪا ڏينهن ڏٺي اچي ڪڙڪي ٿي.

⁷ پوءِ اوهان جي آڏو هڪ هزار مرن توڙي کڻي ڏهہ هزار، پر تڏهن بہ اوهان کي ڪو ڇيهو ڪونہ رسندو.

⁸ اوهين رڳو پنهنجي اکين سان ويٺا ڏسندا. هائو، اوهين ڏسجو تہ بدڪارن کي ڪهڙو بدلو ٿو ملي.

⁹ اوهان خداوند کي پنهنجي پناهہ‌گاهہ بڻايو آهي، بيشڪ اوهان خدا تعاليٰ کي پنهنجو محافظ بڻايو آهي.

¹⁰ سو هاڻي اوهان تي ڪابہ مصيبت ڪانہ ايندي، نڪي وري ڪابہ آفت اوهان جي گھر جي ويجھو ايندي.

¹¹ انهيءَ سبب جو هن اوهان لاءِ پنهنجي ملائڪن کي حڪم ڏنو آهي، تہ اهي اوهان جي سڀني واٽن ۾ اوهان جي سنڀال ڪندا رهن.

¹² اهي پنهنجي هٿن تي کڻي اوهان کي مٿي جھلي وٺندا، تان‌تہ متان ڪنهن پٿر سان اوهان جي پيرن کي چوٽ لڳي.

¹³ اوهين ببر شينهن ۽ ڪاريهر نانگ کي بہ پنهنجي پيرن هيٺ لتاڙي وجھندا. هائو، اوهين جوان شينهن ۽ ازدها کي بہ پائمال ڪري ڇڏيندا.

¹⁴ خدا فرمائي ٿو تہ ”جيڪي مون سان دل لڳائين ٿا، تن کي آءٌ ڇڏائيندس. آءٌ سندن حفاظت ڪندس، ڇوجو هو مون کي خداوند مڃين ٿا.

¹⁵ جڏهن هو مون کي پڪاريندا تہ آءٌ هنن جي ٻڌندس. آءٌ سندن مصيبت ۾ ساڻي ٿيندس، آءٌ کين ڇڏائيندس ۽ عزت بخشيندس.

¹⁶ آءٌ کين وڏي ڄمار عطا ڪندس، ۽ هو ڏسندا تہ مون کي بچائڻ جي ڪيڏي نہ قدرت آهي.“