زبور 89 - Muslim Sindhi Bible

قومي مشڪلات جي وقت جو گيت

(ايتان ازراخيءَ جو زبور)

¹ اي خداوند! شل تنهنجي لافاني شفقت جا گيت آءٌ سدائين ڳائيندو رهان. شل پيڙهي بہ پيڙهي آءٌ تنهنجي وفا بيان ڪندو رهان.

² مون کي يقين آهي تہ تنهنجي شفقت هميشہ قائم رهندي، هائو، آسمان جيان تو پنهنجي وفا کي قائم رکيو آهي.

³ تو خداوند فرمايو آهي تہ ”مون پنهنجي چونڊيل بندي سان عهد ٻڌو آهي، هائو، مون پنهنجي ٻانهي دائود سان قسم کنيو آهي تہ

⁴ ’تنهنجي نسل مان سدائين ڪو نہ ڪو بادشاهہ ٿيندو رهندو، هائو، پيڙهي بہ پيڙهي تنهنجو تخت قائم رهندو.‘“

⁵ اي خداوند! شل آسمانن ۾ تنهنجي معجزن جي تعريف ڪئي وڃي. هائو، شل آسمان وارا تنهنجي وفا جي واکاڻ پيا ڪن.

⁶ اي خداوند! آسمانن ۾ اهڙو ڪوبہ ڪونهي، جنهن جي تو سان ڀيٽ ڪجي، ۽ نہ ئي معبودن جي ٽولي ۾ ڪو تو جهڙو آهي.

⁷ اي خدا! آسمان وارن ۾ هر ڪو تنهنجو خوف رکي ٿو، جيڪي تنهنجي آس‌پاس آهن، تن سڀني کان تون وڌيڪ هيبتناڪ آهين.

⁸ اي خداوند، قادرِمطلق خدا! تو جهڙو زورآور ٻيو ڪير آهي؟ هر ڪنهن ڳالهہ ۾ تون ئي پورو پورو وفادار آهين.

⁹ گجندڙ سمنڊ تي تنهنجو ئي حڪم هلي ٿو، جڏهن ان جون ڇوليون مٿي چڙهن ٿيون، تڏهن تون ئي انهن کي ماٺو ڪرين ٿو.

¹⁰ تو سامونڊي بلا رهب کي چيڀاٽي ماري ڇڏيو آهي. تو پنهنجو زورآور هٿ کڻي پنهنجي ويرين کي ٽيڙي پکيڙي ڇڏيو آهي.

¹¹ بيشڪ آسمان تنهنجا آهن ۽ زمين پڻ تنهنجي ئي آهي، تو ئي جهان ۽ انهيءَ ۾ جيڪي ڪجھہ آهي تنهن کي جوڙيو آهي.

¹² هائو، اتر کان ڏکڻ تائين تو ئي هر شيءِ پيدا ڪئي آهي. سو تبور ۽ حرمون جبل بہ تنهنجي نالي جي ڪري خوشيون ڪن ٿا.

¹³ تنهنجي قدرت تمام مٿاهين آهي. تنهنجو هٿ زورآور آهي ۽ تون طاقت وارو آهين.

¹⁴ تنهنجو تخت عدل ۽ سچائيءَ جي بنياد تي بيٺل آهي، دائمي شفقت ۽ وفا تنهنجي آڏو رهن ٿيون.

¹⁵ سڀاڳي آهي اها قوم، جيڪا خوشيءَ جي نعري سان تنهنجي واکاڻ ڳائي ٿي. اي خداوند! اسين تنهنجي مهربانين سان زندگي گذاريون ٿا.

¹⁶ اسين تنهنجي نالي جي ڪري سڄو ڏينهن خوشيون ڪيون ٿا، ۽ تنهنجي ڪيل ڀلائيءَ جي ڪري بيحد خوش ٿيون ٿا.

¹⁷ انهيءَ سبب جو تون اسان جي طاقت جو شان آهين، تنهنجي مهربانيءَ جي ڪري اسان جي طاقت وڌي ٿي.

¹⁸ اي خداوند! تون ئي اسان جي ڍال آهين. اي اسرائيل جا پاڪ معبود! تون ئي اسان جو بادشاهہ آهين.

دائود بادشاهہ سان خدا جو واعدو

¹⁹ خدا پنهنجي چونڊيل بندن کي اڳي رويا ۾ هيئن فرمايو هو تہ ”مون پنهنجي قوم مان هڪڙي کي چونڊي سرفراز ڪيو آهي. هائو، مون هڪڙي جنگي جوڌي کي سندن بادشاهہ بڻايو آهي.

²⁰ اهو منهنجو ٻانهو دائود ئي آهي، جنهن کي مون پنهنجي خاص تيل سان مسح ڪري بادشاهہ مقرر ڪيو آهي.

²¹ منهنجو هٿ سدائين انهيءَ جي مٿان رهندو، ۽ منهنجي هٿان کيس طاقت پيئي ملندي.

²² سندس ڪوبہ دشمن کيس شڪست ڏيئي نہ سگھندو، ۽ نہ وري ڪو بڇڙو ماڻهو انهيءَ کي آزاري سگھندو.

²³ بلڪ آءٌ سندس دشمنن کي سندس روبرو چيڀاٽي ڇڏيندس. هائو، جيڪي ساڻس عداوت ٿا رکن تن کي آءٌ ماري وجھندس.

²⁴ مون خدا جي وفا ۽ شفقت هميشہ انهيءَ ساڻ رهندي، هائو، منهنجي قدرت جي وسيلي هن جو ڳاٽ مٿاهون رهندو.

²⁵ آءٌ هن جي بادشاهت کي اولهہ ۾ ڀونوچ سمنڊ کان اوڀر ۾ فرات نديءَ تائين وڌائي ڇڏيندس.

²⁶ دائود مون کي پڪاري چوندو تہ ’تون منهنجو ابو آهين، تون ئي منهنجو خدا، منهنجو محافظ ۽ بچاءُ آهين.‘

²⁷ آءٌ انهيءَ کي پنهنجي پهريتي پٽ ٿيڻ جو حق ڏيئي کيس دنيا جي سڀني بادشاهن کان عظيم بادشاهہ بڻائيندس.

²⁸ آءٌ ابد تائين انهيءَ تي پنهنجي شفقت قائم رکندس، ۽ منهنجو عهد انهيءَ سان بيحد مضبوط رهندو.

²⁹ انهيءَ جي نسل مان سدائين ڪو بادشاهہ ٿيندو رهندو، ۽ جيستائين آسمان قائم آهي تيستائين سندس تخت قائم رهندو.

³⁰ پر جيڪڏهن سندس اولاد منهنجي شريعت کي ڇڏي ڏيندو، جيڪڏهن اهي منهنجي قاعدن تي نہ هلندا،

³¹ يا منهنجي قانونن جي ڀڃڪڙي ڪندا، ۽ منهنجي حڪمن تي عمل نہ ڪندا،

³² تہ پوءِ آءٌ سندن ڏوهن جي سزا کين لٺ سان ڏيندس. هائو، آءٌ سندن گناهن جي سزا کين چهبڪن سان ڏيندس.

³³ تڏهن بہ آءٌ دائود تي ڪيل پنهنجي شفقت سندس اولاد تان ڪين هٽائيندس. هائو، آءٌ پنهنجي وفا کي باطل ٿيڻ ڪين ڏيندس.

³⁴ آءٌ دائود سان پنهنجو ٻڌل عهد نہ ٽوڙيندس. هائو، پنهنجي ڪيل واعدن مان آءٌ هڪڙي تان بہ نہ ڦرندس.

³⁵ مون پهريون ۽ آخري دفعو پنهنجي پاڪيزگيءَ جو قسم کڻي ڇڏيو آهي ۽ دائود سان ڪڏهن بہ ڪوڙ نہ ڳالهائيندس تہ

³⁶ انهيءَ جي نسل مان سدائين ڪو نہ ڪو بادشاهہ ٿيندو رهندو، ۽ جيستائين سج قائم آهي، تيستائين آءٌ سندس تخت قائم رکندس.

³⁷ هائو، جيستائين آسمان ۾ چنڊ قائم آهي، تيستائين سندس بادشاهت قائم وَ دائم رهندي.“

بادشاهہ جي شڪست تي افسوس ڪرڻ

³⁸ پر اي خداوند! ڏس، هاڻي تون پنهنجي مسح ڪيل تي ڏاڍو ڪاوڙيو آهين. تو پنهنجي انهيءَ مخصوص ڪيل بادشاهہ کي رد ڪيو آهي، ۽ کيس ڇڏي ڏنو اٿيئي.

³⁹ تو پنهنجي ٻانهي سان ٻڌل عهد کي منسوخ ڪيو آهي، ۽ انهيءَ جي تاج کي خاڪ ۾ ملائي ڇڏيو اٿيئي.

⁴⁰ تو هن جي شهر جون ڀتيون ڀڃي ڪيرائي ڇڏيون آهن، ۽ انهيءَ جي قلعن کي ڊاهي کنڊر بڻائي ڇڏيو اٿيئي.

⁴¹ رستي کان لنگھندڙ سڀيئي تنهنجي انهيءَ چونڊيل کي پيا لٽين ڦرين ٿا. سندس آس‌پاس جي قومن وارا مٿس طعنا هڻن ٿا.

⁴² تو ئي سندس مخالفن کي انهيءَ تي فاتح بڻايو آهي. ائين ڪري تو سندس سڀني ويرين کي خوش ڪيو آهي.

⁴³ تو هن جي تلوار جي ڌار کي موڙي ڇڏيو آهي، ۽ جنگ جي وقت سندس پيرن کي ڄمڻ ڪين ڏنو اٿيئي.

⁴⁴ تو هن جي شاهي شان کي مِٽائي ڇڏيو آهي، ۽ سندس تخت کي خاڪ ۾ ملائي ڇڏيو اٿيئي.

⁴⁵ تو کيس جوانيءَ ۾ ئي پوڙهو بڻائي ڇڏيو آهي، ۽ خواريءَ سان کيس ڍڪي ڇڏيو اٿيئي.

پنهنجي بچاءَ لاءِ بادشاهہ جي دعا

⁴⁶ اي خداوند! ڪيستائين، ڇا ابد تائين منهن موڙي ڇڏيندين؟ تون ڪيستائين پنهنجي غضب کي باهہ جيان ڀڙڪائيندو رهندين؟

⁴⁷ اي خداوند! ڏس، منهنجي زندگي ڪيتري نہ ٿوري آهي! ڏس، تو بني آدم کي ڪيڏو نہ فاني بڻايو آهي!

⁴⁸ ڇا اهڙو ڪو انسان آهي جيڪو موت نہ ڏسندو ۽ پيو جيئندو؟ ڇا ڪو اهڙو آهي جيڪو قبر کان پنهنجي جان بچائي سگھندو؟

⁴⁹ اي پروردگار! تنهنجي اها شفقت ڪٿي آهي، جيڪا پهريائين هئي؟ جنهن بابت تو دائود سان پنهنجي وفا جو قسم کنيو هو.

⁵⁰ اي منهنجا رب! پنهنجي هن بندي کي ياد ڪر، جنهن جي بدنامي پئي ٿئي. هائو، آءٌ سڀني غير قومن جا طعنا پنهنجي سيني تي پيو سهان.

⁵¹ اي خداوند! ڏس، تنهنجا دشمن ڪيئن نہ قدم قدم تي، تنهنجي مسح ڪري مخصوص ڪيل هن بادشاهہ کي طعنا هڻن ٿا.

⁵² شال سدائين خداوند جي واکاڻ هجي. آمين، ثم آمين.