زبور 8 - Muslim Sindhi Bible

خداوند جي عظمت ۽ انسان جو مرتبو

(استاد موسيقار لاءِ هدايت: هي ”گتيت“ سُر ۾ ڳايو وڃي. دائود جي زبورن ۾ شامل)

¹ اي خداوند، اسان جا رب! سڄي دنيا تي تنهنجو نالو ڪيڏو نہ سربلند آهي! تو پنهنجي عظمت کي آسمانن کان بہ مٿي قائم ڪيو آهي.

² تو ئي ننڍڙن ٻارن ۽ کير پياڪن جي واتان، پنهنجي دشمنن آڏو پنهنجي واکاڻ ڪرائي آهي، تان‌تہ تون پنهنجي دشمنن ۽ مخالفن کي ماٺ ڪرائين.

³ جڏهن آءٌ آسمانن کي ڏسان ٿو، جيڪي تنهنجي هٿن جي ڪاريگري آهن، جڏهن آءٌ چنڊ تارن تي غور ڪريان ٿو، جيڪي تو ئي مقرر ڪيا آهن،

⁴ تڏهن آءٌ سوچيان ٿو تہ انسان ڇا آهي جو تون ان جي يادگيري ڪرين؟ يا آدمزاد ڇا آهي جنهن جي تون سار سنڀار لهين؟

⁵ تڏهن بہ تو هن کي پاڻ کان ٿورو گھٽ بڻايو آهي، تو هن کي شان وَ شوڪت جو تاج کڻي پهرايو آهي.

⁶ تو هن کي پنهنجي ڪاريگريءَ تي اختيار ڏنو آهي، تو سڀني شين کي هن جي هٿ هيٺ ڪري ڇڏيو آهي.

⁷ تو رڍون ٻڪريون ۽ ڍور ڍڳا، بلڪ سڀيئي جھنگلي جانور پڻ هن جي اختيار ۾ ڏنا آهن.

⁸ ان کان علاوہ پکي ۽ مڇيون، بلڪ جيڪو بہ سمنڊن ۾ چُري ڦِري ٿو، سو سڀ تو هن جي هٿ هيٺ ڪيو آهي.

⁹ اي خداوند، اسان جا رب! سڄي دنيا تي تنهنجو نالو ڪيڏو نہ سربلند آهي!