زبور 60 - Muslim Sindhi Bible

ڇڏائڻ لاءِ دعا

(استاد موسيقار لاءِ هدايت: هي ”عهد وارو سوسن“ جي سُر تي ڳايو وڃي. دائود هي زبور تعليم ڏيڻ لاءِ ٺاهيو. هن پنهنجو هي اُڪريل زبور ان وقت چيو، جڏهن هن نهرائم ۽ ضوباہ ملڪن جي ارامين سان جنگ ڪئي ۽ سندس فوجي سپهہ‌سالار يوآب موٽ کائي ڪلر واري ماٿريءَ ۾ ٻارهن هزار ادومين کي ماري ڇڏيو هو.)

¹ اي خدا! تو اسان کي رد ڪيو آهي، ۽ تو ئي اسان کي هارائي ڇڏيو آهي. تون اسان سان ڪاوڙيو آهين، پر هاڻ اسان کي بحال ڪر.

² تو ڌرتيءَ کي لوڏي ڇڏيو آهي، ۽ تو ئي ان کي چيري ڇڏيو آهي. پر هاڻ تون انهيءَ جا چير بند ڪر، ڇاڪاڻ تہ اها سخت لوڏي ۾ آهي.

³ تو پنهنجيءَ هن قوم کي سختين جو منهن ڏيکاريو آهي. تو اسان کي ڄڻ تہ اهڙي مئي پيئاري آهي جيڪا ٿاٻڙائي ٿي.

⁴ جيڪي تنهنجو خوف ٿا رکن تن کي تو هڪڙو جھنڊو ڏنو آهي، تان‌تہ انهيءَ کي دشمنن جي تيرڪمانن آڏو کڙو ڪري ان هيٺان هو پناهہ وٺن.

⁵ تون اسان جي ٻڌ، ۽ پنهنجي زورآور هٿ سان اسان جي مدد ڪر، تان‌تہ اسين تنهنجا محبوب فتحياب ٿيون.

⁶ خدا پنهنجي مقدس ترين جاءِ مان واعدو فرمايو آهي تہ ”آءٌ فتحيابيءَ جي خوشيءَ وچان سڪم جي علائقي جا ڀاڱا ڀاڱا ڪندس، ۽ سڪات واري ماٿري پڻ پنهنجي قوم ۾ ورهائي ڇڏيندس.

⁷ جِلعاد جو علائقو منهنجو آهي ۽ منسي بہ منهنجو آهي، افرائيم منهنجو لوهي ٽوپ آهي، ۽ يهوداہ منهنجي شاهي لٺ آهي.

⁸ موآب جو ملڪ منهنجي هٿن ڌوئڻ جو ٿانءُ آهي، ادوم ملڪ تي آءٌ پنهنجي جُتي رکندس، ۽ فلستين جي ملڪ تي آءٌ فتح جو نعرو هڻندس.“

⁹ اي خدا! ڪير مون کي ادوم ملڪ تائين پهچائيندو؟ ڪير مون کي ان جي ڪوٽ واري شهر ۾ وٺي ويندو؟

¹⁰ اي خدا! ڇا اهو تون ئي نہ آهين، توڙي جو اسان کي رد ڪيو اٿيئي، ۽ اسان جي لشڪرن سان گڏ نہ ٿو هلين؟

¹¹ دشمنن جي مقابلي ۾ تون اسان جي مدد ڪر، ڇاڪاڻ تہ انساني مدد بلڪل اجائي آهي.

¹² خدا جي مدد سان اسين فتح جا جوهر ڏيکارينداسين، ڇوجو اهو ئي آهي جيڪو اسان جي دشمنن کي لتاڙيندو.