زبور 44 - Muslim Sindhi Bible

پناهہ لاءِ پڪار

(استاد موسيقار لاءِ، بني قورح جي زبورن ۾ شامل)

¹ اي خدا! اسان پنهنجن ابن ڏاڏن کان پنهنجي ڪنن سان ٻڌو آهي، تہ تو سندن ڏينهن ۾ ڪيڏا نہ عجيب وَ غريب ڪم ڪيا هئا.

² هائو، تو قديم زماني ۾ ڌارين قومن کي ڀڄائي سندن ملڪ ڪنعان ۾ کين آباد ڪيو. انهن قومن کي برباد ڪري تو پنهنجي قوم کي خوشحال بڻايو.

³ تنهنجي قوم انهيءَ ملڪ تي پنهنجي تلوار سان قبضو نہ ڪيو هو، نڪي هنن پنهنجي طاقت سان اهو فتح ڪيو هو، بلڪ تنهنجي زورآور هٿ ۽ تنهنجي وڏي قدرت ئي هي سڀ ڪيو. تو هنن تي پنهنجي ڪرم جي نظر ڪئي، ڇاڪاڻ تہ تو کين پيار ٿي ڪيو.

⁴ اي خدا! اي منهنجا بادشاهہ! تو ئي اسان بني يعقوب کي سوڀون بخشيون آهن.

⁵ اسان پنهنجن دشمنن کي تنهنجي مدد سان ڌڪي ٿي ڪيرايو، ۽ تنهنجي ئي نالي سان پنهنجن مخالفن کي لتاڙي ٿي ڇڏيو.

⁶ آءٌ پنهنجي تيرڪمان تي ڀروسو نہ ٿو رکان، ۽ نہ وري منهنجي تلوار ئي ڪو مون کي بچائي ٿي سگھي،

⁷ بلڪ اسان کي پنهنجن دشمنن کان تو ئي تہ بچايو ٿي. هائو، جن اسان سان عداوت ٿي رکي، تن کي تو ئي شڪست ڏيئي خوار خراب ٿي ڪيو.

⁸ سو اسين هر وقت تو خدا تي فخر ڪندا ٿا رهون. هائو، اسين هميشہ تنهنجي نالي جي ئي واکاڻ ٿا ڪريون.

⁹ پر هاڻي جيئن تہ تو اسان کي ڇڏي ڏنو آهي، ۽ اسان جي لشڪرن سان گڏ ڪين ٿو هلين، سو اسين شڪست کائي خوار خراب ٿي ويا آهيون.

¹⁰ تو اسان جي دشمنن اڳيان اسان کي ڀڄائي ڪڍيو آهي، ۽ انهن اسان جو مال ملڪيت لٽيو ڦريو آهي.

¹¹ تو اسان کي ڪُسڻ وارين رڍن وانگر بڻائي ڇڏيو آهي، ۽ قومن منجھہ اسان کي ڪڻو ڪڻو ڪري ڇڏيو اٿيئي.

¹² تو پنهنجي قوم کي معمولي قيمت ۾ وڪڻي ڇڏيو آهي، جنهن مان تو کي ڪو فائدو حاصل نہ ٿيو آهي.

¹³ تو اسان تي غير قومن کان طعنا هڻايا آهن. هائو، آس‌پاس رهندڙ اسان تي ٺٺوليون ۽ چٿرون ٿا ڪن.

¹⁴ تو اسان کي قومن منجھہ پهاڪي جو سبب بڻايو آهي، جن ۾ اسين کلڻ‌هاب بڻيا آهيون.

¹⁵ هاڻ ڏينهن رات ذلت جو منهن ڏسڻو ٿو پوي، سو آءٌ تہ شرم منجھہ ٻڏي ويو آهيان.

¹⁶ طعنا هڻندڙن ۽ توهين ڪندڙن جي ڳالهين، ۽ دشمنن جي وير وٺڻ ڪري منهنجو هي حال ٿيو آهي.

¹⁷ توڙي جو اسان جو ههڙو حال ٿيو آهي، تڏهن بہ تو کي ڪين وساريو اٿئون، نڪي وري تو سان ٻڌل عهد کي اسان ڪڏهن ٽوڙيو آهي.

¹⁸ اسان جون دليون تو کان ڪڏهن بہ ڪين ڦريون آهن، نڪي وري اسان جا پير تنهنجيءَ واٽ کان ڪڏهن هٽيا آهن.

¹⁹ تڏهن بہ تو اسان کي بي‌وس بڻائي ويرانين ۾ ڇڏي ڏنو آهي، ۽ گھُگھُہ اونداهيءَ جي حوالي ڪري ڇڏيو اٿيئي.

²⁰ جيڪڏهن اسين تو پنهنجي خدا جو نالو وساري ڇڏيون ها، يا ڪنهن ڌارئي معبود جي آڏو پنهنجا هٿ ڊگھيريون ها،

²¹ پوءِ ڇا تون انهيءَ کي پوري طرح ڄاڻي نہ وٺين ها؟ ڇاڪاڻ تہ تون تہ دلين جا ڳجھہ بہ ڄاڻين ٿو.

²² تنهن هوندي بہ اسين تو خاطر روزانو موت جو منهن ڏسندا رهون ٿا. هائو، اسان سان ڪوس جي رڍن وارو سلوڪ ڪيو وڃي ٿو.

²³ اي اسان جا ڌڻي! جاڳ، تون ڇو ستو پيو آهين؟ سجاڳ ٿيءُ، هميشہ جي لاءِ اسان کي ڇڏي نہ ڏي.

²⁴ تون اسان کان پنهنجو منهن ڇو ٿو موڙين؟ تون اسان جي مصيبت ۽ مظلوميءَ کي ڇو ٿو وسارين؟

²⁵ اسان کي شڪست ڏيئي ڌرتيءَ تي ڪيرايو ويو آهي، ايتري قدر جو اسين مٽيءَ سان گڏ مٽي ٿي ويا آهيون.

²⁶ اي خداوند! تون اُٿي اچي اسان جي مدد ڪر. پنهنجي دائمي شفقت جي خاطر تون اسان کي اچي بچاءِ.