زبور 41 - Muslim Sindhi Bible

بيمار ماڻهوءَ جي دعا

(استاد موسيقار لاءِ، دائود جي زبورن ۾ شامل)

¹ سڀاڳا آهن اهي ماڻهو، جيڪي هيڻن جي سار لهن ٿا. انهن کي مصيبت جي وقت تي خداوند ڇڏائيندو.

² خداوند سندن حفاظت ڪندو ۽ حياتي بچائيندو. هو کين سندن ملڪ ۾ برڪتن سان نوازيندو، ۽ سندن دشمنن جي مرضيءَ تي کين هرگز نہ ڇڏيندو.

³ بيماريءَ جي وقت تي خداوند انهن جي سار لهندو. هائو، بيماريءَ جي بستري تي هو کين تندرستي بخشيندو.

⁴ آءٌ دعا ٿو گھران تہ ”اي خداوند! بيشڪ مون تنهنجو گناهہ ڪيو آهي، پر تون مون تي رحم ڪر ۽ مون کي شفا بخش.“

⁵ منهنجا دشمن ساڙ منجھان مون لاءِ هيئن چوندا ٿا وتن تہ ”ڪڏهن هن تي موت ايندو، ۽ ڪڏهن سندس نالو ميٽجي ويندو؟“

⁶ جيڪي بہ منهنجي عيادت لاءِ اچن ٿا، سي رياڪاريءَ واريون ڳالهيون ٿا ڪن. هو پنهنجيءَ دل ۾ بدنيتيءَ واريون ڳالهيون رٿي ٻاهر وڃي اهي ماڻهن کي ٻڌائين ٿا.

⁷ جن کي مون سان عداوت آهي سي پاڻ ۾ سُس پُس پيا ڪن. اهي مون بابت تمام بريون ڳالهيون سوچيندا ٿا رهن،

⁸ ۽ چوندا ٿا وتن تہ ”هن کي بري بيماري لڳي آهي، سو هاڻي جو هي ليٽيو آهي تہ وري ڪڏهن ڪين اٿندو.“

⁹ منهنجو اهو گَهرو دوست پڻ، جنهن تي منهنجو ڀروسو هو، ۽ جنهن منهنجو نمڪ کاڌو هو سو بہ منهنجي خلاف ٿيو آهي.

¹⁰ پر اي خداوند! تون مون تي رحم ڪر، ۽ مون کي اُٿاري کڙو ڪر، انهيءَ لاءِ تہ آءٌ پنهنجي دشمنن کان بدلو وٺان.

¹¹ جڏهن منهنجا دشمن مون کي شڪست ڏيڻ ۾ ناڪام ٿيندا، تڏهن آءٌ ڄاڻي وٺندس تہ تون سچ پچ مون سان راضي آهين.

¹² تون مون کي منهنجي سچائيءَ تي قائم رکين ٿو. تون ئي مون کي پنهنجي حضور ۾ هميشہ قائم رکندين.

¹³ شل خداوند، بني اسرائيل جي خدا جي واکاڻ هجي! ازل کان وٺي ابد تائين شال سندس واکاڻ هجي! آمين، ثم آمين.