زبور 26 - Muslim Sindhi Bible

نيڪ ماڻهوءَ جي دعا

(دائود جي زبورن ۾ شامل)

¹ اي خداوند! مون کي سچار قرار ڏي، ڇوجو آءٌ ايمانداريءَ سان هليو آهيان. تو خداوند تي مون ڀروسو رکيو آهي، ۽ ان ۾ آءٌ ڪين ٿاٻڙيو آهيان.

² اي خداوند! ڀلي تون امتحان وٺ ۽ مون کي آزماءِ، تون منهنجيءَ دل ۽ منهنجي دماغ جي پرک لهُہ.

³ تو خداوند جي لافاني شفقت منهنجي اکين اڳيان آهي. آءٌ تنهنجي سچائيءَ واري راهہ تي هلندو رهيو آهيان.

⁴ آءٌ بيهودن ماڻهن سان ڪڏهن گڏجي ڪين ويٺو آهيان، نہ ئي مون ڪڏهن دوکيبازن جو ڪو ساٿ ڏنو آهي.

⁵ بدڪارن جي ٽولي کان مون کي نفرت آهي. آءٌ انهن بڇڙن سان ڪڏهن ڪين ويٺو آهيان.

⁶ اي خداوند! آءٌ تنهنجي هيڪل ۾ پنهنجي بي‌ڏوهي هجڻ جي ثابتي ڏيڻ لاءِ پنهنجا هٿ ڌوئي تنهنجي قربان‌گاهہ جو طواف ٿو ڪريان.

⁷ طواف ڪندي آءٌ تنهنجا شڪرانا پيو ڳايان، ۽ تنهنجي سڀني عجيب ڪمن جو بيان ڪندو ٿو رهان.

⁸ اي خداوند! جتي تون رهين ٿو، هائو، جنهن جاءِ ۾ تنهنجو جلوو ٿو چمڪي، تنهن سان آءٌ پيار ڪريان ٿو.

⁹ تون مون کي گنهگارن سان گڏي ناس نہ ڪجانءِ، نڪي خوني ماڻهن سان گڏ مون کي موت جي سزا ڏجانءِ.

¹⁰ اهي ماڻهو بدڪاريءَ منجھہ ٻڏل آهن، ۽ سندن هٿ رشوتن ۾ رنڱيل آهن.

¹¹ پر جيئن تہ آءٌ پنهنجي سچائيءَ سان هلندو رهان ٿو، سو تون مون تي رحم ڪر ۽ مون کي اچي ڇڏاءِ.

¹² منهنجا قدم سنئين سڌي رستي تي قائم آهن، سو اي خداوند! آءٌ هيڪل جي وڏين گڏجاڻين ۾ ضرور تنهنجي واکاڻ ڪندس.