زبور 19 - Muslim Sindhi Bible

مخلوق ۾ خدا جو جلوو

(استاد موسيقار لاءِ، دائود جي زبورن ۾ شامل)

¹ آسمان خدا جو جلوو ظاهر ڪن ٿا. بيشڪ اهي سندس هٿن جي ڪاريگريءَ کي پڌرو ڪن ٿا.

² هر ڪو ڏينهن ٻئي ڏينهن کي خدا جي عظمت ٿو ٻڌائي، ۽ هر ڪا رات ٻيءَ رات کي خدا جي حڪمت ٿي سيکاري.

³ توڙي جو انهن جي نڪي ٻولي ٿي ٻڌجي، نہ ڪو لفظ، ۽ نہ ئي وري انهن جو ڪو آواز ٻڌجڻ ۾ ٿو اچي،

⁴ تہ بہ انهن جي لات سڄي دنيا ۾، ۽ انهن جو پيغام ڌرتيءَ جي ڇيڙي تائين ٿو پهچي. آسمانن منجھہ خدا سج جي واسطي خيمو کوڙيو آهي،

⁵ جيڪو صبح جو گھوٽ جيان پنهنجي ڪمري مان ٻاهر نڪري ٿو، ۽ هڪ پرجوش جوان جيان گوءِ ۾ ڊوڙڻ لاءِ تيار ٿو ٿئي.

⁶ هو آسمان جي هڪڙي ڇيڙي کان نڪري ٻئي ڇيڙي تائين گشت ڪري ٿو. هن جي گرميءَ کان ڪڏهن بہ ڪا شيءِ لڪي نہ ٿي سگھي.

شريعت جي واکاڻ

⁷ خداوند جي شريعت ڪامل آهي، جيڪا جان کي تازگي ڏئي ٿي. هن جا حڪم ڀروسي جهڙا آهن، جيڪي نادانن کي بہ دانائي ٿا بخشن.

⁸ خداوند جا قاعدا سچا آهن، جيڪي دل کي خوشيون ٿا ڏين. هن جا حڪم حق وارا آهن، جيڪي اکين کي روشن ٿا ڪن.

⁹ خداوند جو خوف رکڻ ۾ پاڪيزگي رهي ٿي، سندس خوف هميشہ هميشہ تائين رکيو ويندو. خداوند جا فيصلا برحق ۽ سڀ جو سڀ سچا آهن.

¹⁰ اهي ماڻهن کي سون کان، بلڪ نج سون کان بہ وڌيڪ پسند آهن. اهي ماکيءَ کان، بلڪ ماناري واري ماکيءَ کان بہ وڌيڪ مٺا آهن.

¹¹ آءٌ جيڪو خداوند جو ٻانهو آهيان، تنهن کي انهن مان ڄاڻ حاصل ٿئي ٿي. بيشڪ انهن تي عمل ڪرڻ سان بيحد اجر ملي ٿو.

¹² اهڙو ماڻهو ڪير آهي، جيڪو پنهنجيءَ ڀُل کي پروڙي سگھي؟ سو اي خداوند! تون مون کي غير ارادي قصورن کان بچاءِ.

¹³ تون پنهنجي ٻانهي کي گستاخيءَ جي گناهن کان پڻ روڪ. شل ائين نہ ٿئي جو اُهي مون تي غالب پئجي وڃن! تنهنجي مدد سان ئي آءٌ بي‌ڏوهي ٿي پوندس، ۽ تو کان باغي ٿيڻ جهڙي گناهہ کان بچي ويندس.

¹⁴ اي خداوند! اي منهنجا محافظ! ۽ اي مون کي ڇڏائڻ جو حق رکندڙ! شال منهنجيون ڳالهيون ۽ منهنجا خيال تو وٽ قبول پون!