زبور 147 - Muslim Sindhi Bible

خداوند قادرِمطلق جي ثنا

¹ خداوند جي واکاڻ ڪريو. اسان جي خدا جي واکاڻ ڳائڻ سٺو آهي، ڇاڪاڻ تہ اها ڳائڻ بيحد چڱي ۽ دلپسند آهي.

² خداوند پاڻ يروشلم شهر وري اڏي ٿو. هو بني اسرائيل کي جلاوطنيءَ مان آڻي اتي گڏ ڪري ٿو.

³ ٽٽل دلين کي هو ئي شفا بخشي ٿو، انهن جي زخمن کي هو ئي پٽيون ٻڌي ٿو.

⁴ هو تارن جو تعداد مقرر ڪري ٿو، ۽ هر هڪ تاري تي جدا جدا نالو رکي ٿو.

⁵ اسان جو خداوند عظيم ۽ وڏيءَ قدرت وارو آهي. هن جي حڪمت جو ڪو ئي بہ ڪاٿو ناهي.

⁶ خداوند پنهنجي تابعدارن کي سربلند ڪري ٿو، پر هو بڇڙن ماڻهن کي خاڪ ۾ ملائي ڇڏي ٿو.

⁷ اوهين خداوند جي حضور ۾ شڪراني جا گيت ڳايو. اوهين سارنگيون وڄائيندي اسان جي خدا جي واکاڻ ڪريو.

⁸ انهيءَ سبب جو هو آسمان کي ڪڪرن سان ڍڪي ٿو، ڌرتيءَ تي مينهن وسائي ٿو، ۽ ٽڪرن تي گاهہ اُڀاري ٿو.

⁹ هو نہ رڳو ڪانون جي پڪاريندڙ ٻچڙن کي، بلڪ هر جانور توڙي پکيءَ کي کاڌو مهيا ڪري ٿو.

¹⁰ جنگي گھوڙن جي طاقت کان هو خوش ڪين ٿو ٿئي، نڪي وري جنگي جوڌن کان ئي هو متاثر ٿئي ٿو،

¹¹ بلڪ خداوند انهن کان ئي خوش ٿئي ٿو جيڪي کانئس ڊڄن ٿا، هائو، انهن کان جيڪي سندس دائمي رحمت ۾ اميد رکن ٿا.

¹² اي يروشلم! خداوند جي واکاڻ ڪر، هائو، اي صيئون! پنهنجي خدا کي سڳورو چئُہ،

¹³ ڇاڪاڻ تہ هُن تنهنجي دروازن جا گز مضبوط ڪيا آهن، ۽ تنهنجي رهاڪن کي برڪت عطا ڪئي اٿائين.

¹⁴ هو تنهنجي سرحدن ۾ امن وَ سلامتي آڻي ٿو، ۽ عمدي ڪڻڪ سان تو کي ڀرپور ڪري ٿو.

¹⁵ هو پنهنجا حڪم ڌرتيءَ ڏانهن موڪلي ٿو، ۽ هڪدم انهن تي عمل ٿي وڃي ٿو.

¹⁶ هو برف کي ڪپهہ جيان ڌرتيءَ تي ڪيرائي ٿو، ۽ پاري کي خاڪ جيان پکيڙي ڇڏي ٿو.

¹⁷ هو ڳڙن کي مانيءَ جي ڀورن وانگر وسائي ٿو، ۽ سندس موڪليل سرديءَ ۾ نديون بہ ڄمي برف ٿيو وڃن.

¹⁸ پوءِ جڏهن هو حڪم ڏئي ٿو تہ واءُ گھلڻ لڳي ٿو، برف رجي وڃي ٿي ۽ ندين جو پاڻي وري وهڻ لڳي ٿو.

¹⁹ هن بني يعقوب کي پنهنجو فرمان عطا ڪيو آهي، هائو، بني اسرائيل تي پنهنجا قاعدا قانون پڌرا ڪيا اٿس.

²⁰ هن ٻي ڪنهن بہ قوم کي اهڙيءَ نموني پنهنجي قاعدن قانونن کان آگاهہ ڪين ڪيو آهي. خداوند جي واکاڻ ڪريو.