زبور 132 - Muslim Sindhi Bible

خدا ۽ دائود جي وچ ۾ معاهدو

(هيڪل جي زيارت جو گيت)

¹ اي خداوند! تون دائود کي نہ وسار، هن جيڪي ڏک ڏٺا آهن تن کي تون ياد ڪر.

² اي خداوند! هن ڪيئن نہ تو سان قسم کنيو هو، هائو، تو يعني يعقوب جي قادر آڏو هي باسون باسيون هئائين تہ

³ ”آءٌ پنهنجي پلنگ تي ڪين سمهندس، بلڪ پنهنجي گھر ۾ داخل ئي نہ ٿيندس،

⁴ آءٌ پنهنجي اکين ۾ ننڊ کي اچڻ نہ ڏيندس، بلڪ پنهنجي ڇپرن تي آءٌ پنڪي بہ اچڻ ڪين ڏيندس،

⁵ جيستائين تو خداوند لاءِ ڪا جاءِ حاصل نہ ڪريان، هائو، جيستائين تو يعني يعقوب جي قادر لاءِ گھر نہ اڏيان.“

⁶ دائود چيو هو تہ ”جڏهن اسين بيت‌لحم ۾ هئاسين، تڏهن اسان کي خبر پيئي تہ عهد واري صندوق قريت‌يعريم ۾ آهي. سو اسان اها اتان وڃي کنئي.

⁷ تڏهن اسان اتي چيو تہ ’اچو تہ خداوند جي گھر هلون، ۽ سندس پيرن جي صندليءَ آڏو هلي سجدو ڪريون.‘“

⁸ سو هاڻ اُٿ، اي خداوند! پنهنجي نئين آرام‌گاهہ ۾ هل، پنهنجي قدرت واري صندوق سان انهيءَ هيڪل ۾ داخل ٿيءُ.

⁹ شال ڪاهن سچائيءَ سان پنهنجا فرض ادا ڪن، ۽ تنهنجي چونڊيل قوم خوشيءَ وچان نعرا هڻي!

¹⁰ اي خداوند! پنهنجي بندي دائود جي خاطر، تون پنهنجي مسح ڪري مخصوص ڪيل بادشاهہ کان منهن نہ موڙ.

¹¹ انهيءَ سبب جو تو سچائيءَ سان دائود سان قسم کنيو هو، جنهن کان تون ڪڏهن نہ ڦرندين تہ ”تو کان پوءِ تنهنجي اولاد مان ئي هڪ کي تخت عطا ڪندس.

¹² پوءِ جيڪڏهن تنهنجو اولاد منهنجي عهد کي قائم رکندو، ۽ جيڪا شريعت آءٌ کين سيکاريندس تنهن تي عمل ڪندا رهندا، تہ پيڙهي بہ پيڙهي اهي تنهنجي تخت تي ويهندا رهندا.“

¹³ بيشڪ خداوند صيئون کي چونڊي ڪڍيو آهي. هن انهيءَ کي پنهنجي رهڻ جي خاطر پسند ڪيو آهي،

¹⁴ ڇاڪاڻ تہ چيائين تہ ”هيءَ ئي هميشہ لاءِ منهنجي آرام‌گاهہ آهي. آءٌ هتي رهي حڪمراني ڪندس، ڇوجو انهيءَ کي پسند ڪيو اٿم.

¹⁵ انهيءَ شهر يروشلم جي رزق ۾ آءٌ جھجھي برڪت وجھندس، آءٌ ان جي غريبن کي بہ ڍءَ تي ماني کارائيندس.

¹⁶ انهيءَ برڪت سان ان شهر جا ڪاهن بہ ڍاول رهندا، ۽ ان شهر ۾ رهندڙ چونڊيل قوم وارا خوشيءَ وچان نعرا هڻندا.

¹⁷ اتي آءٌ دائود جي اولاد مان هڪ زورآور بادشاهہ کڙو ڪندس، ۽ پنهنجي انهيءَ مسح ڪري مخصوص ڪيل جو ڏيئو سدائين ٻريل رکندس.

¹⁸ ان بادشاهہ جي ويرين کي آءٌ شڪست ڏياري خوار خراب ڪندس، پر بادشاهہ کي شان وارو تاج پارائيندس.“