چوڻيون 27 - Muslim Sindhi Bible

¹ ايندڙ وقت بابت ٻٽاڪ نہ هڻو، ڇاڪاڻ تہ ڪوبہ نہ ٿو ڄاڻي تہ هاڻي يا هاڻي کان پوءِ ڇا ٿيندو.

² اوهين پنهنجي تعريف پاڻ نہ ڪريو، ڀلي تہ ڪو ٻيو اوهان جي واکاڻ ڪري.

³ پٿر ڳرو ٿو ٿئي ۽ واري اڃا بہ وزني ٿئي ٿي، مگر بي‌عقل جي بي‌عقلي ٻين لاءِ انهن کان وڌيڪ ڳري آهي.

⁴ ڪاوڙ ۽ غصي وارو ماڻهو خطرناڪ ٿو ٿئي، مگر جيڪو غيرت سان ڀريل آهي، تنهن آڏو ڪير ٿو بيهي سگھي؟

⁵ منهن تي سچ چئي ڏيڻ انهيءَ کان بهتر آهي جو محبت هجڻ ڪري ڪجھہ لڪايو وڃي.

⁶ دوست جي هٿان پهتل زخم بہ وفا سان ڀرپور آهن، مگر دشمن جو ڳل سان لائڻ بہ سراسر دوکو ۽ فريب آهي.

⁷ ڍاول ماڻهوءَ کي ماکيءَ مان بہ سواد نہ ٿو اچي، مگر بکايل ماڻهوءَ کي بصر بہ مٺو ٿو لڳي.

⁸ پنهنجي وطن کان دور ماڻهو ائين آهي، جيئن ڪو پکي پنهنجي آکيري کان ڀٽڪي ويو هجي.

⁹ سُرهو تيل ۽ عطر دل کي فرحت ٿا ڏين، مگر سچي دوستي اڃا بہ وڌيڪ راحت واري آهي.

¹⁰ پنهنجي مصيبت جي ڏينهن ۾ پنهنجي دوست يا پنهنجي پيءُ جي دوست کي ڇڏي پري وارن مائٽن ڏانهن نہ وڃو، ڇاڪاڻ تہ ويجھو دوست انهن کان وڌيڪ بهتر آهي.

¹¹ اي منهنجا ٻارؤ! ڏاها بڻجي منهنجي دل کي خوش ڪريو، انهيءَ لاءِ تہ طعني هڻندڙ کي آءٌ جواب ڏيئي سگھان.

¹² سياڻو ماڻهو مصيبت کي ايندو ڏسي پاسو ڪريو وڃي، مگر بي‌سمجھہ ماڻهو سڌا اوڏانهن وڌيو وڃن، ۽ پوءِ مصيبت ۾ وڃيو ڦاسن.

¹³ جيڪو ڪنهن اڻ‌واقف ماڻهوءَ جو ضامن ٿو پوي، سو انهيءَ لائق آهي تہ سندس ڪپڙا لاهي رکيا وڃن، بلڪ سندس مال ملڪيت بہ گروي رکيو وڃي.

¹⁴ صبح جو سوير اُٿي ڪنهن ستل دوست لاءِ وڏي آواز سان دعا گھرڻ انهيءَ دوست جي نظر ۾ بددعا آهي.

¹⁵ جھيڙاڳل زال ائين تنگ ٿي ڪري، جيئن مينهن واري ڏينهن ڦڙ ڦڙ جو لڳاتار پوندو رهڻ.

¹⁶ اهڙيءَ زال کي خاموش ڪرائڻ ايترو مشڪل آهي جيترو هوا کي جھلي بيهڻ، يا زيتون جي تيل کي مٺ ۾ بند ڪرڻ.

¹⁷ جهڙيءَ طرح لوهہ لوهہ کي تکو ڪري ٿو، تهڙيءَ طرح انسان هڪٻئي جي ذهن کي سکيا ڏيئي تيز ڪن ٿا.

¹⁸ جيڪو ڪنهن ڦلدار وڻ جي سنڀال ٿو ڪري، سو انهيءَ جو ميوو ضرور کائيندو. ساڳي نموني جيڪو نوڪر پنهنجي مالڪ جي حفاظت ٿو ڪري، سو ضرور عزت حاصل ڪندو.

¹⁹ جيئن ماڻهو آئيني ۾ پنهنجو منهن ڏسي ٿو، تيئن ئي هو پنهنجي قول ۽ فعل تي ويچار ڪرڻ سان پنهنجي شخصيت کي ڄاڻي سگھي ٿو.

²⁰ جيئن قبر ۽ پاتال ڪڏهن بہ ڍاپجڻ جا ناهن، تيئن ئي ماڻهو پنهنجي خواهشين مان ڪڏهن بہ نہ ٿو ڍاپجي.

²¹ چاندي توڙي سون باهہ ۾ پرکي سگھجن ٿا، مگر انسان جي پرک انهيءَ ۾ آهي تہ سندس تعريف ڪريو.

²² بي‌عقل ماڻهوءَ کي توڙي جو اُکري مُهريءَ ۾ اناج سان گڏ ڪُٽي ڪڍجي، تڏهن بہ هو بي‌عقل جو بي‌عقل ئي رهندو.

²³ اي ڌنارؤ! پنهنجي رڍن ٻڪرين جي وقت سر سار سنڀال لهو.

²⁴ انهيءَ سبب جو دولت هميشہ ساٿ نہ ٿي ڏئي، نڪي تخت وَ تاج ئي پيڙهين تائين قائم ٿو رهي.

²⁵ سو جڏهن ٽڪرين تان ۽ ٻنين مان گاهہ لڻي گڏ ڪبو آهي ۽ سائو گاهہ نئين سر ڦٽي نڪرندو آهي،

²⁶ تڏهن اوهين ڌڻ جي گھٽن جي اُن مان پنهنجي لاءِ ڪپڙا ٺاهي سگھو ٿا ۽ ٻڪرين مان ڪجھہ وڪڻي ٻني خريد ڪري سگھو ٿا.

²⁷ ٻڪرين جو کير بہ اوهان ۽ اوهان جي گھر وارن لاءِ توڙي اوهان جي ٻانهين جي لاءِ جھجھو هوندو.