چوڻيون 21 - Muslim Sindhi Bible

¹ خداوند حڪمرانن کي پنهنجي قابوءَ ۾ ٿو رکي، هو جيڏانهن چاهي ٿو، تيڏانهن پاڻيءَ جي واهين وانگر کين وهائي ٿو.

² انسان سمجھي ٿو تہ هو جيڪي ڪجھہ ڪري ٿو، سو صحيح آهي. مگر ياد رکو، خداوند ارادن کي جاچي ٿو.

³ سچائي ۽ انصاف خداوند جي نظر ۾ قربانين کان وڌيڪ افضل آهن.

⁴ بدڪار ماڻهو مغرور ۽ هٺيلا ٿا ٿين. هائو، سندن زندگي گناهن سان ڀريل ٿي ٿئي.

⁵ رٿابنديءَ سان محنت ڪندڙ جھجھي پيداوار حاصل ڪري ٿو سگھي، مگر جلدبازي ڪندڙ آخرڪار محتاج بڻجيو وڃي.

⁶ ٺڳيءَ وسيلي حاصل ڪيل دولت ٻاڦ مثل آهي، جيڪا جلد گم ٿيو وڃي. جيڪي اهڙي دولت جي ڳولا ٿا ڪن، سي موت جي ڳولا ٿا ڪن.

⁷ بدڪارن جو ظلم ئي کين برباد ڪري ڇڏيندو، ڇاڪاڻ تہ اهي سڌي رستي تي هلڻ کان انڪار ٿا ڪن.

⁸ چڱا ڪن چڱايون، برايون برن، جو وڙ جڙي جن سين، سو وڙ سي ئي ڪن.

⁹ جھڳڙيلو زال سان گڏ گھر ۾ رهڻ کان اهو بهتر آهي، تہ ماڻهو ڪنهن ڪنڊ پاسي ۾ وڃي گذاري.

¹⁰ بدڪار ماڻهو هميشہ بڇڙائي ٿا چاهين، انهن وٽ رحم آهي ئي ڪونہ.

¹¹ ٺٺولي ڪندڙ کي سزا ملڻ سان اٻوجھہ ماڻهو سمجھہ حاصل ڪري ٿو، جڏهن تہ سمجھہ وارو نصيحت ڪرڻ سان ڄاڻ حاصل ڪري ٿو.

¹² سچو خدا ڄاڻي ٿو تہ بدڪارن جي گھرن ۾ ڇا ٿي رهيو آهي. سو هو کين ڪيرائي چٽ ڪري ڇڏيندو.

¹³ جيڪو غريب جي دانهن تي پنهنجا ڪن بند ڪندو، سو جڏهن پاڻ دانهون ڪندو تہ ٻڌڻ وارو ڪوبہ نہ هوندو.

¹⁴ ڳجھہ ڳوهہ ۾ ڏنل تحفو ڪاوڙ ڍري ڪري ڇڏي ٿو. هائو، ڪڇ ۾ لڪائي ڏنل رشوت سخت غصي کي بہ ٿڌو ڪريو ڇڏي.

¹⁵ جڏهن انصاف ٿئي ٿو تہ نيڪ ماڻهو خوش ٿا ٿين، مگر بڇڙن ماڻهن کي ڏڪڻي وٺيو وڃي.

¹⁶ جيڪو انسان ڏاهپ واري رستي کان ڀٽڪي ٿو وڃي، سو موت جي منهن ۾ وڃيو پوي.

¹⁷ عياش ماڻهو ڪنگال ٿي ويندو، هائو، جيڪو عيش عشرت جو ڪوڏيو آهي، سو ڪڏهن بہ خوشحالي نہ ڏسندو.

¹⁸ سزا جي وقت نيڪ ماڻهو بچايا ويندا، مگر انهن جي بدلي بدڪارن کي سزا ڏني ويندي.

¹⁹ جھڳڙيلو ۽ چيڙاڪ زال سان گڏ رهڻ کان رڻ‌پٽ ۾ وڃي رهڻ بهتر آهي.

²⁰ عقلمند ماڻهن جي گھرن ۾ دولت وڌندي رهي ٿي، مگر بي‌وقوف ماڻهو جلدي کپايو ڇڏين.

²¹ سچار ۽ رحمدل ماڻهو نيڪي، عزت ۽ ڊگھي ڄمار ماڻيندا آهن.

²² هڪڙو عقلمند ماڻهو فوج سان ڀريل شهر کي شڪست ڏيئي ٿو سگھي. هائو، هو سندن مضبوط قلعي کي ڪيرائي مٿن قبضو ڪري ٿو سگھي.

²³ جيڪو پنهنجيءَ زبان تي ضابطو رکي ٿو، سو گھڻين ئي تڪليفن کان بچيو وڃي.

²⁴ هٺيلو ۽ مغرور ماڻهو جيڪو مغروريءَ سان ٿو هلي، تنهن کي هر ڪو ڏاهپ جو ويري ٿو سمجھي.

²⁵ سُست ماڻهوءَ جي خواهش هوندي آهي، تہ هو محنت نہ ڪري ۽ اهڙي خواهش کيس ماريو ڇڏي.

²⁶ هو سڄو ڏينهن وڌيڪ شين لاءِ سڪندو رهي ٿو، مگر سچار ماڻهو سخاوت سان ڏيندو رهي ٿو، ۽ ڪنجوسي نہ ٿو ڪري.

²⁷ خداوند بدڪارن جي قربانين کان نفرت ٿو ڪري، خاص طور جڏهن اهي بدنيتيءَ سان پيش ڪيون وڃن.

²⁸ ڪوڙي شاهد کي جلدي ماٺ ڪرايو ويندو، مگر سچو شاهد جيڪو سوچ ويچار سان ڳالهائي ٿو، تنهن جو هر هڪ لفظ قبول ڪيو ويندو.

²⁹ بدڪار ماڻهو پنهنجي رستي تي بضد ٿو رهي، مگر سچار ماڻهو سوچي سمجھي قدم کڻي ٿو.

³⁰ جيڪڏهن خداوند ڪنهن جي خلاف آهي تہ ڪابہ ڏاهپ، سوچ سمجھہ يا صلاح مصلحت ڪم نہ ٿي اچي.

³¹ لشڪرن کي گھوڙن جي گھڻائيءَ سان ڪاميابي نہ ٿي ملي، مگر فتح انهيءَ کي ملندي جنهن کي خداوند چاهي.