ايوب 32 - Muslim Sindhi Bible

اليهوءَ جو گفتگو ( 32‏:1‏–37‏:24 ) اليهوءَ جي ڪاوڙ

¹ آخرڪار ايوب جي ٽنهين دوستن ساڻس بحث ڪرڻ کان بس ڪئي، ڇاڪاڻ تہ هن پاڻ کي سچو ٿي سمجھيو.

² تڏهن رام خاندان جي بوز گھراڻي جو اليهو ولد براڪيل پنهنجي ڪاوڙ کي وڌيڪ روڪي نہ سگھيو، ڇاڪاڻ تہ ايوب پنهنجو پاڻ کي سچو ٿي قرار ڏنو ۽ خدا تي الزام ٿي هنيائين.

³ اليهوءَ جو غصو ايوب جي ٽنهين دوستن تي بہ ڀڙڪي اٿيو، ڇاڪاڻ تہ هو ايوب کي غلط ثابت ڪري نہ سگھيا هئا ۽ ائين هنن خدا کي ڏوهاري قرار ڏنو هو.

⁴ جيئن تہ اليهو انهن سڀني کان ننڍو هو، تنهنڪري هن تيستائين ايوب سان ڳالهائڻ جو انتظار ٿي ڪيو جيستائين هر ڪنهن ڳالهائي بس ڪئي.

⁵ پر جڏهن هن ڏٺو تہ اهي ٽيئي ايوب کي ڪا ورندي ڏيئي نہ سگھيا آهن، تڏهن کيس چڙ وٺي ويئي.

ڏاهپ عمر سان نہ پر خدا جي روح کان ملي ٿي

⁶ تڏهن اليهو ولد براڪيل بوزيءَ کين ورندي ڏيئي چيو تہ ”آءٌ عمر ۾ ننڍو آهيان ۽ اوهين تمام پيرسن آهيو، انهيءَ ڪري مون ماٺ ڪئي هئي ۽ پنهنجي راءِ ڏيڻ جي جرئت نہ ٿي ڪيم.

⁷ مون سوچيو تہ ’بزرگن کي ئي ڳالهائڻ گھرجي، ۽ وڏي عمر وارن کي ئي حڪمت سيکارڻ کپي.‘

⁸ پر نہ، اهو تہ خدا قادرِمطلق جو روح ئي آهي، جيڪو انسان ۾ اچي ٿو ۽ انهيءَ کي سمجھہ عطا ڪري ٿو.

⁹ اهو ضروري ناهي تہ وڏي عمر وارا ئي ڏاها هجن، يا پيرسن ماڻهو ئي حق سچ جي سمجھہ رکندا هجن.

¹⁰ تنهنڪري هاڻ، منهنجي ڳالهہ ڌيان ڏيئي ٻڌو، جيڪي آءٌ ڄاڻان ٿو سو آءٌ بہ اوهان کي ٻڌائيندس.

¹¹ ڏسو، جيستائين اوهين ڳالهائيندا رهيا، تيستائين آءٌ خاموش رهيس، ۽ جيستائين اوهين پنهنجا دليل ڳولي پيش ڪندا رهيا، تيستائين مون ويٺي اهي ٻڌا.

¹² هائو، منهنجو سڄو ڌيان اوهان ڏانهن هو. پر اوهان ۾ ڪوبہ اهڙو نہ هو، جيڪو ايوب کي قائل ڪري سگھي، يا سندس ڳالهين جو جواب ڏيئي سگھي.

¹³ پوءِ اوهين ڪيئن ٿا دعويٰ ڪريو تہ ’اسان کي ڏاهپ تہ مليل آهي، پر ايوب کي خدا ئي لاجواب ڪري سگھي ٿو، نڪي ڪو انسان.‘

¹⁴ جيئن تہ ايوب جون ڪيل ڳالهيون منهنجي خلاف نہ هيون، سو آءٌ اوهان جهڙين حجتن دليلن سان کيس ورندي ڪين ڏيندس.“

اليهوءَ جو ايوب سان ڳالهائڻ جو جوش

¹⁵ ”اي ايوب! تنهنجا ٽيئي دوست بي‌همت ٿي پيا آهن، ۽ تو کي وڌيڪ ڪو جواب ڏيئي نہ ٿا سگھن، وٽن چوڻ لاءِ ڪجھہ بہ نہ رهيو آهي.

¹⁶ آءٌ منتظر رهيس تہ هو وڌيڪ ڳالهائيندا، پر هو چپ چاپ ويٺا آهن ۽ ڪو جواب نہ ٿا ڏين.

¹⁷ سو هاڻي آءٌ جواب ڏيندس، آءٌ جيڪي ڄاڻان ٿو سو آءٌ اوهان کي ٻڌائيندس.

¹⁸ منهنجي اندر ۾ کوڙ ڳالهيون ڀريل آهن، سو منهنجي دل مون کي ڳالهائڻ تي مجبور ٿي ڪري.

¹⁹ ڏسو، جيڪڏهن مون کي ڳالهائڻ نہ ڏنوَ، تہ آءٌ منجھي منجھي انهيءَ سانداريءَ وانگر ڦاٽي پوندس، جيڪا نئين مئي سان ڀريل هجي.

²⁰ آءٌ ضرور ڳالهائيندس، تہ جيئن مون تان بار هلڪو ٿئي، آءٌ ضرور پنهنجا چپ کوليندس ۽ ورندي ڏيندس.

²¹ آءٌ ڪنهن بہ انسان جو لحاظ نہ ڪندس، نڪي ڪنهن ماڻهوءَ جي خوشامند ئي ڪندس.

²² آءٌ خوشامند ڪرڻ ڄاڻان ئي ڪين، ڇاڪاڻ تہ جيڪڏهن آءٌ ائين ڪريان ها تہ منهنجو خالق مون کي سگھو کڻي وٺي ها.