پيدائش 4 - Muslim Sindhi Bible

قابيل ۽ هابيل

¹ پوءِ آدم پنهنجيءَ زال حوا وٽ ويو ۽ هوءَ پيٽ سان ٿي. حوا کي پٽ ڄائو جنهن ڪري چوڻ لڳي تہ ”خداوند طرفان مون کي هڪ پٽ مليو آهي.“ سو حوا انهيءَ جو نالو قابيل رکيو.

² پوءِ کيس هڪ ٻيو پٽ هابيل ڄائو. هابيل ريڍار ۽ قابيل هاري بڻيو.

³ ڪجھہ عرصي کان پوءِ قابيل پنهنجي ٻنيءَ جي پيدائش مان ڪجھہ آڻي خداوند جي لاءِ نذرانو ڏنو.

⁴ هابيل بہ پنهنجي رڍن جا پهريتا ڦر آڻي نذرانو ڏنا. خداوند هابيل ۽ سندس نذراني کي قبول ڪيو.

⁵ پر قابيل ۽ سندس نذراني کي قبول نہ ڪيائين. تنهن تي قابيل کي ڏاڍي ڪاوڙ لڳي ۽ سندس منهن ڦري ويو.

⁶ تڏهن خداوند قابيل کي چيو تہ ”تون ڇو ڪاوڙيو آهين؟ تنهنجو منهن ڇو ڦري ويو آهي؟

⁷ جيڪڏهن تون صحيح ڪم ڪرين ها تہ آءٌ تنهنجو نذرانو قبول ڪريان ها. پر جيئن تہ تو صحيح ڪم نہ ڪيو آهي، سو خبردار متان تون هاڻي گناهہ ۾ ڦاسي پوين. گناهہ تو کي جھڪائڻ چاهي ٿو پر تون ضرور مٿس غالب پئُہ.“

⁸ پوءِ قابيل پنهنجي ڀاءُ هابيل کي چيو تہ ”هل تہ ٻنيءَ تي هلون.“ جڏهن اهي ٻنيءَ ۾ پهتا تہ قابيل پنهنجي ڀاءُ تي حملو ڪري کيس ماري وڌو.

⁹ تڏهن خداوند قابيل کان پڇيو تہ ”تنهنجو ڀاءُ هابيل ڪٿي آهي؟“ قابيل وراڻيو تہ ”مون کي خبر ناهي، آءٌ ڪو پنهنجي ڀاءُ جو سنڀاليندڙ آهيان ڇا؟“

¹⁰ تنهن تي خداوند چيس تہ ”تو هي ڇا ڪيو آهي؟ تنهنجي ڀاءُ جو رت مون کي زمين مان بدلي وٺڻ لاءِ پيو پڪاري.

¹¹ جنهن زمين تي تو پنهنجي ڀاءُ جو رت وهايو آهي سا تو کي رد ڪندي.

¹² جڏهن تون زمين تي هر هلائيندين تڏهن انهيءَ مان تو کي ڪجھہ بہ حاصل نہ ٿيندو. تون زمين تي رلندين ۽ ڌڪا کائيندين.“

¹³ تڏهن قابيل خداوند کي چيو تہ ”اها سزا منهنجي برداشت ڪرڻ کان ٻاهر آهي.

¹⁴ تون مون کي پنهنجي حضوريءَ ۽ ملڪ مان ڪڍين ٿو پيو. آءٌ زمين تي رلندو ۽ ڌڪا کائيندو وتندس ۽ جيڪو مون کي ڏسندو سو ماري وجھندم.“

¹⁵ پر خداوند جواب ڏنو تہ ”نہ. جيڪڏهن ڪوبہ تو کي ماريندو تہ انهيءَ کي ستوڻي سزا ملندي.“ سو هر ڪنهن کي خبردار ڪرڻ لاءِ خداوند قابيل تي هڪ نشان ڪري ڇڏيو تہ جيڪو بہ کيس ڏسي سو نہ ماريس.

¹⁶ سو قابيل خداوند جي حضوريءَ مان نڪري ويو ۽ نود نالي علائقي ۾ وڃي رهيو جيڪو عدن جي اوڀر پاسي هو.

قابيل جو اولاد

¹⁷ قابيل جي زال کي هڪ پٽ ڄائو جنهن جو نالو حنُوڪ رکيائين. پوءِ قابيل هڪ شهر ٻڌو ۽ ان جو نالو پنهنجي پٽ حنُوڪ جي نالي تي رکيائين.

¹⁸ حنُوڪ کي عيراد نالي هڪ پٽ ڄائو، عيراد کي محوياايل نالي پٽ ڄائو، محوياايل کي متوسلح نالي پٽ ڄائو ۽ متوسلح کي لمڪ نالي پٽ ڄائو.

¹⁹ لمڪ ٻہ زالون پرڻيو، جن مان هڪڙيءَ جو نالو عدہ ۽ ٻيءَ جو نالو صِلاہ هو.

²⁰ عدہ کي يابل ڄائو، جيڪو تنبن ۾ رهندڙن ۽ ڍورن پاليندڙن جو وڏو هو.

²¹ سندس ڀاءُ جو نالو يوبل هو، جيڪو ڦوڪ وارا ۽ تار وارا سڀيئي ساز وڄائيندڙن جو وڏو هو.

²² صِلاہ کي توبل‌قابيل ڄائو، جيڪو ٽامي ۽ لوهہ مان اوزار ٺاهيندو هو. توبل‌قابيل کي نعمہ نالي هڪ ڀيڻ هئي.

²³ هڪڙي ڏينهن لمڪ پنهنجي ٻنهي زالن کي چيو تہ ”اي عدہ ۽ صِلاہ! اوهين ڌيان سان منهنجي ڳالهہ ٻڌو، جيڪڏهن ڪو مون کي زخمي ڪري وجھي، بلڪ ڪو ٻار ئي مون کي رڳو ڌڪ هڻي، تہ آءٌ انهيءَ کي ماري چٽ ڪري ڇڏيندس.

²⁴ هائو، جيڪڏهن قابيل کي مارڻ واري کي ستوڻي سزا ملندي، تڏهن ٻڌي ڇڏيو تہ منهنجي مارڻ جي ڪوشش ڪرڻ واري کي ستهتروڻي سزا ملندي.“

سيت ۽ انوس

²⁵ آدم ۽ سندس زال کي هڪ ٻيو پٽ ڄائو. هوءَ چوڻ لڳي تہ ”خدا مون کي هابيل جي جاءِ تي هڪ ٻيو پٽ ڏنو آهي، جنهن کي قابيل قتل ڪيو هو.“ سو هن جو نالو سيت رکيائين.

²⁶ سيت کي بہ هڪ پٽ ڄائو، جنهن جو نالو انوس رکيائين. انهيءَ وقت کان وٺي ماڻهو خداوند جو پاڪ نالو وٺڻ لڳا.