इय्योब 21 - पवित्रशास्त्र मराठी समकालीन आवृत्ती

इय्योब

¹ मग इय्योबाने उत्तर देऊन म्हटले:

² “माझे बोलणे लक्षपूर्वक ऐका; आणि हेच तुमच्याकडून माझ्यासाठी सांत्वन असे असू द्या.

³ मी बोलत असताना धीर धरा, त्यानंतर खुशाल माझी थट्टा करा.

⁴ “माझी तक्रार मनुष्याविरुद्ध आहे काय? मी अधीर का असू नये?

⁵ माझ्याकडे पाहा आणि भयचकित व्हा; आपल्या मुखावर आपला हात ठेवा.

⁶ याविषयी मी विचार करतो, त्यावेळी मी भयभीत होतो; भीतीने माझे शरीर थरथर कापते.

⁷ दुर्जनांना दीर्घायुष्य का मिळते, वयाने परिपक्व होऊन ते सशक्त का होतात?

⁸ त्यांची मुले त्यांच्याभोवती स्थिर झालेली त्यांना दिसतात, आणि त्यांचे वंशज त्यांच्या दृष्टीपुढे असतात.

⁹ त्यांची घरे भयविरहीत व सुरक्षित असतात; परमेश्वराचा दंड त्यांच्यावर नसतो.

¹⁰ त्यांचा बैल निष्फळ असत नाही; त्यांच्या गाई वासरांना जन्म देतात आणि त्यांचा गर्भपात होत नाही.

¹¹ ते आपली मुले कळपासारखी बाहेर पाठवितात; आणि त्यांची लेकरे नाचत बागडतात.

¹² डफ आणि वीणा यांच्या तालावर ते गीते गातात; आणि बासरीच्‍या स्‍वरावर हर्षनाद करतात.

¹³ ते आपला जीवनक्रम समृद्धीत घालवितात आणि शांतीने खाली कबरेत जातात.

¹⁴ तरी ते परमेश्वराला म्हणतात, ‘आमच्यापासून दूर जा! तुमचे मार्ग जाणून घेण्याची आमची इच्छा नाही.

¹⁵ हा सर्वसमर्थ कोण आहे, की आम्ही त्यांची सेवा करावी? त्यांच्याकडे विनंती करून आम्हाला काय मिळणार?’

¹⁶ परंतु त्यांची समृद्धी त्यांच्या स्वतःच्या हातात नाही, म्हणून मी दुष्टांच्या योजनांपासून दूर थांबतो.

¹⁷ “तरी दुष्टांचा दिवा कितीदा विझला जातो? आणि कितीदा त्यांच्यावर विपत्ती येते, परमेश्वर त्यांच्यावर आपला क्रोध कितीदा आणतात?

¹⁸ ते कितीदा वार्‍यापुढे वाळलेल्या पेंढ्यांप्रमाणे असतात, व वादळापुढे उडविलेल्या भुशासारखे उडून जातात?

¹⁹ असे म्हटले जाते, ‘परमेश्वर दुर्जनांची शिक्षा त्याच्या संततीसाठी राखून ठेवतात.’ दुर्जनालाच स्वतःच्या पापाची परतफेड करू द्यावी, म्हणजे त्याला त्याचा अनुभव येईल!

²⁰ आपला नाश होत आहे हे त्याने स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहावे; सर्वसमर्थाच्या क्रोधाचा प्याला त्याने प्यावा.

²¹ जेव्हा त्याला नेमून दिलेला काळ समाप्त होतो तेव्हा आपण आपल्यामागे सोडून दिलेल्या कुटुंबाविषयी त्याला काय चिंता?

²² “परमेश्वराला कोण ज्ञान शिकवू शकेल, कारण सर्वोच्च व्यक्तीचा न्याय सुद्धा तेच करतात?

²³ एखादा मनुष्य पूर्ण जोमात असताना मरण पावतो, जो सुरक्षित आणि सुखी असतो,

²⁴ जो शरीराने सुदृढ, आणि हाडांनी धष्टपुष्ट आहे.

²⁵ आणि दुसरा एखादा जिवाच्या कडूपणात मरतो, ज्याने जीवनात कोणत्याही चांगल्या गोष्टींचा उपभोग घेतला नसतो.

²⁶ तरी ते दोघेही मेल्यानंतर मातीत एकमेका शेजारी पुरले जातात, आणि दोघेही किड्यांनी झाकले जातात.

²⁷ “आता तुम्ही काय विचार करतात हे मला चांगले माहिती आहे, माझे वाईट होईल अशा योजना तुम्ही करता.

²⁸ तुम्ही विचारता, ‘त्या महान व्यक्तीचे घर कुठे आहे, ज्यात दुष्टाचा डेरा होता?’

²⁹ जे प्रवास करतात त्यांना तुम्ही कधीही प्रश्न विचारला नाही काय? आणि त्यांच्या अनुभवांकडे लक्ष दिले नाही काय—

³⁰ अरिष्टाच्या दिवशी बहुधा दुष्टाचा बचाव होतो, आणि क्रोधाच्या दिवशी ते सोडविले जातात?

³¹ उघडपणे त्यांना कोण दोष लावणार? त्यांनी जे केले आहे, त्याचे प्रतिफळ त्यांना कोण देणार?

³² त्यांना कबरेकडे वाहून नेले जाते, आणि त्यांच्या धोंड्यावर पहारा ठेवतात.

³³ दरीतील माती त्याला गोड लागते; असंख्य त्यांच्यापुढे गेले आहेत, आणि सर्व लोक त्यांचे अनुसरण करतात.

³⁴ “तर तुमच्या निरर्थक शब्दांनी तुम्ही माझे सांत्वन कसे कराल? कारण तुमची प्रत्युत्तरे केवळ असत्य आहेत!”