لوقا 8 - مازندرانی

مَثِل کِشاوِرز

¹ پس از اون عیسی شهر به شهر و ده به ده شییه و پادشاهی خِدا رِه بشارت داهه. اون دِوازده شاگِرد هِم با وِ دَینه

² وَ چندتا از زنها که از ارواح ناپاک و مریضی‌ها شفا بَیی‌ته بینه وِنه هِمراه دَیینه: مَریِم که و رِه گاتِنه مجدلیه که وِنجه هفت روح ناپاک بیرون بی‌یمو بی‌یِه،

³ یونا خوزا زِنا، «هیرودیس زیردست» سوسن و خَلِه از زنهای دیگه. این زنها شه دارایی رِه در اختیار عیسی و وِنه شاگِردون بییِشتنه.

⁴ وقتی مردِم از خَلِه شهرها برای بدیینه عیسی بی‌یَمونه و جمعیت زیاد بیّه، عیسی این مَثِل رِه ویشونسته بیارده:

⁵ «اَتّا روز کِشاورزی برای دونه بپاشیین بورده بیرون. وقتی دون پاشییه، بعضی راه دِله دَکِتِنه و لو بَخارده و پرنده‌های آسمون اوناره بَخاردِنه.

⁶ بعضی دیگه سَنگها دِله دَکِتِنه و وقتی نوچ بَزوهه، خِشک بَییه، اینِسّه که نم نِداشته.

⁷ بعضی هِم تَلی‌ها دِله دَکِلِسّنه و تَلی‌ها با دونه‌ها رشد هاکاردِنه، اوناره خفه هاکاردِنه.

⁸ اما بعضی از دونه‌ها خار خاک دِله دَکِتنه و رشد هاکارده و صدبرابر زیاد بَییه.» وقتی ایناره بائوته، وَنگ هادا: «هرکی گوش شنوا دانّه، بشنوهه.»

⁹ شاگِردون معنی این مَثِل رِه وِنجه بَپورسینه.

¹⁰ بائوته: «بفَهمِسّنه اسرار پادشاهی خِدا به شِما هاداهه بَییه، اما با دیگرون اینِسّه با مَثِل صحبِت کامبه، تا: «‹هرچند اِشننه، اما نوینّه؛ هرچند اِشنانّه، اما نِفَهمِنّه.›

¹¹ «معنی این مَثِل این هَسّه: دونه، کِلام خِدا هَسّه.

¹² دونه‌هایی که راه دِله کَفِنه، کسانی هسّنه که کِلام رِه اِشنانّه، اما شیطون اِنه و اونا رِه ویشونه دِل دلجه دِزّنه، تا نتونند ایمان بیارِن و نجات پِدا هاکانند.

¹³ دونه‌هایی که سَنگها دِله کَفِنه، کسانی هستنه که وقتی کِلام رِه اِشناننه اون رِه با شادی قَبول کانّه، اما ریشه نِدارِنه. اینها مدت کمی ایمان دارِننه، اما آزمایش موقع شه ایمان رِه از دست دِنّه.

¹⁴ دونه‌هایی که تَلی‌ها دِله کَفِنه، کسانی هسّنه که اِشنانّه و ایمان یارِننه، اما نگِرونی‌ها، مال و منال، و کیف زندگی اوناره خفه کانده و نییلنه اون ایمان ثمر هاده.

¹⁵ اما دونه‌هایی که خارِ خاکِ دِله کَتِنه، کسانی هسّنه که کِلام رِه با دل پاک و نیکو اِشنانّه و اونرِه قایِم گِرِنّه، وتا آخِر موندِننه و ثمر یارِنّه.

مَثِل چراغ

¹⁶ «هیچ‌کس چراغ رِه روشن نَکانده تا اونتا سَر سرپوش بی‌یِله، یا اون رِه تخت زیر بی‌یِله! بلکه چراغ رِه یِنّه چراغدونِ دِله، تا هر کی دِله اِنه، وِنه نور رِه بَوینه.

¹⁷ هیچ چیز پِنهونی نی‌یه که پدیدار نَووهه، و هیچ چیز پِنهونی نی‌یه که آشکار نَووهه.

¹⁸ پس توجه هاکانین که چیجوری اِشنانّی، اینِسّه که به اون تا که دانّه، ویشتِر هادا وونه، و از اون تا که ندانّه، همون هِم که گِمون کانده دانّه، بَیی‌ته وونه.»

عیسی مار و برارون

¹⁹ در این موقع، عیسی مار و برارون بی‌یَمونه تا وِ رِهِ بَوینِند، اما خَله شلوغ بی‌یِه و نتونِسّنه به وِ نزدیک بَووئِن.

²⁰ پس عیساره خَوِر هادانه که: «ته مار و برارون بیرون اِسّانه و خانّه ته رِه بَوینند.»

²¹ در جِواب بائوته: «مه مار و برارون اونایی هَسِّنه که کِلام خِدا رِه اِشنانّه و اون رِه عمل کانّه.»

آروم هاکاردنه توفان دِریا

²² اَتّا روز عیسی شه شاگِردون رِه بائوته: «بوریم اونوَرِ دریاچه.» پس سِوار قایق بَیی‌نه و راه دَکِتِنه.

²³ و هَمینتی که شینه، عیسی بَخاته. اَدّفه اَتّا تِنده‌وا شِروع به بَزّن هاکارده، اَنده که قایق اووجه پِر بَییه و ویشونه جان در خطر دَکِته.

²⁴ شاگِردون عیسی پَلی بوردِنه و وِ رِه بیدار هاکاردِنه، بائوتِنه: «ای اِستا، ای اِستا، اندِه نَموندِسّه غرق بَووئیم!» عیسی خو جه راست بَییه و باد و موج سر داد بَزوهه. توفان هِنیشتِه و همه جا آروم بَییه.

²⁵ پس ویشونه بائوته: «شِمه ایمان کوهه؟» شاگِردون با تعجب و ترس همدیگه جه پرسینه: «اینتا کی هَسّه که حتی باد و اوو رِه دستور دِنه و اونا وِنه حرف رِه اِطاعِت کانّه.»

شفای اتا مرد دیوبَزّه

²⁶ پس به ناحیۀ جِدریان بَرِسینه که اون وَرِ دریاچه روبِروی جلیل قِرار داشته.

²⁷ وقتی عیسی بورده ساحل دِله با اَتّا مردی دیوبَزّه که از مردمون اون شهر بی‌یِه، روبرو بَییه. وِ خَلِه وقت بی‌یِه که لباس نَپوشی بی‌یِه و سِره‌ای دِله زندگی نکارده بی‌یِه، بلکه گورها دِله زندگی کارده.

²⁸ وقتی عیسی رِه بَدییه، جیغ بِلندی بَکِشییه و وِنه لینگه سَر دَکِته و با صدای بِلِند داد زوهه: «ای عیسی، خدای متعال ریکا، مِن و ته باهم چیکار دارِمبی؟ اِلتماس کامبه، مه رِه عذاب نده!»

²⁹ اینِسّه که عیسی به روح ناپاک دستور هادا بی‌یِه وِنجه بیرون بی‌یِه. اون روح چند دفعه وِره بَییته بی‌یِه، وَ با اینکه وِنه دست و لینگه با زنجیر وَندَسّنه و وِنجه نگهبانی کاردِنه، زنجیرها رِهِ پاره کارده و دیو وِ رِه به جایهای خلوت وَرده.

³⁰ عیسی وِنجه بَپِرسیه: «ته نوم چی شیه؟» جِواب هادا: «لَشکَر» اینِسّه که اَتّا خَله دیو وِنه دِله بورده بینه.

³¹ اونا خواهش‌کنون عیسی جه بخاسّنه که، ویشونه دستور نده تا به جَهَندِم بردَگِردِن.

³² در اون نزدیکی، اَتّا گلّه خی تپه‌زیر دَیی‌نه چرا کاردِنه. دیوها عیسی جه خواهش هاکاردِنه، اجازه هاده، بورِن خی‌ها دِله، و وِ هِم اجازه هادا.

³³ پس اون مردی جه بیرون بی‌یَمونه و بوردِنه خی‌ها دِله. و خی‌ها سرازیریِ تپه‌جه هجوم بَوردنه دِریاچه دِله و غرق بَیی‌نه.

³⁴ وقتی خی‌بونا این واقعه رِه بَدینه، پا به فرار بییِشتِنه و در شهر و نواحی اطراف، ماجرا رِه بائوتِنه.

³⁵ پس مردِم بیرون بی‌یَمونه تا اونچه اتّفاق دَکِته بی‌یِه رِه بَوینند. وقتی عیسی پَلی بَرِسینه و بدینه اون مردی که دیوها وِنجه بیرون بی‌یَمونه، عاقل بَییه و لباس دَپوشیه و عیسی لینگه پَلی نیشته، بَتِرسینه.

³⁶ اونایی که ماجرا رِهِ شه چش جه بَدی‌یه بینه، ویشونسّه بائوتِنه که مرد دیوبَزّه چی جوری شفا بَیی‌ته.

³⁷ پس تموم مردِم ناحیۀ جِداریان عیسی جه بخاستِنه که ویشون پَلی جه بوره، اینِسّه که خَله بَتِرسینه. پس وِ سِوار قایق بَییه و بوردِه.

³⁸ اونتا مردی که دیوها وِنجه بیرون بی‌یَمونه، عیسی جه خواهش هاکارده که بی‌یِله و با وِ هِمراه بَووهه. اما عیسی وِ رِه راهی هاکارده و بائوته:

³⁹ «بر دَگِرد شه سِره و اونچه خِدا تِسه هاکارده، مردِمِسّه بائور.» پس وِ بورده و در همه جای شهر اعلام هاکارده که عیسی وِنِسّه چیکار هاکارده.

یائروس کیجا و زن مبتلا به خونریزی

⁴⁰ وقتی عیسی بَردَگِردِسته جَلیل، مردِم به‌گرمی وِنجه استقبال هاکاردِنه اینِسّه که همه چشم به‌راهه وِ بینه.

⁴¹ در این موقع اِتا مردی یایروس نام که رئیس کنیسه بی‌یِه بییَمو و عیسی لینگه سَر دَکِته و خواهش هاکارده که وِنه سِره بوره

⁴² اینِسّه که وِنه یکدونه کیجا که حِدود دِوازده سال داشته، در حال مرگ بی‌یِه. اون زِمان که عیسی راه دِله دَییه مردِم از هر طَرِف بر وِ فشار یاردِنه.

⁴³ در اون میون زنی دَییه که دِوازده سال مبتلا به خونریزی بی‌یِه و با اینکه تِمومِ شه دارایی رِه صرف دکترها هاکارده بی‌یِه کسی رِه توان درمان وِ نَییه.

⁴⁴ وِ از پِشتِ سر به عیسی نزدیک بَییه و لبۀ ردا وِ رِه لمس هاکارده و در‌دم وِنه خونریزی قطع بَییه.

⁴⁵ عیسی بَپِرسیه: «کی مه رِه دست بَزوهه؟» وقتی همه انکار هاکاردِنه پِطرُس بائوته: «ای اِستا مردِم از هر طَرِف ته دور رِه بَییتِنه و بر ته فشار یارِننه!»

⁴⁶ اما عیسی بائوته: «کی مه رِه لمس هاکارده! برای اینکه بَفَهمَستِمه اتا نیرو مه‌جه بیرون بییَمو!»

⁴⁷ اون زِنا وقتی بَدییه نَتتونده جا بَخاره، با ترس و لرز جلو بییَمو و وِنه لینگه سَر دَکِته وهمه جلو بائوته چه ایسته وِ رِه لمس هاکارده و چجوری در‌دَم شفا بَییته.

⁴⁸ عیسی وِ رِه بائوته: دِتِر ته ایمان ته رِه شفا هادا. به‌سِلامت بور.

⁴⁹ عیسی هنوز حرف زوهه که اتا نفر یایروس رییس کنیسه سِره جه بییَموهه و بائوته: «ته کیجا بَمِرده، دیگه اِستا رِه زحمت نده.»

⁵⁰ عیسی وقتی اینا رِه بشناسّه یایروس بائوته: «نترس! فقط ایمان داشته بوش! ته کیجا شفا پدا کانده.»

⁵¹ وقتی یایروس سِره بَرِسینه، نییِشته هیچ کس جز پِطرُس و یوحنا و یعقوب و کیجا مار و پی‌یِر با وِ سِره دِله بورِن.

⁵² تموم مردِم کیجاسّه برمه و زاری کاردِنه. عیسی بائوته: «بِرمه نَکانین اینِسّه که وِ نمرده بلکه خوو دَره.»

⁵³ اونا وِ رِه خَنده بَزونه، اینِسّه که اونا دونِستِنه کیجا بَمِرده.

⁵⁴ اما عیسی کیجا دست رِه بَییته و بائوته: «دِتِر راست بَووش!»

⁵⁵ وِنه روح بَر دَگِردسته و در‌دَم شه جا جه راست بَییه. عیسی بائوته وِ رِه خوراک هادِن.

⁵⁶ کیجایه مار و پی‌یِر هَمینتی مات بَموندِستِنه اما وِ ویشونه دَستور هادا که ماجرا رِه هیچ کس رِه نایرِن.