لوقا 4 - مازندرانیعیسی آزمایش وونه 1 عیسی پِر از روحِ خِدا، رود اردن جه بَردَگِردسّه، و روحِ خِدا وِره بَوِرده بیابون. 2 در اونجه شیطون چهل روز وِره وسوسه هاکارده. در اون روزها هیچ‌چی نَخارده، و آخِرِ سَر وِشنا بَییه. 3 پس شیطون وِره بائوته: «اگه ته خِدا ریکا هسّی، این سنگ ره بائور، نون بَووشه.» 4 عیسی جِواب هادا: «خِدا کتاب دِله بَنوِشتوهه که آدِم تنها با نون زنده نی‌یِه.» 5 بعد شیطون وِره اَتّا جای خَله بِلِند بَوِرده و در یک آن همۀ حکومتهای دِنیاره وِره نشون هادا 6 و وِره بائوته: «مِن قدرِت و جلال همه ایناره تِره دِمبه، اینِسّه که به مِن بسپارِسّه بَییه و مختارِمه اون ره به هر کی که خامبه، هادِم. 7 کافی هسّه مِره پَرسّش هاکانی تا اینا همه از آنِ ته بَووهه.» 8 عیسی جِواب هادا: «بَنوِشتوهه: «‹شه خِداوند خِدا ره پرسّش هاکان و فِقط وِره خدمِت هاکان.›» 9 بعد شیطون وِره به شهر اورشلیم بَوِرده و بالایِ معبِد قِرار هادا و بائوته: «اگر خِدا ریکا هَسّی، شه ره اینجه جه دِمبِده پایین. 10 اینسته که بَنوشتوهه: «‹ته خَوِری شه فرشته‌ها ره دستور دِنه تا ته جه مواظبت هاکانند. 11 ویشون تِره شه دَستهاجه گِرِنّه نَکانه ته لینگ به سنگی بَخاره.›» 12 عیسی جِواب هادا: «خِدا کتاب مقدس دِله بائوته: ‹شه خِداوند خِدا ره آزمایش نَکان.›» 13 وقتی همۀ وسوسه‌های شیطون تموم بَییه، وِره تا فرصتی دیگه ول هاکارده. رد هاکاردِنه عیسی در ناصره 14 عیسی در قوّت روحِ خِدا به جلیل بَردَگِردِسته و وِنه آوازه در همه جای اون نواحی دَپیته. 15 وِه کنیسه‌ها دِله ویشونه تعلیم داهه و همه وِره تحسین کاردِنه. (منظور از کنیسه محل عِبادِتِ یهودیها هسته.) 16 پس به شهر ناصره، که در اونجه گَت بَییه بی‌یِه، بورده و در روز شبات، طبق معمول بورده کنیسه. و راست بَییه تا تلاوت هاکانه قسمتی از کِلام خِدا ره. (منظور از شبات روز عِبادِت یهودیها در روز شنبه هسته) 17 طومار اِشعیای نبی ره وِره هادانه. وقتی اون تا ره واز هاکارده، قسمتی ره پِدا هاکارده که گاته: 18 «روح خِداوند در مِن دَره، اینِسّه که مه ره انتخاب هاکارده تا فقیرون ره بشارت هادِم وِه مِره بَرِسِندیه تا آزادی رِه به اسیرون و بینایی ره به نابینایون اعلام هاکانِم. و ستم بَدییه‌ها ره رِهایی هادِم 19 و امسال سال لطف خِداوند هسته.» 20 بعد طومار ره دَپیته و به متولی کنیسه هادا و ویشونه روبرو هِنیشته. هَمینتی که همه وِره اِشانه، 21 اینتی بائوته «امروز این بَنِوِشته موقعی که وِره گوش دانی، به انجام بَرِسیه.» 22 همه وِنجه خار گاتِنه و از کِلام پِر از قدرِت وِه در تعجب دَیینه و گاتِنه: «مگه وِه یوسفِ ریکا نی‌یه؟» 23 عیسی ویشون رِه بائوته: «بی‌گِمون این مَثِل ره مِسّه یارِننی که ‹ای طبیب شه ره شِفا هاده! اونچه ره بِشناسّیمی در کَفَرناحوم هاکاردی، اینجه در شه زادگاه هِم انجام هاده.›» 24 بعد بائوته: «اطمینان دارین که هیچ نبی‌ای شه شهر دِله احترام نِدارنه. 25 راستی شما ره گامبه که در زِمانِ ایلیای پیغمبِر موقعی که آسمون سه سال و نیم دَوِسّه بَییه و خِشکسالی سختی همه جای اون سرزمین ره فرا بَییته بی‌یِه، بیوه‌زنون زیادی اسرائیل دِله دَیینه. 26 اما ایلیای پیغمبِر هیچ کدوم پَلی بَرِسییِه نَییه، جز اون بیوه زِنایِ غیر یهودی که در شهر صَرِفَه در سرزمین صیدون دَییه. 27 در زِمان اِلیشَع نبی هِم جذامیون زیادی اسرائیل دِله دَیینه، امّا هیچ کدوم شه جذام جه پاک نَیینه، جز نَعَمان سُریانی غیرِ یهود.» 28 بعد همۀ اونایی که کنیسه دِله دَیینه، از بشناسّن این حرفها عَصِبانی بَیینه 29 و هِرِسّانه وِره شهر جه بیرون بَکِشینه و بر لبۀ کوهی که شهر وِنه بالا بِنا بَییه بی‌یِه، بَوِردِنه تا از اونجه وِره دِنبَدِن پایین. 30 امّا وِه از بین مردِم رد بَییه و بورده. شفای اِتّا دیوانه 31 بعد عیسی به شهر کَفَرناحوم که جلیل دِله بی‌یِه، بورده و در روز شبات مردِم ره تعلیم داهه. 32 ویشون از تعلیم وِه در تعجب دَیینه، اینِسّه که وِنه کِلام دِله اقتدار دَییه. 33 در کنیسه، اَتّا دیوانه مَردی دَییه که روح ناپاک داشته. وِه با صدایی بِلِند داد زوئه: 34 «ای عیسای ناصری، ته اِما ره چیکار دانی؟ مگه بی‌یَمویی اِما ره نابود هاکانی؟ مِن دومبه ته کی هَسّی؛ ته اون قِدّوسِ خِدایی!» 35 عیسی روح ناپاک سَر داد بَکِشیه و بائوته: «ساکت بَووش و وِنجه بیرون بور!» اون لحظه دیو، اون مردی ره در حِضور همه بِنه بَزو، و بی‌اونکه آسیبی وِره بَرِسِنده، وِنجه بیرون بورده. 36 مردِم همه تعجب هاکاردِنه و همدیگه ره گاتِنه: «اینتا چه کِلامی هَسّه؟ وِه با اقتدار و قدرِت به ارواح ناپاک دستور دِنه و ارواح ناپاک هِم مردِم جه بیرون اِنّه!» 37 اینتی خَوِرِ کارهای وِه در همه جای اون نواحی دَپیته. شفای پِطرُس زن مار و خَلِه‌های دیگه 38 بعد عیسی کنیسه ره ترک هاکارده، بورده پطرُس شَمعون سِره. امّا پطرُس شَمعون زن مار ره توویِ سختی بَییته. اونا عیسی جه بخاستِنه وِره شِفا هاده. 39 پس بورده وِنه بالین سَر هِرِسّا و توو ره دستور هادا و وِنه توو قطع بَییه. وِه سریع راست بَییه و شِروع هاکارده اونا جه پذیرایی هاکاردن. 40 غروبسری همۀ اونایی که مَریضی‌های مختلف داشتِنه، اونا ره عیسی پَلی بیاردِنه، و وِه هِم بر هر کدومِ ویشون دست یِشته و شفا داهه. 41 دیوها هِم خَلِه‌ها جه بیرون بوردِنه و فریادکنون گاتِنه: «ته خِدای ریکا هسّی!» امّا وِه اونایِ سَر داد کَشیه و نییِشته اونا حرفی بَزِنِن، اینِسّه که اونا دونِسّنه وِه مسیح هَسّه. 42 سِوایی عیسی بورده اَتّا جای خلوِت. اما مردِم وِنه دِنبال گَردِسِّنه و وقتی به اونجه که وِه دَییه بَرِسینه، سعی هاکاردِنه نی‌یِلِن ویشون پَلی جه بوره. 43 امّا وِه بائوته: «مِن وِنه پادشاهی خِدا ره در شهرهای دیگه هِم بشارت هادِم، بِخاطر هَمینِ بَرِسیه بَییمه.» 44 پس به موعظه در کنیسه‌های یهودیه ادامه هادا. |
© Mazanmedia
Wycliffe Bible Translators, Inc.